«تیرانو مانیا» یک داستان خطی نیست

به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نقد و بررسی کتاب «تیرانو مانیا» نوشته امیرحسین نوربخش دوشنبه ۲۰ شهریور در کافه کتاب «آنجا» واقع در مشهد برگزار شد. این کتاب سال ۱۳۹۴ نوشته و در سال ۱۴۰۱ منتشر و روانه بازار نشر شده است.

این نشست با حضور محمد زین الدین، سید هاشم فیروزی و جمعی از علاقه مندان به ادبیات و منتقدان برگزار شد.

زین الدین در ابتدای این نشست گفت: نویسنده در این کتاب از خواب‌های پیش سخن گفته است. مهمترین نشانه آن هم این است که با یک داستان خطی مواجه نیستیم. همچنین به نظر می‌رسد نویسنده در نگارش این کتاب از کتاب‌های «تنهایی پر هیاهو»، «بوف کور» و نیز فیلم «زندگی شگفت انگیز امیلی» نیز تأثیر گرفته است. حتی در جاهایی نیز به کتاب «کیمیاگر» نزدیک شده است.

وی افزود: در این کتاب جریان سیال آشفتگی ذهن را می‌توان به وضوح درک کرد. نگارنده آنچه را به ذهن رسیده، در قالب کلمات بیان کرده است و کتاب را از یک داستان خارج کرده و به بیانیه نویسی کشانده است.

زین الدین در ادامه گفت: در این کتاب، چیزی با عنوان فصل بندی نیز وجود ندارد که حاکی از نوعی شتاب زدگی است و این شتاب زدگی نیز احتمالاً ناشی از برخی از تحولات اجتماعی اطراف نویسنده است. البته نویسنده کتاب، خود را پشت یک ماسک پنهان نکرده است و درگیری‌های ذهن خود را بدون در نظر گرفتن ملاحظات و نگرانی از قضاوت دیگران بیان کرده است. کتاب، دغدغه‌های یک فرد تحصیل کرده آشنا با مفاهیم غرب است که امروز دلبسته شرق شده است.

هاشم فیروزی نیز در بخش دیگر این نشست گفت: این کتاب حکایت از یک جامعه روان رنجور دارد که در طول دوران تطور خود، روان رنجوری‌های بسیاری را تجربه کرده و نویسنده نیز سطوحی از این روان رنجوری را دارا است که در این کتاب تبدیل به یک اثر نخبگانی و ارزشمند شده است. در این کتاب، قرابت معنایی با کتاب‌هایی نظیر «بیشعوری»، «قلعه حیوانات» و «جامعه شناسی خودکامگی» نیز دیده می‌شود.

وی در ادامه گفت: مؤلف دغدغه‌های ذهنی خود از روان رنجوری‌های جامعه در سطوح مختلف را در این کتاب به تصویر کشیده است و اتفاقاً همزادپنداری هم برای مخاطب ایجاد می‌کند. همچنین کتاب مقداری جنبه روشنفکری نیز به خود گرفته و آن را از صرف یک قصه و داستان، به کتابی برای انتقال مجموعه‌ای از درک و فهم نیز تبدیل کرده است.