سه گزینه برای توقف جنگ اوکراین

«کسی که اظهارات مسؤولان غربی و رسانه‌های آنها و تحلیل‌های‌شان درباره تحولات میدانی جنگ اوکراین را دنبال کند شاهد نوعی ناامیدی و بدبینی در مقایسه با اشتیاق و اعتماد به پیروزی که در اوایل جنگ وجود داشت، خواهد بود»‌.

به گزارش ایسنا، عبدالباری عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم در گزارشی نوشت: «بعد از نزدیک شدن ضد حمله اوکراین به پایان خود بدون تحقق هیچ‌گونه نتایج چشمگیری درباره بازپس‌گیری چهار منطقه‌ای که مسکو در اوایل جنگ به شبه جزیره کریمه ملحق کرده است، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

مساله اول افزایش بدبینی و ناامیدی مردم اوکراین به خاطر افزایش تلفات ارتش این کشور در جنگ با روسیه است. تعداد کشته شدگان از اوایل ضد حمله به بیش از ۷۱ هزار نفر رسیده است. همچنین صدها پهپاد و هزاران تانک و خودروی زرهی منهدم شده و همین مساله دلیل فرار جوانان اوکراینی به کشورهای همسایه و مخالفت با خدمت نظامی است.

مساله دوم اظهارات ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو است که در پیامی به دولت‌ها و شهروندان کشورهای پیمان ناتو از آنها خواست برای جنگی طولانی آماده شوند. وی در عین حال وجود یک پایان سریع برای جنگ را بعید دانست. این اظهارات بدبینی، ناامیدی و نگرانی در اروپا را افزایش داد. قاره اروپا قادر به سازگاری با احتمال طولانی شدن جنگ در سایه وخامت اوضاع اقتصادی و خالی بودن انبارهایش از سلاح و مهمات نیست.

مساله سوم این است که تجهیزات نظامی ارتش اوکراین در تحقق هرگونه تغییر چشمگیری در میادین جنگ به نفع اوکراین بعد از گذشت ۱۸ ماه از جنگ شکست خورده است. خطرناک‌تر از این مساله این است که بیشتر این تجهیزات به خاطر سامانه‌های قوی دفاعی روسیه منهدم شده‌اند.

مساله چهارم این است که گارلند نیکسون، خبرنگار مشهور آمریکایی گفت: کشور اوکراین دیگر وجود ندارد و ابزاری در دست سیاست متجاوزانه آمریکا و دستکشی است که دزد آمریکایی آن را می‌پوشد تا اثر انگشت خود را به جای نگذارد. اوکراین به یک کشور تابع تبدیل شده و هرگونه حاکمیت و استقلالی را از دست داده است.

مساله پنجم شکست نشست سران گروه ۲۰ است که جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا خواست از آن به عنوان پوشش حمایتی برای جنگش در اوکراین و رسیدن به یک تصمیم متحد درباره آن و حمایت از ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین استفاده کند. این یک ضربه درونی قوی به سیاست‌های آمریکا است.

بعد از شکست موشک‌های کوتاه برد و جنگنده‌های اف ۱۶ در تغییر قواعد درگیری در جنگ اوکراین، جو بایدن وعده داد که ارتش اوکراین را در هفته‌های آتی به موشک‌های دوربرد مجهز کند. این اقدام تحریک آمیز بزرگتری برای رهبری روسیه است که تهدید کرده این موشک‌ها را منهدم خواهد کرد. این مساله همچنین به معنای انتقال جنگ نیابتی بین روسیه و آمریکا به یک جنگ مستقیم است چرا که عمق روسیه هدف اصلی این موشک‌ها خواهد بود و در نتیجه روسیه نیز باید مقابله به مثل کند و حملات روسیه احتمالا تنها به عمق اوکراین محدود نخواهد شد، بلکه پایگاه‌های آمریکا در اروپا را نیز هدف قرار خواهد داد. به ویژه اینکه ارتش روسیه موشک‌های پیشرفته سرمت را به خدمت گرفته است.

دیدار ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی و توافق همکاری استراتژیک میان دو طرف به این معناست که روسیه به یکی از بزرگترین زرادخانه‌های نظامی و انبارهای سلاح و مهمات و موشک‌هایی در حجم‌ها و ابعاد مختلف در جهان دست یافته است. این مساله همچنین به معنای حمایت نیابتی چین از موضع روسیه در جنگ اوکراین است چراکه کره شمالی امکان ندارد بدون چراغ سبز پکن دست به چنین همکاری بزند.

با نزدیک شدن ضد حمله اوکراین به پایان خود و ورود قاره اروپا به زمستان کفه ترازوی جنگ به نفع روسیه بالا می‌آید. فصل زمستان به معنای تمام شدن انرژی بیشتر و افزایش قیمت نفت و گاز  است و همین مساله موضع روسیه را که در جایگاه اول به عنوان کشور تولید کننده و صادر کننده گاز در جهان و دومین صادر کننده نفت بعد از عربستان است، تقویت می‌کند. همین مساله به معنای ورود ده‌ها میلیارد دلار اضافی به خزانه روسیه است.

ناامیدی و ناراحتی ملت‌های اروپایی به خاطر دست داشتن دولت‌هایشان در این جنگ و مشکلات معیشتی ناشی از آن کاملا مشاهده می‌شود. همین مساله موجب افزایش نفرت از آمریکا و سیاست‌های آن شده است. شاید هشدارهای دبیرکل ناتو درباره اینکه این جنگ که اروپا بعد از ۷۸ سال امنیت و ثبات دچار آن شده است طولانی خواهد بود و شاید پایان نزدیکی برای آن نتوان متصور شد، ناامیدی ساکنان قاره اروپا را افزایش داده است.

سه گزینه برای پایان دادن به این جنگ و خروج از آن با کمترین خسارت‌ها وجود دارد:

گزینه اول موفقیت اقدام کنونی بعضی نمایندگان کنگره برای برکنار کردن جو بایدن، پدر معنوی و فعلی این جنگ یا تلاش برای سرنگون کردن وی در انتخابات ریاست جمهوری آتی در نوامبر ۲۰۲۴ است.

دوم ترور ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین یا برکنار کردن وی و روی کار آوردن یک رئیس جمهوری جدید است که سیاست‌های منعطف‌تری درباره طرح‌های صلح و آتش بس و پایبندی به توافق مینسک داشته باشد.

سوم ورود آمریکا به یک جنگ مستقیم علیه روسیه و متوسل شدن روسیه به پاسخ هسته‌ای برای قطعی کردن جنگ است. بعید نیست که زمستان امسال کاملا متفاوت با قبل و پر از حوادث غافلگیر کننده‌ای باشد که به نفع اروپا و آمریکا از نظر سیاسی، نظامی و اقتصادی نباشد.»

انتهای پیام