ایران توسعه میادین گازی را به قطر واگذار کرد؟

آفتاب‌‌نیوز :

شرکت شل برای خرید گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) از قطر به مدت ۲۷ سال، به توافق رسید، این دومین قرارداد بزرگ فروش بلندمدت به اروپا برای قطر است و یک هفته پس از امضای قرارداد مشابه با شرکت فرانسوی توتال، اعلام شد. شرکت «قطر انرژی» اعلام کرد تحت دو قرارداد، از سال ۲۰۲۶ به مدت ۲۷ سال، سالانه ۳.۵ میلیون تن ال‌ان‌جی به پایانه واردات «گیت» روتردام هلند تحویل خواهد داد.

سعد الکعبی، وزیر انرژی قطر اعلام کرد این توافق‌ها، تعهد قطر برای کمک به تامین نیاز‌های انرژی اروپا و تقویت امنیت انرژی این منطقه را مجددا تایید می‌کند، قرارداد‌های نفتی و گازی قطر ادامه دارد.

قرارداد‌های نفتی و گازی قطر یکی پس از دیگری امضا می‌شوند و ایران به عنوان دومین دارنده نفت و گاز جهان همچنان بر طبل تحریم و مخالفت با FATF می‌کوبد.

درواقع کشوری که به علت دارا بودن در زمینه انرژی و چاه‌های عظیم نفتی و میادین متعدد گازی پیش از تحریم‌ها می‌توانست بدون شعار هاب انرژی منطقه باشد امروز به درجه‌ای رسیده که نفت را با تخفیف‌های نجومی می‌فروشد و توان توسعه میادین مشترک گازی را به علت نبود تکنولوژی کافی ندارد.

حتی چین هم در ایران سرمایه‌گذاری نمی‌کند!

در همین باب، حمیدرضا صالحی- عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران- به تجارت‌نیوز گفت: مسلم است که منابع طبیعی که  ایران در زمینه نفت و انرژی دارد جزو مواهب الهی است. اگر در زمان و فرصتی که وجود دارد از آن استفاده نشود از دست خواهد رفت و این درست نیست.

وی افزود: به‌ویژه در میادین مشترک که ایران ۲۶ میدان مشترک دارد که بزرگترین آن در دریای خلیج فارس و میدان پارس جنوبی است. با اینحال قطر برداشت بیشتری دارد و منابع بیشتری را  از پارس جنوبی می‌برد. شیب به سمت قطر است و ایران هم نتوانسته استفاده لازم را ببرد و از فرصت‌های لازم برای سرمایه‌گذاری استفاده نکرده است.

صالحی تاکید کرد: سرمایه‌گذاری در میادین، قطر را صاحب جایگاه بالاتری در حوزه گاز کرده است که امروز گاز مایع را صادر می‌کند و قرارداد‌های بلندمدت ۱۵ و ۲۰ ساله با کشور‌های اروپایی می‌بندد. این وضعیت به لحاظ ژئوپلیتیک برای قطر مفید خواهد بود. در صورتی که بخش عمده این فرصت از آن ایران بود. اینکه برای پروژه‌هایی مثل میدان پارس جنوبی نیاز به سرمایه‌گذاری وجود دارد و نیاز به تعمیر و بازسازی هم از ملزومات است.

ایران باید بتواند با استفاده از منابع و با استفاده از پروژه‌های بای بک و سایر اقدامات از منابع نفت و گاز  بهره‌برداری کند و پول نفت را خرج بازسازی زیرساخت‌های کشور کند؛ فرصت‌های زیرساختی کشور سال‌هاست تعطیل شده است.  ایران از لحاظ ریسک سرمایه‌گذاری در شرایط خوبی نیست، حتی چین هم حاضر نیست در ایران سرمایه‌گذاری کند.

در پروژه پارس جنوبی چین حاضر بود بیاید و با ایران قرارداد ۲۵ ساله ببندد، در ضمن قرار بود چین در پروژه‌های پارس جنوبی و پروژه‌های نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کند، اما منصرف شد و قرارداد ۲۵ ساله‌ای با قطر بست. چین در میدان آزادگان هیچ  اقدامی نکرد و بعد از ۱۰ سال میدان را در وضعیت غیرقابل قبولی به ایران پس داد. سپس چینی‌ها به سمت میدان مشترکی در عراق رفتند و در حورالعظیم و… سرمایه‌گذاری کردند.