شیربچه‌های ایران میان غول‌های فوتبال جهان/ انگیزه بالا برای درخشش

به گزارش خبرنگار مهر، نوزدهمین دوره جام جهانی زیر ۱۷ سال پسران قرار است از ۱۹ آبان تا ۱۱ آذر با حضور ۲۴ تیم در کشور اندونزی برگزار شد و تیم ملی زیر ۱۷ سال ایران در گرو ه C این مسابقات با تیم‌های «برزیل»،» «انگلیس» و «کالدونیای جدید» هم‌گروه است.

میزبانی که به حقش رسید

تا همین اوایل امسال از جمعیت ۲۷۵ میلیون نفری اندونزی کسی فکر نمی‌کرد که این کشور قرار است در سال ۲۰۲۳ میزبان یک رویداد بزرگ فیفا باشد.

دوم آبان ۱۳۹۸ در نشست فیفا که در کشور چین برگزار شد میزبانان مسابقات جام جهانی زیر ۱۷ سال و زیر ۲۰ سال پسران تعیین شد. قرار بر این بود که این میزبانی در سال ۲۰۲۱ به پرو سپرده شود و جام جهانی زیر ۲۰ سال ۲۰۲۱ هم در اندونزی برگزار شود. اما به دلیل بحران کرونا این مسابقات لغو شد تا برگزاری آن به سال ۲۰۲۳ موکول شود اما میزبانان تغییری نکردند.

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ اندونزی قرار بود میزبان جام جهانی جوانان (زیر ۲۰ سال) باشد اما میزبانی از این کشور مسلمان گرفته شد. اندونزی به دلیل آنکه رژیم صهیونیستی به دور پایانی مسابقات صعود کرده بود اعلام کرد اجازه حضور نمایندگان این رژیم را به کشورش نخواهد داد و فیفا میزبانی اندونزی را پس گرفت و میزبانی را به آرژانتین سپرد. این تصمیم برای این تصمیم دشواری بود اما دولت این کشور با حمایت جامعه و نخبگان بر این تصمیم ماندند تا جام جهانی ۲۰۲۳ در آرژانتین برگزار شود.

جام جهانی زیر ۱۷ سال در سال جاری هم قرار بود در پرو برگزار شود اما در تاریخ ۱۳ فروردین ۱۴۰۲ فیفا بعد از بررسی زیرساخت‌های این کشور به این نتیجه رسید تا زمان برگزاری مسابقات در آبان، پرو نخواهد توانست تعهدات خود را عملی کند و زیرساخت‌های مناسب را فراهم آورد. لذا این میزبانی از این کشور سلب شد و فیفا به دنبال این بود که میزبان جدیدی را جایگزین کند.

زمان زیادی تا برگزاری این مسابقات بازی نمانده بود و فیفا باید تکلیف میزبان را مشخص می‌کرد. اندونزی مناسب‌ترین گزینه بود اما دو چالش وجود داشت. نخست آنکه اندونزی بر عقیده خود مبنی بر عدم امکان حضور نمایندگان رژیم صهیونیستی در این کشور ایستاده بود و دوم فاجعه‌ای بود که چند ماه قبل در یکی از ورزشگاه‌های این کشور اتفاق افتاد.

چند ماه پیش از این در مهر ۱۴۰۱ شاهد یکی از مرگبارترین و تلخ‌ترین اتفاقات تاریخ فوتبال جهان در اندونزی بودیم. در جریان مسابقه‌ای بین تیم‌های «آرما اف سی» و «پرسبایا سورابایا» در ورزشگاه «کانجوروهان» پس از این که داور سوت پایان را به صدا درآورد، هواداران خشمگین تیم میزبان به زمین یورش بردند که موجب درگیری با پلیس شد و در هیاهو و تکاپوی خروج از استادیوم، بسیاری دچار خفگی شدند و فاجعه‌ای تلخ رقم خورد. به دنبال این اتفاق حداقل ۱۸۴ نفر کشته و حدود ۱۸۰ نفر زخمی شدند.

پس از این حادثه، اندونزی تلاش کرد زیرساخت‌های خود را بهبود ببخشد و به دنیا نشان بدهد این فاجعه اتفاقی بیش نبوده است و همینطور هم شد. آنها زیرساخت‌ها را محیا کردند و هر آنچه را که نیاز بود فراهم کردند تا چنین حوادثی دیگر تکرار نشود.

بازگشت فیفا به اندونزی

آماده نبودن زیرساخت‌های پرو، عدم صعود رژیم صهیونیستی به مرحله نهایی جام جهانی و برطرف کردن آنچه که موجب پدید آمدن فاجعه ورزشگاه «کانجوروهان» شده بود و مهم‌تر از همه، محیا بودن زیرساخت‌های این کشور فیفا را بر آن داشت تا میزبانی جام جهانی زیر ۱۷ سال در سال ۲۰۲۳ را به اندونزی بسپرد تا بدین ترتیب جام جهانی زیر ۱۷ سال در چهارمین کشور پرجمعیت جهان و پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان برگزار شود.

جام جوانان زیر ۱۷ سال هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و این ششمین میزبانی یک کشور آسیایی است و نخستین بار است که کشوری از جنوب شرق آسیا میزبان این مسابقات خواهد بود.

نمای بیرونی استادیوم بین المللی «ماناهان» در اندونزی زیرساخت‌های اندونزی

این کشور چهار ورزشگاه را برای این مسابقات تدارک دیده است. استادیوم بین‌المللی جاکارتا که سال گذشته افتتاح شد و ۸۲ هزار نفر گنجایش دارد و یکی از بزرگترین ورزشگاه‌های آسیاست.

استادیوم «گلورا بونگ تومو» با ۴۱ هزار نفر ظرفیت، استادیوم «جالاک هاروپات» با ۳۰ هزار نفر گنجایش و استادیوم «ماناهان» با ۲۰ هزار نفر ظرفیت دیگر میزبانان این جام هستند و همگی از مدرن‌ترین و مجهزترین امکانات روز دنیا برخوردارند.

نمای بیرونی استادیوم بین‌المللی «جاکارتا» در اندونزی نقطه عطفی برای فوتبال اندونزی

تیم فوتبال اندونزی تاکنون در هیچ رویداد بین‌ المللی بزرگی شرکت نکرده است و این اتفاقی بزرگ برای فوتبال این کشور است. این کشور از سال ۲۰۱۷ برنامه‌ر یزی خود را برای تقویت رده‌های پایه آغاز کرد و هدایت تیم خود را به «بیما ساکتی» از بازیکنان سابق خود سپرد. هرچند اندونزی فوتبال ضعیفی دارد اما اخیراً استعدادهای خوبی در فوتبال ظهور کرده است و در جام جهانی هم قرار است با تیم‌های مراکش، پاناما و اکوادور همگروه باشند و حضور پرشور تماشاگران و بهره گیری از امتیاز میزبانی ممکن است اندک شانسی را به این تیم برای موفقیت در جام جهانی به آنها بدهد.

سه تیم دیگر حاضر در این گروه هم چندان تیم‌های مطرحی نیستد و شانس نسبتاً برابری خواهند داشت.

ایران به دنبال تکرار درخشش در گروه مرگ

گروه C این مسابقات دو غول فوتبال جهان را در خود جای داده است. برزیل و انگلیسی تیم‌های قدرتمندی هستند و تیم ملی زیر ۱۷ سال ایران و تیم ملی «کالدونیا جدید» هم دیگر تیم‌های این گروه هستند. نوجوانان ایرانی در این مسابقات به رغم حضور دو ابرقدرت فوتبال، به صعود امیدوارند چرا که از بین ۶ تیم سوم هم چهار تیم به مرحله پایانی صعود خواهند کرد. برزیل در سال ۲۰۱۹ و انگلیس در سال ۲۰۱۷ دو قهرمان اخیر این رقابت‌ها هستند.

این پنجمین حضور ایران جام جهانی زیر ۱۷ سال است. آخرین حضور ایران در این مسابقات در سال ۲۰۱۷ بود و موفق شد تا مرحله یک چهارم پایانی صعود کند. در آن مسابقات ایران با آلمان، گینه و کاستاریکا هم‌گروه بود و موفق شد با ۹ امتیاز به عنوان تیم اول به مرحله بعدی صعود کند. ایران در مرحله بعد موفق شد تیم مکزیک را ۲ بر یک شکست دهد و در مرحله یک چهارم نهایی با نتیجه ۳ بر یک مغلوب تیم قدرتمند اسپانیا شد که «فران تورس» را در ترکیب داشت. بازیکنانی مثل الهیار صیادمنش، محمد شریفی، یونس دلفی، طاها شریعتی و محمدرضا غبیشاوی از بازیکنان ایران در آن مسابقات بودند.

در سال ۲۰۱۳ هم ایران با آرژانتین، کانادا و اتریش هم گروه بود و موفق شد با پنج امتیاز پس از آرژانتین به عنوان تیم دوم به مرحله بعدی صعود کند و در مرحله بعدی با نتیجه ۴ بر یک از نیجریه شکست خورد و از دور مسابقات حذف شد.

در سال ۲۰۱۱ ایران با کلمبیا، هلند و گامبیا همگروه بود و با ۷ امتیاز به عنوان تیم اول به مرحله بعد صعود کرد و آنجا با شکست ۲ بر یک مقابل اوروگوئه از دور مسابقات کنار رفت. کاوه رضایی و میلاد غریبی از جمله بازیکنان ایران در آن مسابقات بودند.

سال ۲۰۰۱ ضعیف‌ترین حضور ایران در این مسابقات بود. جایی که در هم‌گروهی با کاستاریکا، مالی و پاراگوئه با سه شکست در همان مرحله نخست از دور مسابقات حذف شد.

حالا که به آغاز جام جهانی نوجوانان ۲۰۲۳ رسیده ایم شاگردان حسین عبدی امیدوارند بتوانند درخشش تیم نوجوانان در سال ۲۰۱۹ را تکرار کنند و علاوه بر صعود از مرحله گروه بتوانند در دور بعد هم درخشان ظاهر شوند. هرچند نباید حضور دو قدرت فوتبال جهان یعنی برزیل و انگلیس را نادیده بگیریم.

گروه بندی نوزدهمین دوره مسابقات فوتبال جام جهانی زیر ۱۷ سال:

گروه A

اندونزی، مراکش، پاناما و اکوادور

گروه B

اسپانیا، مالی، کانادا و ازبکستان

گروه C

برزیل، انگلیس، ایران، کالدونیا جدید

گروه D

آرژانتین، ژاپن، سنگال و لهستان

گروه E

آمریکا، فرانسه، کره جنوبی و بورکینافاسو

گروه F

مکزیک، ونزوئلا، نیوزلند و آلمان

قهرمان ادوار مختلف رقابت‌های جام جهانی نوجوانان به شرح زیر است:

نیجریه: ۵ دوره - (۱۹۸۵، ۱۹۹۳، ۲۰۰۷، ۲۰۱۳، ۲۰۱۵)

برزیل: ۴ دوره - (۱۹۹۷، ۱۹۹۹، ۲۰۰۳، ۲۰۱۹)

مکزیک: ۲ دوره - (۲۰۰۵، ۲۰۱۱)

غنا: ۲ دوره - (۱۹۹۱، ۱۹۹۵)

انگلیس: یک دوره - (۲۰۱۷)

سوئیس: یک دوره - (۲۰۰۹)

فرانسه: یک دوره - (۲۰۰۱)

عربستان: یک دوره - (۱۹۸۹)

روسیه: یک دوره - (۱۹۸۷)