چگونگی استفاده از فضای بین المللی علیه اسرائیل

وی در بخشی از سخنان خود گفت:«مهم است که بدانیم حملات حماس در خلاء و ناگهانی رخ نداده است. مردم فلسطین ۵۶ سال در معرض اشغال خفه کننده قرار گرفته اند. سرزمین آنها به طور پیوسته توسط شهرک ها بلعیده شده و گرفتار خشونت شده است. اقتصاد آنها خفه شده؛ مردم آنها آواره و خانه هایشان ویران شده است. امید آنها به یک راه حل سیاسی برای حل مشکلات آنها نابود شده است.... جنگ ها قانون دارند. ما باید از همه طرف ها بخواهیم که به تعهدات خود در چارچوب بین المللی پایبند باشند و به آنها احترام بگذارند. در اجرای عملیات نظامی مراقب باشند تا از جان غیرنظامیان محافظت کنند و به بیمارستان ها احترام بگذارند و از آنها محافظت کنند و از حمله به تاسیسات سازمان ملل که به بیش از ۶۰۰ هزار نفر فلسطینی پناه داده اند پرهیز کنند.» .
سخنان گوترش باعث شد تا الی کوهن وزیر امور خارجه رژیم اشغالگر در اعتراض به سخنان گوترش،ملاقات با وی را لغو کند و در نشست امنیت درباره غزه در سخنانی شدید اللحن خطاب به گوترش گفت: «آقای دبیرکل شما در چه دنیایی زندگی می کنید؟ این قطعا این دنیای ما نیست.» الی کوهن در سخنانی در جمع خبرنگاران در نیویورک نیز با حمله مجدد به دبیرکل سازمان ملل گفت:«آنتونیو گوترش نماینده کشورها و اعضای مهم سازمان ملل نیست» گلیعاد اردان نماینده اسرائیل در سازمان ملل نیز گفت:«او شایستگی رهبری و دبیر کلی سازمان ملل را ندارد و فوری باید استعفا دهد.»
سخنان گوترش فضای بین المللی علیه اسرائیل را تشدید کرد و مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۶ آبان ۱۴۰۲ پیش نویس قطعنامه کشورهای عربی را با ۱۲۰ رای موافق،۴۵ رای ممتنع و تنها ۱۴رای مخالف،تصویب کرد.این قطعنامه خواستار آتش بس فوری بشردوستانه برای توقف درگیری‌ها در نوار غزه شده بود.
مواضع گوترش و بخصوص اشاره به اشغالگری رژیم صهیونیستی و همچنین صدور قطعنامه علیه اسرائیل یک تحول مهم در عرصه بین المللی بود و به همین دلیل اسرائیل سعی کرد با اصالت بخشیدن به آرای شورای امنیت که تحت نفوذ آمریکا و انگلیس و فرانسه است، رأی مجمع عمومی سازمان ملل را کم اهمیت جلوه داده و آن را «غیر الزام آور» بخواند.این در حالی است که بر اساس تفسیر گسترده دیوان دادگستری لاهه در زمانی که شورای امنیت نمی تواند اقداماتی را برای استقرار صلح انجام دهد این وظیفه به مجمع عمومی سازمان ملل متحد محول می شود. دیوان بین‌المللی دادگستری در نظر مشورتی برخی موسوم به Certain expenses در سال ۱۹۶۲ می گوید:
«وظایف و اختیارات مجمع عمومی نشان دهنده یک پیشرفت بسیار مهم در حقوق بین الملل است.چرا که بر اساس اتحاد برای صدور قطعنامه صلح،مجمع عمومی می تواند در زمانی که شورای امنیت به این وظیفه عمل نمی کند،راسا اقداماتی را برای حفظ صلح انجام دهد.»
(U.N GE. Ass. Rxs. No. 1854 -XVII-1962)
بر اساس تفسیر دیوان بین المللی دادگستری لاهه که مورد پذیرش کشرهای عضو سازمان ملل متحد است، اختیاراتی به مجمع عمومی این سازمان داده شده که در مقطع فعلی علیه رژیم صهیونیستی می تواند مورد بهره برداری قرار گیرد.سوابق تاریخی نیز نشان می دهد که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۵۰ در ارتباط با مسائل شبه جزیره کره به دلیل تهدید به وتوی قطعنامه شورای امنیت توسط اتحاد جماهیر شوروی، راسا و با اکثریت آرا، مجوز اقدامات اجرایی همچون تشکیل ائتلاف علیه شوروی را صادر کرد.همچنین در سال ۱۹۵۶، مجمع عمومی برای تأسیس نیروی اضطراری سازمان ملل برای تضمین پایان دادن به بحران کانال سوئز و استقرار صلح،قطعنامه صادر کرد.در سال ۱۹۶۸ و در اوج مبارزات ضد نژادپرستی در آفریقا،مجمع عمومی سازمان ملل رسما نام «آفریقای جنوبی غربی» را به «نامیبیا» تغییر داد. در سال های ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ نیز مجمع عمومی انجام اقدامات لازم را علیه رژیم نژاد پرست آفریقای جنوبی تصویب کرد.
در مقطع فعلی و با توجه به جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم بیدفاع غزه که مصداق بارز نسل کشی است و نظر به ناتوانی شورای امنیت برای برقراری آتش بس و استقرار صلح، می توان با استفاده از ظرفیت مجمع عمومی سازمان ملل و با استناد به تفسیر دیوان بین المللی دادگستری، جامعه بین الملل را به اقدامات زیر ترغیب نمود.
.تعلیق عضویت رژیم صهیونیستی در سازمان ملل متحد و نهادهای وابسته تا زمان پذیرش قطعنامه های این سازمان
. اجرای تحریم‌های تسلیحاتی،اقتصادی،فرهنگی و ورزشی علیه این رژیم
. محروم‌ ساختن اسرائیل از حضور در اجلاس های جهانی
. محاکمه مسئولین نسل کشی در غزه و جنایتکاران جنگی بویژه نتانیاهو، هرتزوگ و گالانت در یک دادگاه بین المللی شبیه دادگاه نورنبرگ، مقصود از اعطای واژه "بین المللی" به دادگاه، تاکید بر جهانی بودن حکم و اهمیت آن برای تمامی دنیا است.
واقعیت این است که افکار عمومی در جهان به دلیل انزجار مفرط از جنایات اسرائیل در غزه،حمایت کنندگان اصلی دولت های جهان برای اعمال فشار علیه رژیم اشغالگر فلسطین است و در این رابطه کشورهای صلح طلب جهان و بخصوص اعضای سازمان همکاری اسلامی می بایست متحدانه، مجمع عمومی سازمان ملل را به مقابله بین المللی با اسرائیل متقاعد کنند. امروز باید عرصه بین المللی به یک میدان جهاد دیپلماتیک علیه اسرائیل تبدیل شود و در این ارتباط جمهوری اسلامی ایران می تواند جلودار و پیشران این تحرک عظیم بین المللی باشد.