آغاز سال تحصیلی در مدارس مناطق محروم؛ کلاس‌های فاقد میز و نیمکت، میزبان دانش‌آموزان

در حالی که وزیر آموزش پرورش به تازگی ادعا کرده بود برنامه‌های ویژه‌ای را در رابطه با «محرومیت زدایی» دانش‌آموزان مناطق محروم اجرا کرده است، دانش‌آموزان بخش «لوداب» از توابع کهگیلویه و بویراحمد سال تحصیلی جدید را در مدارس فاقد «میز و نیمکت، لوله کشی آب، پکیج گرمایشی و ایمنی» آغاز کردند.

بر اساس آمار اعلام شده توسط کوروش بی‌نیاز، بخشدار لوداب، ۳۵ مدرسه در این بخش فاقد سرویس بهداشتی لوله کشی آب و در ۴۵ مدرسه نیز «هیچ وسایل گرمایشی و ایمنی» وجود ندارد. او گفته است که ۱۰ مدرسه «کپری» هم در این استان وجود دارد و از مجموع ۱۴۵ مدرسه تنها دو مدرسه به تجهیزات کامپیوتری و «پرینتر» مجهز هستند.

بخشدار لوداب به خبرگزاری «ایلنا» گفته است که بسیاری از مدارس این شهر فاقد آسفالت، میز معلم، تخته «وایت برد» و میز و صندلی دانش‌آموزان است.

به گفته این مقام محلی، سال گذشته «سپاه پاسداران» این استان وعده داده بود که که از طریق «قرارگاه سازندگی» مشکل مدارس این بخش را برطرف خواهد کرد که تا کنون اجرا نشده است.

روزنامه «شرق» در گزارشی که روز چهارشنبه ۲۹ شهریور منتشر کرد از باز ماندن دست کم ۹۰۰ هزار دانش‌آموز از سال تحصیلی در یک دوره هفت ساله به دلیل «فقر» و «نبود امکانات تحصیلی» خبر داده بود. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نیز در گزارشی گفته بود که استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی؛ تهران، خوزستان و آذربایجان غربی بیشترین فراوانی بازماندگان از تحصیل را دارند.

پیش از این نیز وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی تخمین‌زده بود که تنها حدود ۱۲ درصد دانش‌آموزان ایران به ابزار‌های آموزشی جدید مانند «موبایل و تبلت» دسترسی دارند.

این گزارش‌ها از سوی برخی مسئولان جمهوری اسلامی در حالی مطرح می‌شود که بالاترین مقام وزارت آموزش و پرورش رضامراد صحرایی، به ‌تازگی گفته بود از اول مهر دانش‌آموزان «تیزهوش» مناطق محرومی که به «مدرسه تیزهوشان» خواهند رفت و تحصیل آنان رایگان است. او وعده‌های دیگری هم داد از جمله، توزیع دوبار در هفته شیر برای دانش‌آموزان ابتدایی، تأمین لوازم التحریر دانش‌آموزان مناطق محروم، بازگرداندن بیش از ۲۰۰ هزار دانش‌آموز بازمانده از تحصیل.

در کنار نداشتن امکانات و تجهیزات آموزشی، بسیاری از مدارس ایران نیز فاقد استحکام لازم هستند و نیاز به تخریب و بازسازی دارند.

رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس ایران چندی پیش گفته بود ۳۰ درصد از ۱۰۴ هزار کلاس درس ایران نیاز به تخریب، بازسازی، نوسازی و یا مقاوم‌سازی دارند. علیرضا زاکانی، شهردار کنونی تهران، آبان ماه گذشته زلزله، طوفان، سیلاب و فرونشست زمین در تهران را چهار معضل اصلی در پایتخت ایران ذکر کرده و گفته بود: «اگر فهرست ساختمان‌های ناایمن در تهران را اعلام کنیم، کسی در شهر نمی‌ماند.»

کامران عبدولی، معاون حفاظت و پیشگیری از حریق سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران نیز، فروردین سال گذشته، از وجود ۷۹ درصد حوادث در مدارس تهران به دلیل «فرسودگی» خبرداد و گفت: ۵۰ درصد حریق در مراکز آموزشی در تهران را ناشی از «نا ایمنی در تاسیسات برقی و گازی» است.

در حالی که ناایمنی مدارس معضلی سراسری در ایران است، در چند دهه گذشته جمهوری اسلامی تمرکز خود را چه به لحاظ سیاست‌گذاری و چه در بخش بودجه بر روی تغییر محتوا و تزریق بیشتر مباحث ایدئولوژیک در کتاب‌های درسی و سیستم آموزشی کشور گذاشته است.