انتشار «زبان فارسی را چگونه باید آموخت؟» و «از شهر خدا تا شهر انسان»

«زبان فارسی را چگونه باید آموخت؟» نوشته محمدجعفر محجوب و چاپ جدید «از شهر خدا تا شهر انسان؛ در نقد و بررسی ادبیات کلاسیک و معاصر» نوشته محمد دهقانی منتشر شد.

به گزارش ایسنا، «زبان فارسی را چگونه باید آموخت؟» نوشته محمدجعفر محجوب در ۲۷۸ صفحه با شمارگان ۳۳۰ نسخه و قیمت ۲۲۰ هزار تومان در انتشارات مروارید راهی بازار کتاب شده است.

 در نوشته پشت جلد کتاب می‌خوانیم: دکتر محمدجعفر محجوب (۱۳۰۳-۱۳۷۴) استاد توانای ادبیات فارسی، در شماری از سلسله مقاله‌های خود به مثلث پراهمیت خط، زبان و ادبیات، و نحوه آموزش آن‌ها در قلمرو ایران و فرهنگ ایرانی پرداخته است. در این نوشته‌ها او با نثری روان و بیانی رسا علاوه بر ابعاد وسیع این سه مقوله، نحوه برخورد با تعلیم آن‌ها را مرور می‌کند و پیشنهادهای کاربردی بسیار سودمندی را فراپیش علاقه‌مندان ادبی و نهادهای فرهنگی قرار می‌دهد.

 «زبان فارسی را چگونه باید آموخت؟»، «ادب و ارزیابی تأثیر و دخالت آن در انتقال میراث‌های فرهنگی» و «زبان و ادب فارسی و میزان و معیار آموزشِ» آن از عمده‌ترین مقوله‌هایی است که این استاد فقید در نوشته‌های حاضر طرح کرده و به آن‌ها پاسخ‌های دقیق داده است.

همچنین در توضیحات ناشر آمده است: کتاب حاضر مجموعه‌ای است از مقاله‌ها و نوشته‌های استاد توانای زبان و ادب فارسی، دکتر محمدجعفر محجوب، در زمینه‌های خط، زبان و ادب فارسی، و نحوه صحیح آموزش آن‌ها. در آغاز کتاب، دو گفت‌وگو با این استاد فقید، و نیز دو متن رثایی- تحلیلی درباره او به قلم دو تن از دوستانش درج شده است که به شناخت ما از نویسنده و موضوع‌های مطرح‌شده در این کتاب یاری می‌رساند. ناشر به ویژه از لطف سرکار خانم شهرزاد محجوب، فرزند استاد محجوب، که مطالب این کتاب را در اختیارش قرار داد، صمیمانه سپاسگزار است.

همچنین چاپ چهارم کتاب «از شهر خدا تا شهر انسان؛ در نقد و بررسی ادبیات کلاسیک و معاصر» نوشته محمد دهقانی در ۲۸۹ صفحه و با قیمت ۲۲۰ هزار تومان در نشر یادشده عرضه شده است.

در پشت جلد کتاب نوشته شده است: محمد دهقانی، پژوهشگر خبره ادبیات فارسی، در مجموعه حاضر به تحلیل بخشی از آثار ادبی کهن‌ زبان فارسی مانند شاهنامه، تاریخ بیهقی، گلستان و تحلیل شماری از آثار ادبی معاصر، اعم از شعر و داستان و نثر غیرداستانی می‌پردازد. او در نوشته‌های خواندنی خود کوشیده است چشم‌اندازی امروزین از ادبیات کهن، و تحلیل‌هایی فرهنگی و اجتماعی و روان‌شناختی از آثار معاصر به دست دهد. دهقانی از جمله به پرسش‌هایی از این دست پاسخ می‌دهد که چرا ادبیات معاصر ما جهانی نمی‌شود؟ بینش سیاسی در نقد ادبی ایران چه تأثیرهایی بر جای گذاشته است، و نگرش الهی شاعران و نویسندگان کهن چگونه به جهان‌بینی انسانیِ شاعران و نویسندگان عصر ما تبدیل شده‌ است.

محمد دهقانی در پیشگفتار، درباره انتخاب عنوان کتاب گفته است: نام کتاب گویای فاصله‌ای است که ادبیات کلاسیک فارسی را از ادبیات مدرن یا به اصطلاح معاصر جدا کرده است. نگرش شاعران و نویسندگان کهن ما به انسان و جهان عمدتا نگرشی الاهی بوده است؛ از نگاه آن‌ها تنها در سایه خداست که انسان پدیدار می‌شود و معنا می‌یابد. اما مرکز ثقل ادبیات معاصر خودِ انسان و مسائل آنی و عینیِ اوست. «شهر خدا» به جهان آسمانی یا آرمانی ادبیات کهن و «شهر انسان» به دنیای ادبیات معاصر اشاره دارد. این را هم گفته باشم که ادبیات در نهایت آرمان‌شهری دوردست است که هیچ‌کس ساکن آن نخواهد شد. اما آروزی رسیدن به این آرمان‌شهر می‌تواند به زندگی ما معنا و سامان دهد و تلخی‌های آن را اگر از میان نمی‌برد دست‌کم تحمل‌پذیر است.

 انتهای پیام