اربعین، تصویری از حقیقت

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سیده حسنا پیروان؛ آفتاب از همه سو زبانه می‌کشد تا جسم‌های کم جان و دل‌های مشتاق را هر لحظه شعله ور‌تر کند. میلیون‌ها آدم از جای جای دنیا با زبان، فرهنگ، دین و نژاد متفاوت در کنار هم قدم می‌زنند. آن‌ها بر سر یک سفره می‌نشینند، با هم دوست می‌شوند و به هم یاری می‌رسانند. هر بادی که می‌وزد پرچم‌هایی هزار رنگ را که هر کدام نمادی از یک کشور و طریق و آیین هستند را به رقص در می‌آورد. در میان راه یکی تسبیح به دست دارد، یکی صلیب به گردن و آن یکی دست بسته گوشه‌ای به نماز می‌ایستد. اینجا نه بخشی از بهشت بلکه مسیری است که آدم‌ها دست به دست هم دادند تا بهشتش کنند.  

آنچه خواندید نه شرحی از یک نقاشی آخرالزمانی بلکه تصویری حقیقی است؛ تصویری که این روز‌ها از هر زبانی شنیده می‌شود و باز هم نامکرر است و تا با چشم خود نبینید، درک نمی‌کنید.  

همه چیز این مسیر باورنکردنی است. فرسنگ‌ها دور از خانه و زندگی‌تان در کشوری غیر قدم می‌گذارید و حتی اندکی احساس غریبی نمی‌کنید، کسی که در کنارتان قدم می‌زند از هند آمده و بودایی است، عکس گاندی را بر کوله پشتی اش دارد در وصف حسین می‌گوید: مبارز. آن دیگری از آفریقا و در حالی آمده که از چنگ حکومت محلی که علیه شیعیان اقدام می‌کند، به سختی گریخته. چند قدم جلوتر به همراه چند رفیق کانادایی و انگلیسی در موکبی که متعلق به اهل تسنن است لحظاتی را به استراحت می‌گذرانید و هیچ یک از این‌ها در نظرتان عجیب و دور از ذهن نیست.

در این مسیر نه گشنگی وجود دارد و تشنگی، نه خبری از بیماری هست و نه بیچارگی، در این راه هیچ کس در راه مانده و بی‌جا و مکان نیست. هیچ دورویی، نیرنگ، کینه و زشتی وجود ندارد و نه تنها خطری انسان را تهدید نمی‌کند بلکه همه در تلاشند تا خطرات و موانع را کاهش دهند.  

در سال‌های دور و حتی در همین دهه‌های گذشته اگر چنین توصیفاتی برای مردم جهان ترسیم می‌شد و گفته می‌شد که این همان برنامه الهی برای زندگی بشر است و نمودی حقیقی از حکومت الهی و اسلامی، بی شک کثیری از افراد نه تنها آن را نمی‌پذیرفتند بلکه حتی باورش هم نمی‌کردند. البته که پذیرش این تصاویر آن هم در نقطه‌ای از دنیا که همواره آبستن جنگ و حوادث گوناگون بوده کاری‌ست بس دشوار.  

این تصاویر که حالا انقدر نزدیک هستند که سر از آلبوم خاطرات و تلفن‌های همراه من و شما در آورده‌اند، بیانگر همان جاذبه‌ای از اسلام هستند که هزار سال است وعده داده شده هر دیده حقیقت بینی را مجذوب خود کند.  

امام باقر در حدیثی فرمودند: (همه آنچه امت تا قیامت به آن احتیاج دارد در قرآن است.) در این راه ما تنها شاهد عمل به بخشی از این همه بودیم که این چنین جهان را گلستان می‌کند و اسلامی را که خداوند همه مخلوقاتش را از ازل تا ابد مسلمان به آن خواند به تصویر می‌کشد.  تا پیش از این همه پیامبران آمده بودند تا با قول لین و به مدد معجزات افقی از چنین آینده و جهانی را برای مردم ترسیم کنند.  

حالا این روز‌ها ما به لطف حسین و همان محرم و صفری که به فرموده پیرمان، (اسلام را زنده نگه داشته است)؛ نمونه‌ای از جهانی را در اختیار داریم که سالیان است وعده داده شده‌ایم پیشوا و وارثش باشیم. نمونه کوچکی که بی‌شک هنوز کم و کاست‌های بسیار دارد، اما همه در جهت تعالی هرچه بیشترش تلاش می‌کنیم تا روزی که آن را در سراسر جهان گسترش دهیم.

سیده حسنا پیروان- دانشجوی رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.