مرگ «بی رحم‌ترین مرد ایتالیا» در زندان

«ماتئو مسینا دنارو»، «آخرین پدرخوانده» مافیای سیسیل، امروز (دوشنبه) در سن ۶۱ سالگی پس از یک دوره طولانی بیماری مُرد.

به گزارش ایسنا به نقل از یورونیوز، او که برخی از خونین‌ترین جنایات ایتالیا را در دهه ۹۰ میلادی برنامه‌ریزی کرده، پیش از بازداشتش در ژانویه سال جاری (۲۰۲۳)، ۳۰ سال تحت تعقیب بود. شهرت امروز مافیای سیسیل به دلیل خشونت و قساوت اوست.

افسانه‌های بسیاری حول شخصیت او وجود دارد و گفته می‌شود او با گفتن این جمله که «با آدم‌هایی که من کشتم به تنهایی یک قبرستان را پر می‌کنم»، به خود می‌بالید.

مسینا دنارو که به دلیل فعالیت‌هایش برای مافیای سیسیل (کوزا نوسترا) از جمله قتل «جووانی فالکونه»، قاضی ایتالیایی ضد مافیا در سال ۱۹۹۲ و بمب‌گذاری‌های مرگبار در رم، فلورانس و میلان به شش‌ بار حبس ابد محکوم شده بود، متحد «سالواتوره رینا» مشهور به «توتو»، پدرخوانده خانواده «کورلئونسی» مافیای سیسیل بود. این خانواده الهام بخش فیلم پدرخوانده فرانسیس فورد کاپولاست.

ماتئو مسینا دنارو در استان «تراپانی» در غرب سیسیل مستقر بود با این وجود تا زمان دستگیریش در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۳ نفوذ او تا پالرمو، پایتخت این جزیره گسترش یافته بود.

او پس از آغاز سرکوب گسترده مافیا توسط دولت ایتالیا در سال ۱۹۹۳ که به کاهش شدید قدرت کوزا نوسترا انجامید، متواری بود.

پلیس در نهایت وی را پس از مراجعه به یک کلینیک درمان سرطان در پالرمو دستگیر کرد.

«روبرتو ساویانو»، روزنامه‌نگار ضدمافیا در هنگام دستگیری او گفت: او پادشاه بود. آخرین قتل‌عام کننده، کسی که کشتار وحشیانه کوزا نوسترا را به راه انداخت.

«بی‌رحم»

ماتئو مسینا دنارو طرفدار ساعت رولکس، لباس‌های طراحان مشهور، کتاب‌های داستان مصور و بازی‌های ویدیویی بود.

در پی دستگیری او یادگاری‌هایی از فیلم «پدرخوانده» در خانه‌اش پیدا شد. از جمله آهنربایی که رویش نوشته شده بود «پدرخوانده من هستم.»

با این حال جنایات او هولناک و فهرست قربانیانش بسیار طویل است. از جمله این قربانیان می‌توان به کودکی که جسدش در اسید حل شده بود، اشاره کرد.

ماتئو مسینا دنارو متولد ۲۶ آوریل ۱۹۶۲ در «کساتل‌وترانو» در جنوب غربی سیسیل بود و در قلب جرایم سازمان‌یافته بزرگ شد.

«دون چیچو»، پدر او رئیس یک خانواده محلی مافیا و پدرخوانده‌اش هم یکی از اعضای خانواده بود. در سال ۱۹۸۹ پس از شرکت در یک درگیری خونین میان دو خانواده برای نخستین بار با قانون روبرو شد.

سالواتوره رینا در سال ۱۹۹۲ او را همراه گروهی به رم فرستاد تا قاضی فالکونه را بکشد اما سپس پشیمان شد. در نهایت فالکونه در ۲۳ مه ۱۹۹۲ در پالرمو در انفجار خودرویی بمب‌گذاری شده به قتل رسید و ماتئو مسینا دنارو به جرم این قتل در سال ۲۰۲۰ به صورت غیابی به حبس ابد محکوم شد.

جنایاتی که او انجام داد حتی برحسب معیارهای مافیا هم بی‌رحمانه بود.

او در ژوئیه ۱۹۹۲ پس از قتل «وینچنزو میلاتزو»، رئیس خانواده آلکامو که رقیب خانواده او بود، همسر مقتول را نیز که باردار بود، خفه کرد.

پس از بازداشت رینا در ژانویه ۱۹۹۳، او به عملیات ترور همه‌جانبه خود ادامه داد و از بمب‌گذاری‌هایی در میلان و رم که به کشته‌ شدن ۱۰ نفر و زخمی‌شدن حدود ۱۰۰ نفر انجامید، حمایت لجستیکی کرد.

بنابر اسناد دادگاهی در سال ۱۹۹۳، او همچنین در آدم‌ربایی «جوزپه دی‌ماتئو»ی ۱۲ ساله دست داشت. پدر جوزپه در ماجرای قتل فالکونه علیه مافیا شهادت داده بود.

قاتلان این پسر را پس از ۷۷۹ روز اسارت، خفه و جسدش را در اسید حل کردند.

مسینا دنارو که از سال ۱۹۹۳ متواری بود، امورش را از طریق سیستم «پیتزینی» انجام می‌داد. در این سیستم او علائمی رمزگونه را روی کاغذی کوچک می‌نوشت و به عواملش می‌داد.

ماتئو مسینا دنارو در این سال‌ها از راه‌های مختلفی هچون قاچاق مواد مخدر و قمار کسب درآمد می‌کرد.

انتهای پیام