الناز حبیبی، امیر نوروزی و مهدی حسینی نیا برای «حیثیت گم شده» در کافه خبر/ دنبال شهرت باشی ، الان جایش تلویزیون نیست! به دردسرهای دیگرش نمی ارزد!

حسین قره _مهسا بهادری: یک طلاق عاطفی، قتل، اعتیاد، رازهای مگو، خودکشی، بسته‌ای کامل از ناهنجاری‌های اجتماعی، الناز حبیبی، مهدی حسینی نیا و امیر نوروزی، هر یک دنبال یک چیز، یکی پول و دیگری حقیقت.

تجربه حیثیت گمشده برای هر سه بازیگر کمی عجیب و پیچیده بود، الناز حبیبی فقر را به آن صورت تجربه نکرده، مهدی حسینی‌نیا که روزگاری مصیب شنای پروانه بود، این‌بار هم با مواد مخدر عجین شده بود و امیر نوروزی کثیف‌ترین آدم روی زمین را به نمایش گذاشته بود.

زخمی عمیق‌تر از انزوا پای حیثیتی در میان بود که حالا قسمت آخر آن پس از دوماه این هفته به نمایش درمی‌آید.

سریالی که جامعه هدفش قشر ضعیف است؛ اما درماندگی‌های قشر فقیر چیست؟ آیا ما تا کنون توانستیم با ساخت فیلم و سریال‌ها کمکی به آن‌ها کنیم؟ مواد مخدر تا چه اندازه دغدغه است؟

به همین بهانه و برای پاسخ به این پرسش‌ها سراغ الناز حبیبی، مهدی حسینی‌نیا و امیر نوروزی رفتیم و از آن‌ها خواستیم به کافه خبر بیایند.

مفصل بودن گفت‌وگو ما را بر آن داشت که مصاحبه را به دوبخش تقسیم کنیم و در ادامه بخش اول گفت‌وگوی با بازیگران این سریال را می‌خوانید.

برای انتخاب نقش در یک سریال آیا پلتفرم‌ها به آن جایگاه رسیده‌اند که شما بگویید دیگری نیاز به مثلاً خواندن فیلم‌نامه یا شناختن کارگردان نیست، سابقه این پلتفرم نشان می‌دهد که کارها را خوب درمی‌آورد و من به آن‌ها اعتماد دارم؟ یا نه کماکان ملاک‌های پیشین مثل کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس در درجه اول اعتمادتان قرار دارد؟

الناز حبیبی: نه هنوز برای من اولویت با فیلم‌نامه است؛ اما خب نمی‌شود بگویم پلتفرم هم اصلاً مهم نیست. به‌هرحال کارهایی که قبلاً نمایش داده‌اند یا تبلیغاتی که می‌کنند، ممکن است روی انتخاب، تأثیر بگذارد.

یعنی هنوز فیلم‌نامه را می‌خوانید؟

الناز حبیبی: بله قطعاً و صد درصد.

مهدی حسینی نیا: یک مجموعه کلی است؛ که درصد اهمیت‌ها بالا و پایین می‌شود. من اول باید بدانم قرار است چه نقشی را بازی کنم. سیر کاراکتر از کجا شروع می‌شود و به کجا ختم می‌شود. البته الآن طوری شده که بیشتر از دو سه قسمت سیناپس (خلاصه قسمت) را به ما نمی‌دهند.

امیر نوروزی: برای من فیلم‌نامه مهم‌ترین بخش کار است. اگرچه این روزها بعضی از سریال فیلم‌نامه کامل ندارد، ولی در کارهای سینمایی، معمولاً این‌طور نیست. در حیثیت گمشده سیناپس ۹ قسمت کار کامل بود، از شروع قصه تا پایان آن و روند قصه از همان ابتدا، سکانس به سکانس مشخص شده بود. می‌توانستیم بفهمیم که کاراکتر چه‌کارهایی می‌کند. ولی این‌که شخصیت چه چیزهایی می‌گوید برمی‌گشت به کار بقیه همکاران. من دوستان و همکاران را از سال‌های قبل دوره دانشگاه می‌شناختم و اطمینان داشتم کار به‌خوبی پیش خواهد رفت. ولی خب در جواب شما باید بگویم پلتفرم هم بسیار مهم است، اینکه چقدر بیننده و مخاطب دارد، چطور پشتیبانی می‌کند. من با فیلیمو سه یا چهار کار کرده‌ام و با نحوه کارشان آشنا هستم.

بعضی از بازیگران یا کارگردانان می‌گوید بنا به دلایلی دیگر با تلویزیون کار نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند با بخش خصوصی به عبارتی شبکه نمایش خانگی یا سینما کار کنند، یکی از دلایل هم این است که این روزها تلویزیون آن مخاطب گذشته را ندارد، اگر به شما پیشنهاد شود آیا با تلویزیون کار می‌کنید؟

امیر نوروزی: تلویزیون تا یک زمانی کارایی زیادی داشت. بستگی به این دارد که بازیگر، بازیگری را چطور ببیند؟ آیا خود بازیگری برای هنرمند اهمیت دارد یا این‌که لزوماً می‌خواهد خیلی زود به شهرت و محبوبیت برسد؟ چون تلویزیون می‌تواند خیلی زود بازیگر را مشهور کند. چون فراگیرتر است. متأسفانه معتقدم که دیگر این‌گونه نیست. برای اثباتش هم می‌توانم بگویم دوستانی دارم که در تلویزیون بازی کرده‌اند، سریالشان ۹۰ قسمت هم پخش شده، خودشان هم بازیگر خوبی هستند اما تبدیل به چهره نشده‌اند؛ بنابراین اگر شهرت اولویت کسی باشد، این روزها نمی‌تواند از طریق تلویزیون به آن برسد. از طرف دیگر تلویزیون محدودیت‌هایی دارد که همه می‌دانند و ترجیح می‌دهند وارد آن جریان نشوند و سری که درد نمی‌کند را دستمال نبند.

ضمن این‌که وقتی سینمایی یا کار در پلتفرم پیشنهاد می‌شود که از نظر هنری نزدیک به سینماست خب من آن‌ها را انتخاب می‌کنم. اگرچه تأکید می‌کنم این به معنای این نیست که اگر از تلویزیون پیشنهادی داشته باشم قبول نمی‌کنم. اگر کارگردان و کستی (گروه) که کار می‌کند کست خوبی باشند و فیلم‌نامه خوب باشد حتماً قبول می‌کنم.

اولویت کار بهتر است و خب الآن کار با کیفیت‌تر در بخش خصوصی بیشتر انجام می‌شود بنابراین بازیگران هم ترجیح می‌دهند که کار با کیفیت‌تر را انجام دهند.

گفتید که بعضی فیلم‌نامه‌ها کامل به دست شما نمی‌رسد و فقط سیناپس آن را در اختیارتان می‌گذارند. این موضوع ممکن است باعث شود که کارهایی شما با آنچه در ابتدا به شما گفته بودند متفاوت بشود و نتیجه نهایی‌تان را نگیرید؟

الناز حبیبی: هزار بار

حسینی نیا: بله اتفاق افتاده. یک‌چیزی بوده و کلاً یک‌چیز دیگری شده. در موقعیت زمانی فیلم‌نامه یک سریالی قرار بر این بوده که دوتا شخصیت با هم برخورد داشته باشند؛ اما زمان ساخت ماجرا تغییر کرده و آن کاراکترها اصلاً به هم برنخورده‌اند. یا شده که کاراکتری در ابتدا حضور کم‌تری داشته باشد و چون در چند قسمت برای مخاطب جذاب بوده به میزان حضورش در فیلم اضافه کرده‌اند. این اضافه کردن الکی و بدون برنامه و بدون نقشه درام، به درد نمی‌خورد به عبارتی به کار صدمه می‌زند. البته که منِ بازیگر هیچ‌وقت متر نمی‌گذارم که ببینم اگر برای کاری قرار است در تعداد سکانس بیشتری حضور داشته باشم آن کار را قبول کنم. سکانس‌های اضافه‌ای که کاری برای کاراکتر نمی‌کند و فقط هست. بله متأسفانه چنین اتفاقاتی زیاد می‌افتد.

امکان داشته شخصیتی که قرار بوده بازی کنید در مسیر ساخت سریال، به سمتی رفته و تغییراتی کرده که دیگر هدایتش به دست شما به‌عنوان بازیگر نبوده و دیگر بازی آن شخصیت مطلوبتان نباشد؟ چراکه شما یک ساختاری برای بازی چیده بودید اما به سمت دیگری رفته باشد؟

حسینی نیا: بله در آثار و کارهایی بوده که این اتفاق افتاده و من سعی کرده‌ام که خودم، نقش و بازی‌ام را نجات بدهم. ولی این تغییر اتفاق می‌افتد، فیلم‌نامه سریالی داشتیم که سیناپس مثلاً ۸-۷ قسمت به دست من بازیگر رسیده، خوانده‌ام و کار جلو دوربین پیش رفته است؛ اما ادامه فیلم‌نامه که آمده کاملاً با آن چیزی که تا آنجا ساخته بودیم، متفاوت درآمده است. ما کلی جنگیده‌ایم که اگر شما فقط تا همان‌جا که آمده را می‌دیدید متوجه می‌شدید که مثلاً این شخصیت با این سابقه نمی‌تواند این حرف را بزند یا چنین کنشی داشته باشد، این حرف برای این کاراکتر نیست، خب یکجاهایی توانستیم حرفمان را به کرسی بنشانیم و یکجاهایی موفق نبوده‌ایم.

الناز حبیبی