پاسخی به نازنین بنیادی، بخش سوم: شرح پروژه در دوران پیشاسرنگونیِ گذار، سیاوش سهراب - Gooya News

در چهار بخش

جریان فراگیر "ایران در حرکت" جهت انتخاباتِ "مجلس مؤسسان موقت" تنها راه عملی برای اتحاد اپوزیسیون دموکراسی‌خواه ایران و پیروزی آن است

خانم بنیادی گرامی با درود دوباره،

در بخش دوم این پاسخ بمقالۀ شما باین نکته اشاره کردم که اقدامات عملگرای اپوزیسیون که شما هم در آن شرکت داشتید بسیار موفق بوده و موجب درخشیدن نام میهن ما در سپهرجهان سیاسی و معطوف شدن افکار دول خارجی بحوادث ایران و از همه مهمتر باعث تغییر کاربردی و سیاستگذاریِ آنها در قبال رژیم حکومت اسلامی شده است که در این کانتکست شما هم به اخراج جمهوری اسلامی از اصلی‌ترین نهاد تقنینی سازمان ملل در موضوع حقوق زنان و رأی شورای حقوق‌بشر سازمان ملل، به تشکیل یک کمیته حقیقت‌یاب اشاره کرده بودید. حال پیشنهاد خود یعنی جریان "ایران در حرکت" را تشریح میکنم.

شرح پروژه

در دسامبر سال گذشته در مقاله‌ای پیشنهاد انتخاب یک پارلمان سایه از سوی ایرانیان را نمودم که میتوانست آنلاین تشکیل جلسه دهد. ۱) این پیشنهاد مانند سایر پروژه‌های هم وطنانم کامل نبود ولی اقلا راهی عملی را برای پیشبرد هدف اصلی مبارزات نشان میداد. در ژانویۀ امسال خسرو خدیوی تهرانی که چند مقاله در این جهت منتشر نموده، تشکیل پارلمان در تبعید را در دو بخش و بطور مفصل و با در نظر گرفتن جزئیات زیاد و مفید بررسی کرد۲). نظریۀ خام من با ریزه کاریهائی که خدیوی تهرانی ارائه داد، به پختگی نسبی رسید ولی باز هم هنوز کامل نبود. برای من ضرورت مبرم اپوزیسیون سر درگم برای اتحاد، بسیار محسوس بود و هنگامیکه شما نیز در کنار برخی فریادهای چاره جوئی الیت سیاسی از "معمای حل نشده‌ ۴۴ سال" شکوه کردید، بر آن شدم که ادامۀ افکار خود را که بر اساس مقالات فوق الذکر بنا شده بود بصورت پاسخی بشما منتشر کنم و امیدِ برخورد با راهنمائیهای سازندۀ مخاطبینی را دارم که این ساختار فکری را فارغ از هر نوع غرض ورزیهای گروهی با دیدی عملگرا تکمیل تر کنند.

پیشنهاد من ملهم از الگوی فرانسوی "جمهوری در حرکت" است که توسط امانوئل مکرون تاسیس شد و موفق هم بود. زیرا او از این طریق بریاست جمهوری فرانسه رسید و در دورۀ دوم هم انتخاب شد. در ابتدا این حرکت سیاسی را به انجمنی تشبیه میکردند که اعضاء آن مثلا از همسایگانی تشکیل شده‌اند که همگی مانند اپوزیسیون ایران، منافع مشترک داشتند. ولی بعدها به حزب» رنسانس «تبدیل شد. از محسنات این جریان، آزادی نسبی هموندان آنست. بعنوان مثال آنها نباید مانند احزاب دیگر حق عضویت پرداخت کنند. هموند شدن در این حزب نیز بسیار ساده و عاری از هرگونه دیوانسالاریست. اسم و آدرس، شماره تلفن و آدرس ایمیل برای عضویت کافی است. از کلیه اقشار اجتماع و حتی از احزاب دیگر میتوانستند هموند جریان "جمهوری در حرکت" بشوند و در عین حال عضو حزب خود بمانند. بیش از نیمی از کاندید‌ها از این جریان برای انتخابات مجلس هیچگونه سابقه‌ای در سیاست نداشتند. یک جریانی که ذاتا مردمی بود و متجاوز از نیمی از کاندیدها را هم زنان تشکیل میدادند.