اینجا نصف شب است!

کمیته نوبل دقایقی پس از اعلام نام الکسی اکیموف، شیمیدان ۷۸ ساله متولد شوروی سابق به عنوان یکی از سه برنده جایزه نوبل شیمی در سال ۲۰۲۳ با وی تماس گرفت تا شنونده نخستین واکنش‌های او به این اتفاق باشد.

به گزارش ایسنا و به نقل از نوبل پرایز، «اینجا نصف شب است.» این اولین واکنش الکسی اکیموف(Alexei Ekimov) به شنیدن خبر بردن جایزه نوبل شیمی ۲۰۲۳ بود.

اکیموف در این مصاحبه تلفنی به واگویی آزمایشاتی می‌پردازد که بیش از چهل سال پیش در تولید اثرات کوانتومی در شیشه‌های رنگی انجام داد. او توضیح می‌دهد که چگونه آزمایش‌هایش نظریه‌هایی را که در کتاب‌های درسی خود خوانده بود، تأیید کرد. وی می‌گوید: هنوز آن تصویر را به خاطر می‌آورم، جایی که یک چاه کوانتومی وجود دارد و سطوح الکترون‌ها در آن چاه کوانتومی محصور شده‌اند.

متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است.

الکسی اکیموف: الو؟

آدام اسمیت: سلام، لطفاً می‌توانم با الکسی اکیموف صحبت کنم؟

اکیموف: خودم هستم.

اسمیت: سلام، نام من آدام اسمیت است. من از وب‌سایت جایزه نوبل یعنی nobelprize.org تماس می‌گیرم. اعطای جایزه نوبل را به شما تبریک می‌گویم.

اکیموف: خیلی ممنون.

اسمیت: آیا تمایل دارید یک مکالمه خیلی خیلی کوتاه داشته باشیم؟

اکیموف: بسیار خوب، اما اینجا نیمه شب است.

اسمیت: می‌دانم. خبر برنده شدن را چگونه شنیدید؟

اکیموف: بسیار مثبت!

اسمیت: بسیار مثبت! خوب است. [می‌خندد] و وقتی از آکادمی تماس گرفتیم، خواب بودید؟

اکیموف: بله، من خواب بودم.

اسمیت: اولین کاری که پس از شنیدن این خبر انجام دادید، چه بود؟

اکیموف: من فقط بیدار شدم! چه‌کار می‌توانستم بکنم؟ مدتی طول کشید به خودم بیایم، چون اینجا ساعت حدود ۵ و قبل از سحر بود.

اسمیت: برای شما چه معنایی دارد که جایزه‌ کاری را برده‌اید که خدای من، ۴۰ سال پیش در سن پترزبورگ انجام دادید؟

اکیموف: به نوعی رضایت دارم. می‌دانید که این روند بسیار بسیار طولانی است و بسیار خوب، گفتید حدود ۴۰ سال پیش، فکر می‌کنم سال ۱۹۸۰ یا ۱۹۸۱ بود.

اسمیت: سال ۱۹۸۱ بود.

اکیموف: ۱۹۸۱ اولین مقاله من حدود ۴۰ سال پیش منتشر شد، بنابراین ما فقط خوشحالیم.

اسمیت: آیا آن احساس هیجان را به یاد می‌آورید وقتی که متوجه شدید با تغییر اندازه ذرات توانسته‌اید خواص آنها را در شیشه تغییر دهید؟

اکیموف: نه، به نوعی در ابتدا حتی برای ما غافلگیرکننده بود. در واقع تقریباً یک سال طول کشید که ما آن را برای خودمان تأیید کنیم، منظورم از لحاظ تجربی و نظری است. من فکر می‌کنم شایان ذکر است که در آن زمان تعجب‌آور نبود، زیرا این یک پدیده حبس کوانتومی بود که به صورت نظری مورد بحث و توصیف قرار گرفت و در روسیه، در آن زمان، این در کتاب پنج جلدی فیزیک کوانتوم دانشجویان بود. من هنوز آن تصویر را به یاد دارم که در آن یک چاه کوانتومی و سطوح الکترون‌های محصور در چاه کوانتومی وجود دارد. بنابراین، ما آن نظریه را از لحاظ تجربی برای خودمان تأیید کردیم، نظریه محکمی که شاید ۲۰ سال قبل از آزمایش تجربی نظریه‌پردازی شده بود.

اسمیت: که اینطور.

اکیموف: خیلی تعجب‌آور نبود، زیرا این همان چیزی بود که ما امیدوار بودیم ببینیم و فقط به تأیید آزمایشی آن رسیدیم.

اسمیت: درست است، دقیقاً. این اتفاق فقط یک غافلگیری نیست، بلکه بر اساس کتاب درسی شیمی کوانتومی، بر اساس پروتکل‌های شیمیایی ثابت شده است که دانش قبلی را به روش‌های جدید گرد هم می‌آورد. بله، یک درس مهم در آن وجود دارد. فوق‌العاده است. صحبت کردن با شما بسیار لذت بخش بود، واقعاً از شما بسیار متشکرم.

اکیموف: خیلی ممنون که تماس گرفتید، در واقع شما اولین نفری بودید که این خبر را به من دادید، پس از شما متشکرم.

اسمیت: باز هم تبریک می‌گویم.

اکیموف: خداحافظ.

اسمیت: خدانگهدار.

انتهای پیام