کریدور «هند-غرب آسیا-اروپا» ترفند سیاسی آمریکاست

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل - زهرا میرظفرجویان: در نشست گروه ۲۰ در هند، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به همراه رهبران هند، عربستان سعودی و امارات متحده عربی، از راه اندازی یک مسیر تجاری جدید که هند را از طریق راه آهن‌ها و بنادر به خاورمیانه و اروپا متصل می‌کند، خبر دادند.

برخی از تحلیلگران اظهار کردند که این یک چالش مستقیم برای ابتکار کمربند و جاده چین خواهد بود؛ پروژه‌ای زیرساختی چند تریلیون دلاری که یک دهه پیش توسط پکن با هدف اتصال چین به سایر نقاط جهان راه اندازی شد.

طرح بایدن شامل اتحادیه اروپا، فرانسه، ایتالیا و آلمان نیز می‌شود. این طرح از دو مسیر مجزا تشکیل شده است - یک کریدور شرقی که هند را به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس وصل می‌کند و یک کریدور شمالی که کشورهای خلیج فارس را به اروپا متصل می‌کند.

در همین راستا خبرگزاری مهر با پروفسور «حسین عسگری»، اقتصاددان و استاد تجارت بین‌الملل و امور بین‌المللی دانشگاه جورج واشنگتن آمریکا و مشاور پادشاه پیشین عربستان گفت‌وگویی انجام داده که مشروح آن در ادامه می‌آید.

-آمریکا چه انگیزه‌هایی در پشت این پروژه دارد؟ تا چه حد انگیزه سیاسی بر انگیزه اقتصادی غلبه دارد؟

به نظر من، این تا حد زیادی یک ترفند سیاسی است که توسط ایالات متحده برای تضعیف ابتکار کمربند و جاده چین ساخته شده است.

پیشنهاد این طرح برای تحکیم روابط اعراب و اسرائیل، کاهش انزوای اسرائیل، منزوی کردن بیشتر ایران و بازگرداندن بخشی از نفوذ از دست رفته آمریکا در منطقه خلیج فارس جهت دهی شده است.

با توجه به سرمایه انبوه مورد نیاز این پیشنهاد، نمی‌توان آن را بر اساس دلایل اقتصادی توجیه کرد.

آیا این کریدور می‌تواند بر اهمیت راه‌های دیگری مانند آبراه سوئز تأثیر منفی بگذارد؟

خیر، فقط شاید به صورت جزئی. نقش کانال سوئز همچنان برجسته خواهد بود که ناشی از هزینه‌های حمل و نقل است. این کانال همچنان برای آینده قابل پیش بینی نفع اقتصادی بیشتری خواهد داشت.

با توجه به اینکه برخی از قدرت‌های منطقه‌ای مانند ایران، ترکیه و مصر از این پروژه کنار گذاشته شده اند، این پروژه چقدر می‌تواند موفق باشد؟

همه چیز به اتحاد سیاسی در حال تحول و تمایل اعراب برای تأمین مالی این پروژه بستگی دارد. مسئله اینجاست که آیا اعراب مصیبت برادران فلسطینی خود را فراموش کرده و خواسته‌های ایالات متحده را دنبال خواهند کرد و اسرائیل را در آغوش خواهند گرفت و میلیاردها دلار مورد نیاز را تأمین خواهند کرد.

اگر اعراب مایل به انجام این کار باشند، در این صورت پروژه می‌تواند موفق شود؛ بنابراین حتی باید نگران پیامدهای دیگر و احتمال حملات تروریستی به زیرساخت‌ها در صورت ایجاد آنها بود.

حدس من این است که نه به دلیل حذف سه کشوری که نام بردید بلکه با توجه به دلایلی که پیشتر اشاره کردم، احتمال موفقیت این پروژه بعید به نظر می‌رسد.