واشنگتن در حمایت یک‌تنه از جنایتکاران جنگی ید طولایی دارد

مقاومت شدید کاخ سفید در برابر محکوم کردن جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در غزه و عزم واشنگتن برای حمایت همه‌جانبه از تل‌آویو، گرچه تکان‌دهنده است، اما بی‌سابقه نیست.

به گزارش ایسنا، پایگاه خبری «تروث اوت» در گزارشی به شرح سابقه دولت‌های پیشین آمریکا در حمایت از جنایاتی پرداخته که بعضاً نه تنها جامعه بین‌المللی، بلکه حتی اعضای حزب حاکم و نمایندگان کنگره این کشور نیز با آن‌ها مخالف بودند.

در این گزارش آمده است: تلاش‌های دولت جو بایدن و حامیانش برای توجیه جنایات جنگی عظیم اسرائیل شباهت فراوانی به تلاش‌های دولت رونالد ریگان برای توجیه جنایات السالوادور دارد.

طرح این ادعا که یک «دموکراسی» در حال دفاع از خود در برابر تروریسم است؛ تکذیب آمار تلفات اعلام‌شده توسط مقامات سازمان بهداشت و همچنین متهم کردن عفو بین‌الملل و دیگر گروه‌های حقوق بشری به سوگیری در گزارش‌های جنایات جنگی و دیگر تجاوزات حقوق بشری روش دیرین آمریکاست. ریگان و بایدن در این دو مسئله تعداد بالای کشته‌شدگان را نه ناشی از قصور آمریکا، بلکه ناشی از حملات «تروریست‌ها» می‌بینند. آن‌ها همچنین به مخالفان سیاست خارجه آمریکا حمله کرده و آنان را به حمایت از «ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه خشونت‌آمیز» متهم می‌کنند. واشنگتن همچنین در مسئله جنایات السالوادور و اسرائیل، تمامی تلاش‌های سازمان ملل برای پایان بخشیدن به مناقشات را مسدود می‌کند.

ریگان همچنین مدعی بود که ژنرال «افراین ریوس مونت» دیکتاتور سابق گواتمالا، هدف آماج «اتهامات بی‌اساس» قرار گرفته است! «ریچارد هالبروک» چهره کلیدی دولت‌های جیمی کارتر، بیل کلینتون و باراک اوباما هم می‌گفت که مسئولیت قحطی گسترده در تیمور شرقی نه به گردن سیاست زمین سوخته نیروهای اندونزیایی در این جزیره حاصلخیر، بلکه صرفاً میراث استعمار پرتغال است!

روی هم رفته، سیاست تکان‌دهنده آمریکا در حمایت همه‌جانبه از جنایات اسرائیل در غزه تنها نتیجه لابی دوستداران اسرائیل در آمریکا نیست. این بخشی از سیاست خارجه دیرینه ایالات متحده است؛ سیاستی که بر اساس آن واشنگتن جنایات جنگی متحدان راست‌گرای خود را ناچیز شمرده و بر آن سرپوش می‌گذارد.

بی‌شک خودداری دولت بایدن از مخالفت با کشتار جاری در غزه تنها حوزه‌ای نیست که آمریکا در آن با بخش اعظم جامعه بین‌المللی درگیر است. علاوه بر مخالفت با آرای «دیوان کیفری بین‌المللی»، ممانعت واشنگتن از پذیریش این توافقنامه‌ها نیز نشان از این دارد که آمریکا خود را تافته‌ای جدا بافته می‌بیند: «پیمان کیوتو»، «کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان»، «پیمان‌نامه حقوق کودک»، «کنوانسیون بین‌المللی حمایت از تمامی اشخاص در برابر ناپدیدشدن اجباری»، «پیمان اتاوا» علیه مین‌های زمینی، «کنوانسیون مهمات خوشه‌ای»، «کنوانسیون حقوق افراد دارای ناتوانی» و «پروتکل اختیاری کنوانسیون علیه شکنجه».

این‌ها همه در حالی است که کاخ سفید در توجیه حمایت حیرت‌انگیز خود از حملات اسرائیل به غیرنظامیان غزه، حتی نمی‌تواند فشارهای جمعی مردم آمریکا را هم بهانه کند. در حقیقت مخالفت چهره‌های حزب دموکرات با چک سفید امضای بایدن برای اسرائیل چنان شدید است که احتمال تاثیر منفی آن بر فرصت‌های انتخاباتی حزب دموکرات در انتخابات ۲۰۲۴ به‌شکلی بسیار جدی مطرح شده است.

فجایعی که این روزها در غزه مشاهده می‌کنیم، این حقیقت را آشکار کرده که جایگزین کردن یک رهبر چموش و خودسر مانند دونالد ترامپ با یک چهره به اصطلاح «نهادگرا» مانند بایدن، نتوانسته واشنتگن را از شنا در خلاف مسیر آب منصرف کند؛ حتی در مسائلی مانند جنایات جنگی که محکومیت آن‌ها تا این حد بدیهی است!

انتهای پیام