ایران و تجزیه‌طلبان - Gooya News

کی از کی طلبکار است؟

توجه به همه جویبارهای فرهنگی- زبانی- دینی و مذهبی که به اتفاق رود بزرگ میهن ایرانی‌مان را تشکیل می‌دهند، به سود همه شهروندان و درنتیجه، ملت-دولت ایران است

امیر طاهری - ایندیپندنت فارسی

آیا ادعای مخالفت با جمهوری اسلامی می‌تواند مخالفت با کل موجودیت ایران به‌عنوان یک ملت - دولت را توجیه کند؟ این پرسشی است که در روزهای اخیر توجه بسیاری از فعالان سیاسی ایرانی را جلب کرده است. چیزی که این توجه را کلید زد، انتشار نوار صوتی یک جلسه محرمانه رهبران گروه‌های مسلح مخالف جمهوری اسلامی مستقر در پایگاه‌های نظامی در کردستان عراق است.

بسیاری از شنوندگان این نوار، شرکت‌کنندگان در آن جلسات را تجزیه‌طلبانی می‌دانند که خود را کرد می‌خوانند و با زیر سوال بردن تمامیت ارضی ایران و هویت ایران به‌عنوان یک ملت، عملا به جنبش آزادی‌خواهانه‌ای که در جریان است صدمه می‌زنند.

اما بعضی از شنوندگان نیز از «کردهراسی و شووینیسم پارسی» سخن می‌گویند و می‌افزایند: «ای کاش همه آنان که کردها را متهم به تجزیه‌طلبی می‌کنند، کمی هم به دردهای آن‌ها گوش می‌دادند و به مطالبات آنان توجه می‌کردند.»

کردهراسی؟ چه کسی این کلیشه را ابداع کرده است؟ هشدار دادن علیه ماجراجویانی که خود را رهبر ایرانیان کرد معرفی می‌کنند، ربطی به کرد‌هراسی ندارد. آنان که اونیفورم جنگی می‌پوشند کلاشنیکف به دست می‌گیرند، به مناطق مرزی ایران هجوم می‌برند، شبکه قاچاق و بازار سیاه دارند و از همه بدتر با دشمنان خارجی ایران کار می‌کنند، مسئول مخدوش کردن تصویر ایرانیان کرد هستند. اما آنان در این زمینه نیز شکست خورده‌اند، امروز ایرانیان کرد بیش از هر زمان دیگر در دل همه ایرانیان جای دارند. مهسا امینی دختر ایران است. دختری که قربانی یک نظام ضد‌ایرانی شد و نخست تهران و سپس تمامی ایران را در راه آزادی به میدان نبرد سیاسی کشاند.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

عبارت شووینیسم فارسی آن‌قدر ابلهانه است که نیازی به پاسخ ندارد. آیا عشق به میهن، دفاع از استقلال و تمامیت ارضی آن و نبرد برای حفظ هویت ایرانی را می‌توان شووینیسم خواند؟ این نیز یکی دیگر از آن ایسم‌های وام گرفته‌شده از غرب است، که نادانان و نیمه‌دانایان بی‌آنکه معنای واقعی‌اش را بدانند به کار می‌برند.

تا آنجا که من می‌دانم کسی کردها را به تجزیه‌طلبی متهم نکرده است، زیرا کوچک‌ترین دلیلی برای عرضه چنین اتهاماتی وجود ندارد. اما هستند کسانی که انگشت اتهام را به‌سوی تجزیه‌طلبانی دراز می‌کنند که خود را به غلط کرد ایرانی معرفی می‌کنند. در هفته گذشته دولت عراق به گزارش وزارت کشور در بغداد، ۷۱۳ مرد و زن مسلح را که از اقلیم کردستان عراق به‌عنوان پایگاهی برای عملیات ایذایی علیه ایران استفاده می‌کردند، به یک پایگاه سابق سربازان آمریکایی در استان انبار منتقل کرد. منابع عراقی می‌گویند بیش از نیمی از این افراد اتباع کشورهای اروپایی - به‌ویژه آلمان، بریتانیا و فرانسه - هستند. بغداد امیدوار است که از طریق مذاکره با اتحادیه اروپا، انتقال آنان را به دولت‌های متبوعشان ترتیب دهد.

گوش دادن به دردها و توجه به مطالبات مدنی؟ آیا کسی می‌تواند مخالف چنین نظری باشد؟ درد اینجاست که مدعیان کرد بودن تاکنون از پاسخگویی به دو پرسش خودداری کرده‌اند: ۱- آیا این دردها و مطالبات مدنی مختص به بخشی از ملت ایران است یا تمامی ملت ایران را در برمی‌گیرد؟ ۲- تامین این مطالبات مدنی و درمان این دردها را از چه مرجعی طلب می‌کنید؟

مدعیان کرد بودن، یعنی گروه کلاشنیکفی، نمی‌توانند به این دو پرسش پاسخ دهند، زیرا اگر چنین کنند، باید بپذیرند که اگر ایرانیان کرد دردی داشته باشند، این درد را همه ایرانیان نیز دارند، و بدین ترتیب می‌بایستی موجودیت ایران را به‌عنوان یک ملت - دولت بپذیرند. از سوی دیگر، عرضه‌ این مطالبات نیز فقط در چهارچوب یک دولت - ملت، یعنی حاکمیت ملی، می‌تواند جدی گرفته شود. در غیر این صورت باید ادعا کرد که ایرانیان کرد جدا از کل ایران هستند و درمان دردهای آنان و تامین مطالبات مدنی‌شان فقط بیرون از چهارچوب ملت - دولت ایران میسر است. در آن صورت آنچه مطرح می‌شود آپارتایدی است که اصطلاح خودمانی‌اش می‌شود: تجزیه‌طلبی.

مطالبات، جمع طلب است، یعنی تقاضای پرداخت یک بدهی از بدهکار به طلبکار. در اینجا این سوال مطرح می‌شود که بدهکار کیست و طلبکار کیست. اگر شما خود را بخشی از یک کل، یعنی ملت - دولت ایران می‌دانید، می‌بایست مطالبات خود را در چهارچوب آن عرضه کنید.