زخمی و ربوده شدن یک دختر اسرائیلی از زبان مادربزرگ ایرانی‌اش

رُومی گونِن، دختر ۲۳ سالهٔ اسرائیلی ایرانی‌تبار، یکی از هزاران شرکت‌کننده در جشنی بود که ۱۵ مهرماه در نزدیکی مرز نوار غزه برگزار شد. در حملهٔ حماس، گروهی افراطی که آمریکا و اروپا آن را تروریستی می‌دانند، این دختر جوان نیز زخمی و گروگان گرفته شد و حالا مادربزرگ ایرانی او در گفت‌وگوی تصویری با رادیوفردا پیامش خطاب به مقامات جمهوری اسلامی را بیان می‌کند.

دبورا لِشِم، مادربزرگ رومی که اصرار دارد بگوید «خون ایرانی» در رگ‌هایش جاری است، دربارهٔ نوه‌اش می‌گوید رومی با این‌که پدری اروپایی‌تبار دارد، هنوز مانند سایر شش نوهٔ خانواده خود را ایرانی می‌داند و حالا با وضعیت او که زخمی در اسارت حماس است، زندگی خانواده به کابوسی بزرگ تبدیل شده است.

جشنوارهٔ موسیقی و رقص با عنوان «جشن طبیعت سوپرنووا» و برای ترویج صلح و قدردانی از شادی زندگی یکی از برنامه‌هایی بود که برگزاری آن از مدت‌ها پیش برای آخرین روز از عید هشت‌روزهٔ «سوکوت»، جشن «سایبان‌ها»، در دامان طبیعت جنوب اسرائیل تدارک دیده شده بود؛ جشنی از سلسلهٔ اعیاد پاییزهٔ یهودیان.

جشنواره «سوپرنووا» هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و امسال قرار بود بزرگ‌ترین رویداد موسیقی الکترونیک در تاریخ این کشور باشد.

امسال حدود سه هزار و پانصد جوان از سراسر اسرائیل و حتی افرادی بازگشته از کشورهای خارجی خود را در ساعات دیروقت جمعه ۱۴ مهر یا اولین ساعات روز شنبه ۱۵ مهر به جنوب اسرائیل رسانده بودند تا در کنار کیبوتص «رعیم»، همزمان با طلوع خورشید، پایکوبی کنند. تنها جوانان نبودند، بلکه خانواده‌هایی نیز با فرزندان و دوستان خود در این فستیوال شرکت کرده بودند.

هنگامی که هوا گرگ‌ومیش شد، شمار حاضران در محل به هزاران تن رسیده بود. بسیاری از آن‌ها با خودروهای خود و یا دوستان‌شان رفته و خودروها را در جاده‌های اطراف مزارع پارک کرده بودند. برخی هم چادر زده بودند و یا در خودروها منتظر شروع جشن بودند.

ساعت شش و ۲۸ دقیقه خورشید دیگر طلوع کرده و موسیقی و رقص و شادی در اوج خود بود که صدای آژیر خطر حملهٔ قریب‌الوقوع راکتی با صدای موسیقی درآمیخت. بسیاری از حاضران هنوز درک درستی از اتفاق رخ‌داده نداشتند و تصور کردند که مانند حملات راکتی گذشته، زود آرامش برقرار خواهد شد.

دقایقی بعد اما شرکت‌کنندگان در جشن صدها راکت را در آسمان می‌دیدند که از غزه، در نزدیکی محل جشنواره، به سوی اسرائیل شلیک ‌می‌شد و یک‌باره شاهد سررسیدن ده‌ها تن مرد مسلحی شدند که سوار بر وانت‌های سفید رنگ به هر سو شلیک می‌کردند.

شرکت‌کنندگان در جشن دیگر هر یک به سویی می‌دویدند تا شاید به خودروهاشان برسند. برخی سوار شدند و در جاده برگشت به سوی شهرهای اسرائیلی حرکت کردند، اما اعضای دیگری از گروه افراطی حماس در وانت‌ها در جاده‌ها هر خودرویی را که عبور می‌کرد، به رگبار گلوله می‌بستند.

بسیاری از آن حاضران توانستند با بستگان خود تماس بگیرند و خبر بدهند که چه اتفاقی در حال رخ‌دادن است. بسیاری هم خود را در لابه‌لای کشتزارها پنهان کردند، آن‌ها هم به گلوله بسته شدند.

تصور بازماندگان این بود که ارتش سریعاً سر خواهد رسید و آن‌ها را نجات خواهد داد اما تا رسیدن نظامیان و سایر نیروهای امنیتی ساعت‌ها سپری شده بود، چون اسرائیل با حمله به ده‌ها شهرک و کیبوتص دیگر خود هم روبه‌رو بود.

در هفته‌های بعد معلوم شد که ۳۵۷ تن از شرکت‌کنندگان در جشنوارهٔ «سوپرنووا» کشته شدند و شمار دیگری از حاضران آن جشن نیز در میان ۲۳۹ فرد ربوده‌شده به غزه هستند.

رومی گونن

رُومی گونِن، دختر ۲۳ ساله، یکی از آن هزاران شرکت‌کننده در جشن، در حالی که گلوله خورده و خون از بدنش می‌رفت، توانست با مادرش تماس بگیرد و بگوید که هنوز زنده است.

مادر و سایر اعضای خانوادهٔ رومی مانند بسیاری دیگر از مردم اسرائیل هنوز نمی‌توانستند ابعاد حمله را درک کنند. آن‌ها نیز خبرها را از دنبال می‌کردند و همچنان تلاش می‌کردند با رومی تماس بگیرند، اما ارتباط دیگر قطع شده بود.

حال با گذشت هفته‌ها از حملهٔ حماس و درحالی‌که اسرائیل درگیر حملهٔ سنگین به غزه است، والدین رومی مانند خانواده‌های سایر ربوده‌شدگان زندگی روزانهٔ خود را تغییر داده و دائم برای آزادی فرزند خود در حال کوشش و ازجمله مصاحبه با رسانه‌های بین‌المللی هستند.

مِیراو لِشِم-گونن و ایتان گونن، مادر و پدر رومی، تاکنون بارها در رسانه‌ها حضور شده‌اند و با مقامات گوناگون هم گفت‌وگو کرده‌اند. خانم میراو که ساکن شهرک «کفار ورادیم» است، این روزها بیشتر اوقات خود را در ستاد ربوده‌شدگان و در کنار دیگر خانواده‌های همانند خود می‌گذراند.

خانم میخال، خالهٔ رومی، و همسر و فرزندان او نیز این روزها برای آزادی رومی و سایر ربوده‌شدگان در تکاپوی بی‌وقفه هستند. در این میان مادربزرگ ایرانی رومی هم، به‌رغم کهولت سن، همپای خانواده پیگیر وضعیت رومی است.

دبورا لِشِم که اصرار دارد بیان کند «خون ایرانی» در رگ‌هایش جاری است، در تهران و از خانواده‌ای از یهودیان سرشناس همدانی به نام محبوبیان زاده شد و نام ایرانی‌اش عزیزه است. پدر و سایر بستگانش در میان ایرانیانی بودند که یک قرن پیش در اروپا و آمریکا تحصیل می‎‌کردند.

پدر دبورا در زمان تحصیل و اقامت در اروپا در دوران پیش از جنگ جهانی دوم، نام فامیل خود را به روزان تغییر داد و در پایان تحصیلات و بازگشت به ایران، با همسر و فرزندان خردسال و نوجوان خانواده به اسرائیل مهاجرت کرد. در آن سال‌ها اسرائیل تازه تأسیس شده بود. خانوادهٔ روزان دهه‌ها در اسرائیل و کشورهای دیگر زندگی کرده‌اند اما او و همسر و فرزندان‌شان همچنان فارسی حرف می‌زدند.

خانم دبورا که ۸۷ سال دارد و ۷۱ سال است که از ایران دور بوده، برای گفت‌وگو با رادیوفردا نامه‌ای را به فارسی خطاب به مقامات جمهوری اسلامی ایران نگاشته و می‌خواند.

او تأکید دارد که زندگی او و خانواده‌اش درحالی که رومی زخمی و در دست حماس در غزه است، کابوسی بزرگ بیش نیست. او می‌گوید رونی دختری مهربان و عاشق زندگی است و با این‌که پدری اروپایی‌تبار دارد، هنوز مانند سایر شش نوهٔ خانواده خود را ایرانی می‌داند و به دیگران می‌گوید که ریشه و اصالت او ایرانی است.

بیشتر در این باره:

موزه تل‌آویو؛ میعادگاه خانواده‌های ربوده‌شدگان اسرائیلی

گزارش‌های پیاپی این روزها در رسانه‌های جهان و اسرائیل درخصوص مذاکرات پشت پرده برای رهایی ربوده‌شدگان در دست گروه افراطی حماس و گروه‌های دیگر، یا دست‌کم رهایی شماری از آن‌ها به‌ویژه کودکان و زنان در برابر آتش‌بس موقت، دل خانوادهٔ رومی را هر لحظه گرم می‌کند با این امید که شاید رومی نیز در میان آن‌ها باشد.

تا به حال اسرائیل یک دختر از ربوده‌شدگان را آزاد کرده و حماس نیز چهار تن دیگر را تحویل داده است. بازگشت این پنج تن در قلب خانوادهٔ رومی و مادربزرگ او این امید را تقویت کرده که روزی در باز شود و او نیز به آغوش خانواده بازگردد.

مادربزرگ دبورا در پیامش به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، و ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور، می‌گوید « ۸۷ سال پیش در تهران متولد شدم و حالا ۷۱ سال گذشته است که با خانواده‌ام به اسرائیل‌ آمده‌ام. طبق قانون ایران من یک شهروند ایرانی هستم».

او ضمن شرحی از نحوهٔ ربوده شدن نوه‌اش می‌گوید به‌دلیل این‌که یک ایرانی است، «یک خواهش بزرگ دارد»؛ این‌که خودشان را جای او بگذارند و کمک کنند تا رومی گونن زودتر آزاد شود.

این مادربزرگ ۸۷ ساله همچنین خطاب به رهبران جمهوری اسلامی می‌گوید حاضر است او را گروگان بگیرند و به‌جایش نوه‌اش را که «دخترکی بی‌گناه» است، آزاد کنند.

گروه افراطی حماس که آمریکا اتحادیهٔ اروپا آن را ترورویستی می‌دانند، از سوی حمایت جمهوری اسلامی ایران حمایت می‌شود.

در پی حملات این گروه به اسرائیل در ۱۵ مهر که منجر به کشته شدن ۱۴۰۰ شهروند اسرائیلی و گروگان‌گیری حدود ۲۴۰ نفر شد، حملات هوایی اسرائیل به غزه تاکنون حدود ۱۱ هزار کشته بر جای گذاشته و مقامات فلسطینی می‌گویند ۴۰ درصد قربانیان کودکان هستند.

بیشتر در این باره:

بحران گروگان‌گیری حماس؛ از خارجی‌های محبوس چه می‌دانیم؟