دعوت به حمله نظامی به ایران را محکوم می‌کنیم

برگرفته از تریبون زمانه *

مطالب این بخش برگرفته از «تریبون زمانه» هستند. تریبون زمانه، آنچنان که در پیشانی آن آمده است، تریبونی است در اختیار شهروندان. همگان می‌توانند با رعایت اصول دموکراتیک درج شده در آیین‌نامه تریبون آثار خود را در آن انتشار دهند. زمانه مسئولیتی در قبال محتوای این مطلب ندارد.

جمهوری اسلامی ایران نه تنها آزادی مردمِ ایران را سلب کرده که با سیاست‌های تنش آفرین و جنگ‌های نیابتی خود صلح و امنیت و هم‌‌‌زیستی مسالمت‌آمیز را در منطقه ما به خطر انداخته‌‌ و از جمله در نتیجه این سیاست‌ها است که سایه جنگ و نابودی بر کشور ما سایه افکنده‌ است.

گذشته از مخالفت عملی دولت اسرائیل، جمهوری اسلامی با مصوبه سازمانِ مللِ متحد در باره‌ی «دو کشور، دو دولت»، چون راه حلِ مناسبی برای بحرانِ ریشه‌دار منطقه، مخالفت کرده و با حمایتِ نظامی و سیاسی و مالی از گروه‌های افراطی و بنیادگرا چون حماس، حزب‌الله و جهادِ اسلامی، یکی از مخالفان اصلی صلح در منطقه است.

این سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران برخلافِ منافعِ ملی ما و برخلافِ آزادی، دموکراسی، صلح و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز است.

مردمِ ایران، که هنوز زخمِ هشت سال جنگ با عراق را بر پیکر دارند، با سیاست‌های تنش‌زای جمهوری اسلامی و نقشِ مخربِ این حکومت در جنگ‌های نیابتی منطقه مخالف و خواستارِ آزادی و دموکراسی و صلح بوده و خواست‌های به‌حق خود را در جنبش‌های آزادی‌خواهانه خود چنان رسا و گویا بیان کرده‌اند که جهانیان نیز صدای آزادی‌خواهانه آنان را شنیده‌اند.

اهدای جایزه صلح نوبلِ امسال به مبارزه‌ی پیگیر خانمِ نرگس محمدی برای حقوقِ بشر و جنبشِ انقلابی ”زن، زندگی آزادی” و ”صدها هزار نفر که در سالِ گذشته علیه سیاست‌های تبعیض‌آمیز و ظالمِ رژیم دینی علیه زنان تظاهرات کردند” و اهدای جایزه‌ی زاخارفِ اتحادیه اروپا به مهسا ژینا امینی و جنبشِ «زن، زندگی و آزادی»، نشانه‌های است از این واقعیت که جهان مبارزه‌ی مردم ایران را برای آزادی و دموکراسی و صلح به رسمیت شناخته‌است.

اما با این وجود برخی گروه‌ها و گرایش‌های افراطی و جنگ‌طلب و برخی فرصت‌طلبان سیاسی، منافعِ شخصی و گروهی خود را در حمله نظامی به ایران دیده وبه دستاویزِهائی چون حمایتِ جمهوری اسلامی از گروه‌های افراطی و”کوبیدنِ سَرِمار» ، خواستارِ حمله نظامی به ایران هستند. آن‌هم در موقعیتی که همه نیروهای صلح‌طلب و نهادها و شخصیت‌های بین‌المللی، از جمله دبیرِ کلِ سازمانِ مللِ متحد، می‌کوشند تا به جنگ پایان داده و از کشتارِ بیش‌تر غیرنظامیان در هر دو سوی منازعه جلوگیری کنند.

ما امضاکنندگان این اطلاعیه، با گرایش‌های متفاوتِ فکری و سیاسی، در باره‌ی پیامدهای ویران‌گر و خطرناکِ مواضعِ برخی افراد، گرایش‌ها و گروه‌های ایرانی و غیرایرانی، که با دعوتِ مستقیم و غیرمستقیم به حمله نظامی به ایران برای گسترشِ جنگِ کنونی به مهینِ ما می‌کوشند، هشدار داده و مواضعِ جنگ‌طلبانه‌ی نهادهائی چون «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» ( UANI) و افراد، لابی‌ها و گرایش‌های دیگری را که مستقیم و غیرمستقیم از حمله نظامی به ایران هواداری می‌کنند، محکوم می‌کنیم.

حمله نظامی به ایران، به هر دستاویز یا در هر پوششی و ازجمله بر بسترِ بحران و درگیرهای کنونی در منطقه، کشور ما را نابود و مبارزه به‌حقِ مردم ایران را برای دموکراسی و صلح به شدت تضعیف و تخریب می‌کند.

دعوتِ مستقیم و غیرمستقیم به حمله نظامی به ایران نشانه‌ای است از دشمنی با صلح و دموکراسی و بی‌اعتنائی به درد و رنجِ مردم و ویرانی کشور و به دور از وطن‌دوستی.

گذر از استبدادِ جمهوری اسلامی به دموکراسی بر بسترِ مبارزه‌ی ایرانیان به ثمر می‌نشیند نه با حمله نظامی به ایران. حمله نظامی به ایران نه تنها می تواند به بقای حکمرانی جمهوری اسلامی کمک ‌کند که تهدیدی آشکار علیه صلح و دموکراسی بوده و بهمنی سهمگین از رنج و ویرانی را بر کشور ما آوار خواهد کرد.

ما با استبداد و سرکوبِ مردم در داخل کشور و سیاست‌های ماجراجویانه و تنش‌زا جمهوری اسلامی و جنگ‌های نیابتی آن مخالفیم. اما دعوتِ مستقیم و غیرمستقیم به حمله نظامی به ایران را، در هر پوشش و با هر دستاویزی، محکوم می‌کنیم.

از همه ایرانیان می‌خواهیم تا اجازه ندهند که فرصت‌طلبان، پیکارِ مردم ایران را برای دموکراسی و آزادی و صلح با جنگ‌طلبی و دعوت به حمله نظامی به کشورمان گره بزنند.

لینک این مطلب در تریبون زمانه