حمایت از فلسطین و منافع ملی ما؟

برخی سوال می‌کنند که چرا ایران از فلسطین حمایت می‌کند و حمایت از فلسطین و مبارزه با رژیم صهیونیستی چه لزوم یا منافعی برای ایران دارد؟!

به گزارش ایسنا، «محمد عبدالهی» نوشت: در میانه جنگ غزه هم کسی مثل ظریف هم‌صدا با شبکه های فارسی زبان، مدعی شده «مردم از هزینه خسته شده‌اند و حمایت از فلسطین نباید نظامی باشد! دفاع و حمایت لفظی و شعاری و فریادکشی باشد، نه لشکرکشی!» اما چرا ایران از فلسطین حمایت می‌کند؟

۱. از بُعد انسانیت که روشن است. هر انسان آزاده که ذره‌ای انسانیت و شرافت دارد، در کنار فلسطین ایستاده است. خصوصا در جنگ کنونی که همه ملت‌های جهان از آمریکا و کانادا تا انگلستان و اسپانیا و فرانسه (حتی به‌رغم دستگیری و محدودیت دولت‌هایشان) در حمایت از فلسطین تظاهرات دارند و هیچ تجمعی در هیچ کجای جهان در حمایت از اسرائیل برگزار نشد. افراد از ملیت‌های مختلف، از ادیان مختلف حتی یهودیان و بوداییان علیه جنایات اسرائیل سکوت نکردند و به حمایت پرداختند!

۲. از بعد اسلامیت هم روشن است. سرزمین فلسطین، محل مقدس‌ترین مساجد و زیارتگاه‌های توحیدی است. از مسجدالاقصی محل معراج پیامبر اسلام(ص) و محل تحقیر شیاطین تا مقبره پیامبرانی چون حضرت ابراهیم، یعقوب، اسحاق، یوسف، داود، سلیمان، صالح نبی، کلیسای مهد (محل تولد حضرت عیسی)، کلیسای قیامت (مزار عیسی(ع) به روایت مسیحیان) و..

۳. اما از بُعد منافع ملی: همه می‌دانند اسرائیل، یک رژیم انزواطلب نیست. برعکس، رژیمی با ماهیت تهاجمی است که به تمامی کشورهای همسایه خود هزاران بار حمله کرده، حتی همچنان بخشی از خاک همسایگانش را تحت اشغال دارد و بعد از هضم فلسطین، کشور دیگر منطقه یعنی لبنان را هم اشغال کرد. اگر حمایت جمهوری اسلامی و تشکیل مقاومت حزب‌الله نبود که پس از ۷۰۰ عملیات در ۱۸ سال اسرائیل را از خاک لبنان بیرون کند، مشخص نیست الان دیگر کدامیک از کشورهای منطقه در اشغال این رژیم جهانخوار بود.

پس انزواطلبی و درخود بسندگی، نه تنها کشورهای منطقه را از خوی تهاجمی و توحش اسرائیل حفظ نمی‌کند، برعکس، بهترین بستر و خواسته اسرائیلی‌ها برای گسترش ارضی این رژیم است؛ رژیمی که به هیچ‌یک از قوانین بین‌المللی و حقوق بشری پایبند نیست، از اشغال خاک دیگر کشورها و حملات هوایی گرفته، تا استفاده از سلاح های ممنوعه، حمله به بیمارستان ها، مدارس و مراکز غیرنظامی و کشتار و قتل عام عجیب غیرنظامیان و خصوصا کودکان.

پس در برابر این رژیم ۲ راه حل برای کشورهای منطقه وجود دارد: یا صلح یا جنگ. راه سومی وجود ندارد. نتیجه صلح مشخص است. مصر، صلح کرد، صحرای سینا را پس گرفت و در عوض حق نفس کشیدن ندارد و حتی جرات باز کردن مرز خویش در رفح را ندارد. امارات صلح کرد، و در جنگ غزه که حتی اسپانیا و برزیل و کلمبیای غیرمسلمان علیه اسرائیل و در کنار انسانیت ایستاده‌اند، مجبور است به اسرائیلی ها حتی به صورت نظامی سرویس دهد. ساف (حکومت خودگردان) صلح کرد و نتیجه چه شد؟ اسرائیل، اول سلاحش را گرفت، بعد باقیمانده کرانه باختری را با شهرک‌سازی ذره ذره مثل چهره یک انسان جذامی، اشغال کرد. پس نتیجه صلح مشخص است: سلطه‌پذیری و اشغال مداوم.

اما مقاومت. مقاومت مزایایی دارد که ظریف به عنوان یک دیپلمات حتما کلماتی مثل «عمق استراتژیک کشور» و «بازدارندگی» به گوشش خورده است. هرچند در اظهاراتی پوپولیستی و کوچه خیابانی برای پسند بخشی از قشر «ماهواره بین» با طرح کلیشه تکراری «یا شکم یا موشک» به ماموریت اصلی خود (ترس از دشمن، یاس از مقاومت) می‌پردازد ولی حقیقت را سانسور می‌کند که «کدام هزینه؟!»

او به خوبی میداند ۴۴۰ میلیارد دلار خسارات مستقیم جنگ تحمیلی عراق بوده یعنی بودجه تقریبا ۱۰ سال نفت ایران در یک جنگ مستقیم دود شد. با بیش از ۲۰۰ هزار شهید و بیش از ۶۰۰ هزار مجروح. حال آنکه کل بودجه نظامی ایران در سال ۲۰۲۲ تنها ۶.۸ میلیارد دلار و معادل ۲.۶ درصد کل حجم اقتصاد کشور است. بودجه نظامی آمریکا در سال ۲۰۲۲ بالغ بر ۸۷۷ میلیارد دلار (یعنی بیش از ۱۰۰ برابر ایران)، بودجه نظامی عربستان ۷۵ میلیارد دلار (بیش از ۱۰ برابر ایران) و بودجه نظامی رژیم صهیونیستی با یک دهم جمعیت ایران، (۲۳.۴ میلیارد دلار) یعنی حدود ۴ برابر بودجه نظامی ایران است.

یعنی ایران با صرف کمتر از ۳ درصد بودجه کشور، یک «عمق استراتژیک» و «کمربند امن قدرتمند» در اطراف خویش ایجاد کرده که نه آمریکا نه اسرائیل نه هیچ کشور دیگری جرات حمله به سرزمین گسترده ما را ندارد و بازوهای متعدد آن «حزب الله لبنان، انصارالله یمن، گروه‌های مقاومت عراق و..» همچون سدی در برابر تهاجم و تهدیدها در برابر ایران می ایستند و این یعنی «منافع ملی». این دقیقا یعنی «امنیت ملی» با صرف کمترین هزینه و بیشترین کارایی.

حمایت از فلسطین و مبارزه با اسرائیل، نه تنها از بعد نظامی و امنیتی دقیقا در راستای امنیت ملی ماست که حتی از لحاظ اقتصادی نیز مزایایی برای کشورمان دارد. مگر می‌توان فراموش کرد حکومت پهلوی که حتی آن هم «در ظاهر مخالف اسرائیل، در پنهان متحد» بود به دستور آمریکایی‌ها، ناچار به تامین ۶۰ درصد نفت اسرائیل شد، در برابر غارت آثار باستانی و عتیقه های ایران توسط عمال اسرائیل مجبور به سکوت و همکاری و در برابر طرح های نابودی قنات‌ها و کشاورزی ایران مجبور به اطاعت بود.

دشمنی اسرائیل نه فقط با فلسطینی‌ها، نه فقط با مسلمان‌ها نه فقط با جمهوری اسلامی، بلکه با هر کسی است که در برابر جنایات و جهانگشایی این رژیم مخالفت کند. و ایرانی، ایرانی است. ایرانی نمی‌تواند مثل دولت ترکیه بوقلمون و ریاکار باشد، نمی‌تواند مثل دولت‌های عربی، بی عار باشد، و نمی‌تواند مثل دولتهای غربی، بیشرف و بی‌رحم باشد. عصاره مردم ایران، جمهوری اسلامی است که از مظلوم دفاع می‌کند، نه با حرف و لفظ و شعار و دورویی و نفاق. بلکه صریح، صادقانه و تا رسیدن به پیروزی.

انتهای پیام