آقای حماس! تنها یک راه در پیش رو داری؛ ف. م. سخن - Gooya News

تسلیم بی قید و شرط و تعظیم قهرمانانه تا سر زانو!

جنگ جهانی دوم زمانی تمام شد که هیتلر خود را کشت و آلمان نازی بی قید و شرط خود را تسلیم متفقین کرد.

ژاپن هم که به کامیکازه هایش می نازید، وقتی دو بمب اتم روی کله اش خراب شد، مثل گردن شکسته ها بی قید و شرط تسلیم شد و جناب امپراتور، از پشت پرده های اسرارانگیز بیرون آمد و شخصا گفت غلط کردم بگذارید باقی بمانم، و ژنرال مک آرتور در حالی که دست به کمر زده بود، گفت باشد شما بمان ولی قانون اساسی ات را ما می نویسیم و بعد از این آدم شو. قانون اساسی ژاپن چند هزار ساله و امپراتور چند هزار ساله اش را امریکایی ها دادند ده پانزده جوان کم سن و سال امریکایی برایشان نوشتند!

در تاریخ معاصر، امام راحل، بعد از الدرم بلدرم هایی مثل جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم و فتح اسراییل، وقتی امریکایی ها در خلیج فارس چند تا توپ در کردند و هواپیمای مسافری را زدند جام زهر را زهر مار کرد و به قیمت باقی ماندن اش تسلیم بی قید و شرط عراق شد، تو گویی نه خانی رفته نه خانی آمده نه کربلا و قدس فتح شده نه این همه جوان کشته شده.

در عوض خمینی آدمخوار افتاد به جان بچه های ایرانی در زندان و تا توانست آن ها را درو کرد.

صدام اما خر بود و معنی نرمش قهرمانانه ی اسلامی را نمی دانست و بنده ی خدا با پشتوانه ی این که مردم عرب دوستدار او هستند و مردم ایران دشمن امریکا، همین جور که سیگار برگ کوبایی اش را در دهان داشت، برای سردار اعظم ایرانی، هاشمی رفسنجانی نامه ی قربانت شوم نوشت و او را به جنگ مشترک با امریکا دعوت کرد که سردار هاشمی که مثل او مغز خر نخورده بود جوابی به او نداد و آن بنده ی خدا تنهایی رفت توو دهن امریکا و شد آن چه که دیدیم شد.