برای افرادی که مشکل بینایی ندارند، مراقبت از چشم احتمالا آخرین چیزی است که به آن توجه می‌کنند.

سارا مالینگ، عضو کالج سلطنتی چشم‌پزشکان بریتانیا می‌گوید: «از لحظه‌ای که چشم‌هایمان باز می‌شوند تا زمانی که بسته می‌شوند، از آن‌ها استفاده می‌کنیم. آنها درست مانند قلب‌مان برای ما کار می‌کنند.»

«وقتی می‌دویم، ضربان قلب‌مان تندتر می‌شود و در نهایت سرعت‌مان را کاهش می‌دهیم. بر خلاف قلب، خسته شدن چشمان‌مان باعث نمی‌شود که دیگر به جایی نگاه نکنیم.»

«و به ندرت به بررسی و معاینه آنها فکر می‌کنیم.»

این همان چیزی است که سازمانی که مسئول روز جهانی بینایی است می‌خواهد تغییر کند.

پیتر هولند، مدیر اجرایی سازمان بین‌المللی پیشگیری از نابینایی (IAPB) می‌گوید: «ما می‌خواهیم تا جایی که ممکن است این پیام را به بسیاری از مردم برسانیم که مراقبت از چشم‌هایشان و دانستن اینکه از کجا باید این مراقبت را دریافت کنند، مهم است.»

لوسی اووِن، روزنامه‌نگار بی‌بی‌سی اخیراً در مورد این که بینایی‌اش چگونه با یک آزمایش عادی نجات پیدا کرده است، نوشته است.

لوسی از سن ۱۶ سالگی از لنزهای تماسی استفاده می‌کرد. اکنون در پنجاه و چند سالگی، در ماه ژوئن متوجه شد که گاهی اوقات در چشم راستش جرقه‌های سفید می‌بیند.

«این اتفاق زیاد رخ نمی‌داد، شاید یکی دو بار در روز، و اگرچه کمی غیرعادی به نظرم می‌رسید، اما برای بررسی آن عجله نکردم.»

«با نزدیک شدن به تولد ۵۲ سالگی‌ام، چشمانم را گرداندم و فکر کردم که این یکی دیگر از لذت‌های پیر شدن است.»

او می گوید که آنطور که باید به طور منظم به چشم‌پزشک مراجعه نمی‌کرد و اغلب معاینه سالانه خود را فراموش می‌کرد.

اما با ادامه‌ جرقه زدن‌ها، او سرانجام برای معاینه چشم‌هایش اقدام کرد و آن‌وقت بود که فردی که بینایی‌سنجی می‌کرد متوجه شد شبکیه چشم راستش در حال جدا شدن است و این جرقه‌ها نشانه‌ای از آن بوده است.

لوسی یک عمل فوری روی چشم راستش انجام داد. این عمل حدود ۴۰ دقیقه طول کشید و او در عرض چند ساعت به بیمارستان رفت و مرخص شد.

«مجبور بودم تمام هفته بعد را درازکشیده به پهلو بگذرانم و پس از آن فقط باید منتظر می‌ماندم تا بینایی‌ام به حالت عادی بازگردد.»

بینایی او طی ماه‌های بعد به تدریج بهبود یافت. و او اکنون به سر کار خود بازگشته است.

«اکنون به تنها چیزی که می توانم فکر کنم این است که چقدر خوش شانس هستم. چقدر خوش شانس بودم که پیش چشم پزشک رفتم و آنها توانستند به این سرعت مرا عمل کنند.»

اما دسترسی به متخصصان مراقبت از چشم و خدمات باکیفیت سلامت چشم مانند آنچه که لوسی اوون داشت ممکن است برای مردم کشورهای فقیرتر میسر نباشد.

این یکی از مشکلاتی است که امسال روز جهانی بینایی می‌خواهد توجه‌ها را به آن جلب کند.

پیتر هولند معتقد است که در مورد سلامت و مراقبت از چشم به برنامه‌ها و سیاست‌های ملی نیاز است، به ویژه در اقتصادهای کم درآمد تا متوسط.

هولند می‌افزاید: «خیلی بیش‌تر از قبل، ما مشتاقیم که سلامتی چشم واقعاً در برنامه‌های ملی سلامتی لحاظ شوند تا ماجرای مستقل برای خودش نباشد وبلکه بخشی اساسی از سیاست بهداشتی و برنامه‌ریزی باشد تا بتوانید به منابع لازم دسترسی پیدا کنید.»

بر اساس گزارش سال ۲۰۲۳ سازمان بین‌المللی کار (ILO) حدود ۲.۲ میلیارد نفر در سراسر جهان دچار نابینایی یا اختلال بینایی هستند که بیش از ۱.۱ میلیارد نفر از آن‌ها از اختلالات قابل‌پیشگیری یا درمان نشده رنج می‌برند.

بدون سرمایه‌گذاری قابل توجه در اقدامات پیشگیرانه، پیش‌بینی می‌شود که این تعداد به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط و در جوامع بومی و دورافتاده افزایش یابد.

سازمان بین‌المللی پیشگیری از نابینایی همچنین می‌خواهد بر نقشی تأکید کند که همه می‌توانند با در اولویت قرار دادن مراقبت از چشم در محیط‌های کاری ایفا کنند، که موضوع روز جهانی بینایی امسال است.

سازمان بین‌المللی کار تخمین زد که در سال ۲۰۲۰، حدود ۱۳ میلیون نفر در سن کار در سراسر جهان با اختلال بینایی که ناشی از شغل آنها بود، زندگی می‌کردند.

در این گزارش آمده است: «این امر اختلالات بینایی مرتبط با کار را به عنوان سومین عامل بزرگ در مشکلات مرتبط با بینایی قرار می‌دهد.»

بر اساس این گزارش، خطراتی که در محل کار چشم را تهدید می‌کنند شامل نگاه کردن به طیف‌های نور مرئی و نامرئی مانند اشعه فرابنفش و فروسرخ است «که می‌تواند باعث آب مروارید» در همه کسانی شود که در فضای باز کار می‌کنند، مانند کسانی که در کشاورزی، جنگلداری، ساخت و ساز یا شیلات کار می‌کنند.

این گزارش همچنین می‌گوید: «برای کارگرانی که در معرض آسیب‌های مکانیکی هستند، مانند ذرات پرتاب شونده که با سرعت بالا و/یا دمای بالا به چشم برخورد می‌کنند یا به آن وارد می‌شوند، تجهیزات حفاظتی مناسب لازم است.»

و آخرین مورد که کم اهمیت هم نیست، یک مشکل منحصر به فرد برای کارگران امروزی است: خستگی چشم ناشی از نگاه به صفحه نمایش کامپیوتر.

این گزارش می‌گوید: «افراد اغلب فاصله ثابت بین چشمان خود و صفحه نمایش را حفظ می‌کنند و باعث می‌شود که عضلات چشم انحنای نسبتاً تغییرناپذیری داشته باشند.»

«این عادات ثابت استفاده از کامپیوتر می‌تواند منجر به گروهی از مشکلات مربوط به چشم و بینایی شود.»

نکات ذکر شده از سارا مالینگ، از کالج سلطنتی چشم‌پزشکان بریتانیا

برای افرادی که مشکل بینایی ندارند، مراقبت از چشم احتمالا آخرین چیزی است که به آن توجه می‌کنند.

سارا مالینگ، عضو کالج سلطنتی چشم‌پزشکان بریتانیا می‌گوید: «از لحظه‌ای که چشم‌هایمان باز می‌شوند تا زمانی که بسته می‌شوند، از آن‌ها استفاده می‌کنیم. آنها درست مانند قلب‌مان برای ما کار می‌کنند.»

«وقتی می‌دویم، ضربان قلب‌مان تندتر می‌شود و در نهایت سرعت‌مان را کاهش می‌دهیم. بر خلاف قلب، خسته شدن چشمان‌مان باعث نمی‌شود که دیگر به جایی نگاه نکنیم.»

«و به ندرت به بررسی و معاینه آنها فکر می‌کنیم.»

این همان چیزی است که سازمانی که مسئول روز جهانی بینایی است می‌خواهد تغییر کند.

پیتر هولند، مدیر اجرایی سازمان بین‌المللی پیشگیری از نابینایی (IAPB) می‌گوید: «ما می‌خواهیم تا جایی که ممکن است این پیام را به بسیاری از مردم برسانیم که مراقبت از چشم‌هایشان و دانستن اینکه از کجا باید این مراقبت را دریافت کنند، مهم است.»

لوسی اووِن، روزنامه‌نگار بی‌بی‌سی اخیراً در مورد این که بینایی‌اش چگونه با یک آزمایش عادی نجات پیدا کرده است، نوشته است.

لوسی از سن ۱۶ سالگی از لنزهای تماسی استفاده می‌کرد. اکنون در پنجاه و چند سالگی، در ماه ژوئن متوجه شد که گاهی اوقات در چشم راستش جرقه‌های سفید می‌بیند.

«این اتفاق زیاد رخ نمی‌داد، شاید یکی دو بار در روز، و اگرچه کمی غیرعادی به نظرم می‌رسید، اما برای بررسی آن عجله نکردم.»

«با نزدیک شدن به تولد ۵۲ سالگی‌ام، چشمانم را گرداندم و فکر کردم که این یکی دیگر از لذت‌های پیر شدن است.»

او می گوید که آنطور که باید به طور منظم به چشم‌پزشک مراجعه نمی‌کرد و اغلب معاینه سالانه خود را فراموش می‌کرد.

اما با ادامه‌ جرقه زدن‌ها، او سرانجام برای معاینه چشم‌هایش اقدام کرد و آن‌وقت بود که فردی که بینایی‌سنجی می‌کرد متوجه شد شبکیه چشم راستش در حال جدا شدن است و این جرقه‌ها نشانه‌ای از آن بوده است.

لوسی یک عمل فوری روی چشم راستش انجام داد. این عمل حدود ۴۰ دقیقه طول کشید و او در عرض چند ساعت به بیمارستان رفت و مرخص شد.

«مجبور بودم تمام هفته بعد را درازکشیده به پهلو بگذرانم و پس از آن فقط باید منتظر می‌ماندم تا بینایی‌ام به حالت عادی بازگردد.»

بینایی او طی ماه‌های بعد به تدریج بهبود یافت. و او اکنون به سر کار خود بازگشته است.

«اکنون به تنها چیزی که می توانم فکر کنم این است که چقدر خوش شانس هستم. چقدر خوش شانس بودم که پیش چشم پزشک رفتم و آنها توانستند به این سرعت مرا عمل کنند.»

اما دسترسی به متخصصان مراقبت از چشم و خدمات باکیفیت سلامت چشم مانند آنچه که لوسی اوون داشت ممکن است برای مردم کشورهای فقیرتر میسر نباشد.

این یکی از مشکلاتی است که امسال روز جهانی بینایی می‌خواهد توجه‌ها را به آن جلب کند.

پیتر هولند معتقد است که در مورد سلامت و مراقبت از چشم به برنامه‌ها و سیاست‌های ملی نیاز است، به ویژه در اقتصادهای کم درآمد تا متوسط.

هولند می‌افزاید: «خیلی بیش‌تر از قبل، ما مشتاقیم که سلامتی چشم واقعاً در برنامه‌های ملی سلامتی لحاظ شوند تا ماجرای مستقل برای خودش نباشد وبلکه بخشی اساسی از سیاست بهداشتی و برنامه‌ریزی باشد تا بتوانید به منابع لازم دسترسی پیدا کنید.»

بر اساس گزارش سال ۲۰۲۳ سازمان بین‌المللی کار (ILO) حدود ۲.۲ میلیارد نفر در سراسر جهان دچار نابینایی یا اختلال بینایی هستند که بیش از ۱.۱ میلیارد نفر از آن‌ها از اختلالات قابل‌پیشگیری یا درمان نشده رنج می‌برند.

بدون سرمایه‌گذاری قابل توجه در اقدامات پیشگیرانه، پیش‌بینی می‌شود که این تعداد به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط و در جوامع بومی و دورافتاده افزایش یابد.

سازمان بین‌المللی پیشگیری از نابینایی همچنین می‌خواهد بر نقشی تأکید کند که همه می‌توانند با در اولویت قرار دادن مراقبت از چشم در محیط‌های کاری ایفا کنند، که موضوع روز جهانی بینایی امسال است.

سازمان بین‌المللی کار تخمین زد که در سال ۲۰۲۰، حدود ۱۳ میلیون نفر در سن کار در سراسر جهان با اختلال بینایی که ناشی از شغل آنها بود، زندگی می‌کردند.

در این گزارش آمده است: «این امر اختلالات بینایی مرتبط با کار را به عنوان سومین عامل بزرگ در مشکلات مرتبط با بینایی قرار می‌دهد.»

بر اساس این گزارش، خطراتی که در محل کار چشم را تهدید می‌کنند شامل نگاه کردن به طیف‌های نور مرئی و نامرئی مانند اشعه فرابنفش و فروسرخ است «که می‌تواند باعث آب مروارید» در همه کسانی شود که در فضای باز کار می‌کنند، مانند کسانی که در کشاورزی، جنگلداری، ساخت و ساز یا شیلات کار می‌کنند.

این گزارش همچنین می‌گوید: «برای کارگرانی که در معرض آسیب‌های مکانیکی هستند، مانند ذرات پرتاب شونده که با سرعت بالا و/یا دمای بالا به چشم برخورد می‌کنند یا به آن وارد می‌شوند، تجهیزات حفاظتی مناسب لازم است.»

و آخرین مورد که کم اهمیت هم نیست، یک مشکل منحصر به فرد برای کارگران امروزی است: خستگی چشم ناشی از نگاه به صفحه نمایش کامپیوتر.

این گزارش می‌گوید: «افراد اغلب فاصله ثابت بین چشمان خود و صفحه نمایش را حفظ می‌کنند و باعث می‌شود که عضلات چشم انحنای نسبتاً تغییرناپذیری داشته باشند.»

«این عادات ثابت استفاده از کامپیوتر می‌تواند منجر به گروهی از مشکلات مربوط به چشم و بینایی شود.»

نکات ذکر شده از سارا مالینگ، از کالج سلطنتی چشم‌پزشکان بریتانیا