معلمان ویولن نوازی این کتاب را بخوانند/تلاش برای مقابله با فاجعه!

شهاب منا پژوهشگر و مدرس موسیقی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن تشریح تازه‌ترین فعالیت های موسیقایی خود عنوان کرد: کتاب «روش تدریس من در نواختن ویولن» اثر لئوپولد آوئر با ترجمه زهرا نازیار و زهرا سلطانی و ویرایش بنده توسط نشر خُنیاگر منتشر شد.

وی افزود: سنگ‌بنای تمام رسالات ویولن کلاسیک، رساله ای در باب اصول بنیادین نواختن ویولن اثر لئوپولد موتسارت پدر ولفگانگ آمادئوس موتسارت، است. البته پس از لئوپولد موتسارت برخی دیگر از استادان مجرب ویولن نوازی کلاسیک نیز تجربیات خود را در باب جزئیات نواختن این ساز در قالب کتاب های مختلف ارائه کرده‌اند. هرچند این کتاب ها حاوی نت‌های تمرینی و اتود نوازندگی نبوده و صرفا به شرح جزئیات نوازندگی اصولی این ساز می‌پردازند اما مطالعه تطبیقی آنها سیر تکوینی نحوه تدریس ویولن را نشان می‌دهد. بنابراین چنین رساله هایی به‌نوعی مکمل یکدیگر هستند و برای فردی که به‌طور جدی به نوازندگی این ساز می‌پردازد راهگشا و مثمرثمر خواهند بود.

این پژوهشگر و ناشر حوزه موسیقی بیان کرد: پیش از این، کتاب های ارزشمندی از نوازندگان و مدرسان برجسته‌ای چون منوهین و گالامیان به فارسی ترجمه و ارائه شده است. نشر خُنیاگر نیز بنا بر اهمیت و ضرورت وجود چنین کتبی به زبان فارسی به ترجمه برخی از دیگر رسالات ترجمه‌نشده ساز ویولن به زبان فارسی همت گماشته است. یکی از آثار پیشنهادی برای ترجمه در حوزه رسالات ویولن کلاسیک کتاب «روش تدریس لئوپولد آوئر» از برجسته‌ترین مدرسان ویولن در قرن نوزدهم و بیستم و پرورش‌دهنده برخی از بهترین نوازندگان قرن، چون یاشا هایفتز بود. رساله مجمل و مفید آوئر تجربیات یک عمر تدریس این مدرس برجسته را در موضوع نوازندگی اصولی این ساز ارائه می‌کند.

منا گفت: هرچند صد سال از نگارش این رساله می‌گذرد اما مطالب آن‌ را نباید کهنه و بلااستفاده دانست چنان‌که رساله ویولن لئوپولد موتسارت نیز پس از دویست‌وپنجاه سال از زمان نگارش همچنان تجدید چاپ می‌شود و مورد ارجاع قرار می‌گیرد. گویی مطالب مندرج در این‌ قبیل آثار ضروریاتی همیشگی‌ برای نوازندگان جدی ساز ویولن هستند.

وی در بخش دیگری از صحبت های خود درباره پیشینه فعالیت های لئوپولد آوْئر توضیح داد: لئوپولد آوْئر جزو آن دسته نوازندگان ویولن بود که نه‌ تنها به سطح عالی هنر در قرن نوزدهم رسید بلکه بسیاری از نوازندگان ویولن قرن بیستم را که از این سطح پیشی‌گرفتند نیز تربیت کرد. این مجموعه گزیده‌ای از اصول و رهنمودهای آوئر پس از عمری نوازندگی و تدریس است. او در این کتاب با مثال آموزش می‌دهد و به معلمان ویولن تأکید می‌کند که پیچیدگی‌های اجرا را به‌طور عملی و با استفاده از ویولن و نه صرفاً با آموزش کلامی به هنرجو توضیح دهند.

منا افزود: آوئر در فصول پایانی به موضوعات کلی‌تری از جمله سبک، ترس از صحنه، تغییرات در رِپِرتوار ویولن و سیر تاریخی جالب آن، نکات عملی اجرای رِپِرتوار و قطعاتی که برای نواختن در اختیار شاگردان خود قرار می‌داد، می‌پردازد. ضمن اینکه بسیاری از فصول کتاب به جزئیات شرح حال و حکایاتی‌ درباره موسیقیدانان مشهوری که آوْئر می‌شناخته مزین شده است.

این ناشر در بخش پایانی صحبت های خود بیان کرد: آموزش‌ نادرست در سنین پایین برای یک نوازنده ویولن فاجعه‌بار است. همان‌طور که آوْئر می‌گوید: «هیچ سازی مانند ویلون وجود ندارد که تسلط کامل بر آن در دوره‌های بعدی مستلزم دقت در مراحل اولیه یادگیری باشد.» با این کتاب هر مدرس و نوآموز ویولن از بهترین راهنمایی‌ها بهره خواهد برد.