صهیونیست‌ها یادتان باشد؛ صلاح‌الدین ایوبی انتقام نگرفت

خبرگزاری مهر_ گروه فرهنگ و ادب: علی معروفی آرانی منتقد فرهنگی و پژوهشگر حوزه صهیونیسم یادداشتی با عنوان «از حمله صلاح‌الدین ایوبی تا حمله حماس / ‏صهیونیست‌ها یادتان باشد؛ صلاح‌الدین ایوبی انتقام نگرفت» نوشته که آن را برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.

مشروح متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانیم:

صهیونیست‌ها یادتان باشد؛ صلاح الدین ایوبی در ۴ اکتبر ۱۱۸۷ پس از تسخیر اورشلیم، عکا، تورن، بیروت، صیدا، ناصره، قیصریه، نابلس، یافا (یافو) و عسکالون (عشقلون) در نبرد حطین از مردان، زنان و کودکان بی دفاع در اورشلیم انتقام نگرفت.

صهیونیسم کودک کش و زبون یادت باشد، در پایان نبرد حطین صلاح الدین دستور داد اول آب را به دشمنان زخمی و اسیران تعارف کنند و بعداً سربازان و سرداران مسلمان بنوشند؛ اما در این نبرد جاری و فعلی، دژخیمان اول آب را به روی مردم بستند و بعداً بیمارستان‌ها را ویران و زنان و کودکان بی دفاع را آواره کردند.

رژیم آپارتاید سیلی خورده یادت باشد؛ در جنگ‌های صلیبیون اندکی فتوتی وجود داشت؛ به زنان و کودکان به عنوان انسان‌های بی طرف و ناچار دربحبوحه نبرد می‌نگریستند؛ اما در این نبرد صهیونیست‌ها به زنان و کوکان به عنوان دشمن اصلی می‌نگرند و قتل و عام را بر ترحم ترجیح می‌دهند.

صلاح الدین قصد داشت انتقام کشتار مسلمانان در اورشلیم در سال ۱۰۹۹ را با کشتن تمام مسیحیان و یهودیان شهر بگیرد، اما او موافقت کرد که به اسرا و ساکنین اورشلیم اجازه دهد تا آزادی خود را خریداری کنند، مشروط بر اینکه مدافعان شهر ساکنین مسلمان را بدون مزاحمت و شکنجه آزاد کنند. اما موفقیت صلاح الدین ایوبی این بود که همه را بخشید و آزاد کرد.

به احتمال زیاد، اروپایی‌ها تصرف اورشلیم را توسط صلاح الدین پیش بینی نمی‌کردند، گذشت از انتقام گرفتن و قتل و عام مسیحیان و تأثیر ماندگاری که بر معاصران گذاشت، نام صلاح‌الدین را به‌عنوان دشمن شجاع و جوانمردشان، درخشش مضاعفی داد که پیروزی‌های نظامی او به تنهایی هرگز نمی‌توانست به او ببخشد.

اکنون بعد از ۹۲۴ سال و در همین ماه (۹ اکتبر) و حماس در همین منطقه جغرافیایی اما با تعداد نفرات جنگی قلیل و ادوات نظامی نه چندان قابل توجه به رژیم صهیونیستی سیلی و صدمه جبران ناپذیری زد که دولت‌های غرب و بویژه دولت آمریکا را عمیقاً شوکه کرد و هنوز بعد ازاین روزشمارجنگ، مات و متحیر، سرگشته دلاوری‌های شجاعان و سلحشوران و مدافعینی شدند که کاش صلاح الدین ایوبی زنده می‌شد و دست آنان را می‌بوسید که بعد از او امتی آمدند وسرزمین و تعصب سرزمینی خود را از دژخیمان کودک کش مطالبه کردند. همان طور که مقام معظم رهبری با اشاره به شکست غیرقابل ترمیم رژیم صهیونیستی فرمودند: البته ما پیشانی و بازوی جوانان فلسطینی وطراحان مدبر و هوشمند فلسطینی را می‌بوسیم و به آنها افتخار می‌کنیم.

نبردی که صلاح الدین ایوبی در ۴ اکتبر ۱۱۸۷ با صلیبیون و چند کشور اروپایی انجام داد، نبردی طولانی و طاقت فرسا بود؛ دقیقاً همین نبردی که اکنون حماس با رژیم صهیونیستی و با حمایت‌های اتحادیه اروپا و حضور نظامی دولت آمریکا انجام می هد.اکنون اراده تسلیم ناپذیرحماس، آنها را قادر ساخته است که با تجمیع بزرگترین ارتش‌های مشهور جهان الان در غزه بصورت نابرار دست برتر را در نبرد داشته باشد. در ۹۲۴ سال گذشته شاه ریچارد پس از تحمل سختی و تلفات زیاد از اورشلیم و سواحل لوانتین (مدیترانه شرقی) عقب نشینی کرد و الان شاهد آن هستیم نیروهای نظامی، زمینی و دریایی رژیم صهیونیستی و آمریکادر حال عقب نشینی از مواضع خود در این منطقه جغرافیایی هستند. تاریخ اکنون تکرار شده است؛ یعنی پیروزی حماس بر رژیم کودک کش صهیونیستی مسجل و حتمی است. گواه تاریخ این است که این منطقه جغرافیایی و سرزمین مقدس اورشلیم و خاک به خون بیدار شده غزه، تسلیم و شکست را در برابر طاغوتیان و صهیونیست‌ها بر نمی تابد.

به زودی فصل‌های طولانی مبارزان سلحشورحماس و ساعات بی پایان بر زین حماسه نشستن و راندن دشمن از سرزمینشان فرا رسیده و به زودی مزد تلاش پیروزی جسورانه خود را در برابر دشمن دژخیم و آپارتاید رژیم صهیونیستی و حامینشان را شیرین‌تر از طعم زیتون وحلاوت تراز طعم عسل مزه خواهند کرد.واکنون دشمنان و مخالفان دولت فلسطین و حماس دریافتند که با قدرتمندترین وباسخاوتمندترین مبارزان جسوری می‌جنگند که بیمارستانی برای مداوای مجروحان وآب و غذایی برای کودکان و زنان و کفنی برای به خون خفتگان رهاشده در تل آوارها ندارند.

و اما بعد....

واکنش اروپا به بحران اخیر در کرانه باختری و نواره غزه پیش از شروع موشک‌باران حماس و حملات هوایی و توپخانه‌ای ارتش رژیم صهیونیستی، آغاز شد: پنج قدرت اروپایی، قبل از جوزپ بورل از رژیم صهیونیستی خواستند تا نگذارد ماجرای شیخ جراح به یک بحران گسترده بدل شود.

واکنش دستگاه دیپلماسی اتحادیه اروپا از یک سو و کشورهای عضو اتحادیه اروپا به جنگ میان رژیم صهیونیستی و حماس، چه در نوار غزه و چه در کرانه باختری نشان داد که داشتن موضع واحد در سیاست خارجی میان ۲۷ کشور عضو و نهادهای اروپایی همچنان مانند سال‌ها و دهه‌های پیش یک آرمان دست نیافتنی به نظر می‌رسد.

در حالی که جوزپ بورل، رئیس سرویس سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در کنار به رسمیت شناختن حق رژیم صهیونیستی به دفاع مشروع در برابر حماس می‌گوید که اروپا از جان باختن غیرنظامیان و به‌ویژه کودکان «برآشفته است». فرانسه و آلمان، دو قدرت برتر اروپا بیش‌تر بر حق دفاع مشروع رژیم صهیونیستی تاکید می‌کنند. فرانسه، حامی سنتی «آرمان فلسطین» در اروپا حتی تظاهرات همبستگی با غزه را که برای روز شنبه گذشته برنامه ریزی شده بود، ممنوع اعلام کرد.

فارغ از قدرت‌های سنتی اروپای غربی، اسرائیل در ۱۵ سال گذشته روابط خود را با کشورهای شرق اروپا، که در تاریخ به یهودی‌ستیزی مشهورند به شدت تقویت کرده است. پس از آنکه دونالد ترامپ سفارت ایالات متحده را از تل آویو به بیت‌المقدس (اورشلیم) منتقل کرد، مجارستان، جمهوری چک و رومانی مانع از صدور بیانیه شورای اتحادیه اروپا علیه این تصمیم شدند. به علاوه آلبانی و صربستان در کنار دولت ترامپ، بیت المقدس را به‌عنوان پایتخت ابدی دولت یهود به رسمیت شناختند.

جمهوری اسلامی ایران، کمک‌های بشردوستانه و بازسازی غزه

موضعگیری در برابر جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی، به سنجه‌ای برای اندازه‌گیری میزان یهودستیزی رهبران اروپایی تبدیل شد: بسیاری پافشاری شارل دوگل، نخستین رئیس جمهوری پنجم فرانسه بر لزوم تشکیل کشور فلسطین را نشانی بر ادامه آنتی‌سمیتزیم (یهودی ستیزی) رهبران این کشور توصیف می‌کردند و می‌کنند.

سیاست خارجی فرانسه در سال‌های بعد، با وجود تاکید بر راه حل «یک سرزمین، دو دولت» آرام آرام به حمایت از رژیم صهیونیستی تبدیل شد. این روند به ویژه از دوره ریاست جمهوری نیکلا سارکوزی مشهود و چشمگیر است. امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه در سال ۲۰۱۷، مخالفت با صهیونیزم را مصداق نوین یهودی‌ستیزی معرفی کرد.

نگاه اروپا به چالش رژیم صهیونیستی و فلسطین را باید از دریچه همین سنت تاریخی دید. رژیم صهیونیستی اگر برای کشورهای مسلمان خاورمیانه، یک مهمان ناخوانده و غریبه و یک دولت نامتعارف به شمار می‌رود، برای اروپا دست‌کم از سال ۱۹۴۸ میلادی، یک کشور مثل دیگر کشورها است. اسرائیل به‌ویژه پس از جنگ شش روزه ۱۹۶۷ قلمرو خود را به شدت گسترش داد و علاوه بر بلندی‌های جولان و کرانه باختری، کنترل کامل بیت‌المقدس (اورشلیم) را به دست آورد. با وجود تاکید سازمان ملل و بخش عمده‌ای از جامعه جهانی برای بازگشت اسرائیل به مرزهای ۱۹۶۷ برای دستیابی به صلح، این مطالبه عملاً هیچگاه اجرایی نشده و احتمالاً در صورت ادامه وضع موجود هیچگاه هم اجرایی نخواهد شد.

کشورهای اروپایی و اتحادیه اروپا در جریان جنگ‌های یک دهه گذشته میان غزه و رژیم صهیونیستی نقش بزرگی بازی نکرده‌اند. هوگ لووات، کارشناس خاورمیانه تینک‌تنک (اتاق فکر) شورای روابط خارجی اروپا می‌گوید اتحادیه اروپا از سال ۲۰۱۴ به این سو یعنی از زمانی که نپذیرفت برای ایفای نقش میانجی با حماس تماس بگیرد، نقش خود را برای پادرمیانی میان اسرائیل و فلسطینیان از دست داد.

جمهوری اسلامی ایران وقطر همواره یکی از بزرگ‌ترین کمک دهندگان به فلسطینیان و به‌ویژه جنبش حماس هستند این دوکشور از طرح‌هایی با اهداف بشردوستانه در نوار غزه نظیر احداث مراکز آموزشی و پروژه‌های انتقال آب قابل شرب حمایت می‌کنند. به‌نظر می‌رسد این کمک‌ها تا زمان پابرجا بودن جنگ میان رژیم صهیونیستی و فلسطینی‌ها و زمانی که بمب‌های فسفری و یک تنی رژیم صهیونیستی، بیمارستان‌ها، مراکز درمانی و آموزشی مردم غزه را در متراکم‌ترین بخش جهان منهدم می‌کنند، هرچند مهم، تأثیرگذار و حیات بخش می‌باشد، اما چندان مفید نخواهد بود. پس باید به دنبال براندازی کامل این رژیم قاتل رفت. به امید آن روز.