سرویس‌ بهداشتی؛ دغدغه مشترک فعالان گردشگری

به گزارش خبرنگار مهر، محمد ابراهیم لاریجانی کارشناس گردشگری طی یادداشتی که آن را در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده نوشته است:

در روزهای اخیر به وفور صحبت‌ها و ویدئوهای وزیر میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری، پیرامون اهمیت سرویس بهداشتی شنیده شده است. نقدهای زیادی هم در این خصوص شده است و این سوال مطرح است که چرا آقای ضرغامی در رأس یک وزارتخانه با آن همه موضوعات مهم این‌قدر به سرویس بهداشتی می‌پردازد و اصرار دارد که در تمام سفرهای داخلی و خارجی خود سرویس بهداشتی را پر رنگ کند در حالی‌که ده‌ها موضوع مهم دیگر در حوزه‌های گردشگری وجود دارد که نیازمند توجه است.

یکی از درست ترین کارهایی که وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در حوزه گردشگری می‌تواند انجام دهد؛ ایجاد اداره‌ای برای پیگیری نوسازی و ساخت سرویس بهداشتی است و اتفاقاً بر این عقیده ام که ضرغامی، بسیار هوشمندانه و هدفمند و معنادار روی این موضوع تمرکز کرده است، شاید اگر بگویم در مدت کوتاه حضور ضرغامی در این وزارتخانه وی یک شبه تجربه چند ده ساله گردشگری را به دست آوردند به گزاف نگفته باشم.

همه ما فعالان یا مدیران حوزه گردشگری، پس از چندین سال فعالیت و حضور در مجامع داخلی و خارجی و دیدن کشورهای مختلف و اجرای تورهای متعدد و صحبت با گردشگران و یا فعالان گردشگری سایر کشورها، نهایتاً به یک تجربه مشترک رسیده‌ایم و آن اینکه سرویس بهداشتی مهم است.

همه مدیران گردشگری در طول دوره مسئولیت خود به دلیل همین تجربه، با اولویت و حساسیت از سرویس بهداشتی‌ها بازدید کرده‌ایم و برای ساماندهی آن دستور داده‌ایم، همه ما در دوره‌های آموزشی داخلی و به ویژه خارج از کشور اولین چیزی که مشتاقانه بازدید کرده‌ایم سرویس بهداشتی بوده است.

اگر امروز به عنوان بازرس از سوی وزارتخانه گردشگری به استانی اعزام می‌شویم، اولین چیزی که بازدید می‌کنیم سرویس بهداشتی است. این یکی از دغدغه‌ها، استانداردها و اصول ما در حوزه گردشگری است که همه عملکردها و استانداردهای بعدی را با آن می‌سنجیم.

بنابراین چه چیزی بهتر از اینکه آقای ضرغامی که اساساً کارمند این وزارتخانه نبوده و فعالیتی در گردشگری نداشته اما در مدت کوتاه حضور خود در این وزارتخانه، این زیرساخت مهم را درک کرده و تمام قد برای ساماندهی آن می کوشد، تنبیه می‌کند، تشویق می‌کند و نقد و طعنه و کنایه را به جان می‌خرد تا این استاندارد و تجربه مشترک مان را سامان ببخشد. ضرغامی همان کاری را انجام می‌دهد که ما مدعیان شناخت صنعت گردشگری انجام می‌دهیم و می‌دادیم.

البته به نظر می‌رسد در نگاه ضرغامی اهمیت دادن به سرویس بهداشتی صرفاً بخاطر اینکه یکی از نیازهای اساسی مسافران و گردشگران را پوشش می‌دهد نیست بلکه به نظر می‌رسد او می‌خواهد به ابعاد گسترده‌تری از تأثیر زیرساخت در صنعت گردشگری اشاره کند، گویا ضرغامی می‌خواهد به نوعی دیگر «تئوری پنجره شکسته» را به زیر مجموعه خود و به متولیان امر یادآوری کند.

ضرغامی می‌خواهد بگوید وزارتخانه‌ای که به سرویس بهداشتی توجه دارد و یا باید توجه داشته باشد سایر زیرساخت‌ها و نیازها که جای خود دارد. البته باید خودش هم قوانین مربوطه را پیگیری و موانع ساختاری و اداری را بردارد.

وی وضع نامناسب سرویس‌های بهداشتی را به مثابه مشت نمونه خروار سایر زیرساخت‌ها در صنعت گردشگری بر سر دست گرفته است و می‌خواهد بگوید وزارت خانه و مدیران از این نقطه باید پیگیری کنند تا بالاتر، تا جایی که همه پنجره‌های شکسته صنعت گردشگری ترمیم شود.

بعید است او پارامترهای اثر گذار صنعت گردشگری را نشناسد و زیرساخت‌ها، استراتژی‌ها، استانداردها، نهادها، انجمن‌ها و جوامع، ایران هراسی، تبلیغات، آموزش، تسهیل سرمایه گذاری و صدور مجوز، تأمین مالی، گسترش ارتباطات با همسایگان، بازاریابی، معرفی ایران، برنامه ریزی استانی و ملی و بسیاری از مسائل مهم صنعت گردشگری را نداند یا تا حالا درک نکرده باشد.

در پایان لازم است بدانیم سرویس بهداشتی در دنیا آنقدر اهمیت دارد که سازمان جهانی توالت و روز جهانی توالت برایش در نظر گرفته شده است و در دستورالعمل سازمان ملل برای رسیدن به توسعه پایدار در سال ۲۰۳۰ توجه به سرویس بهداشتی ششمین هدف از این برنامه است.

همچنین حدود ۷۰۰ میلیون نفر در جهان به توالت، دسترسی ندارد و به گزارش بانک جهانی کمبود توالت در جهان ۲۶۰ میلیارد دلار هزینه‌های بهداشتی و درمانی به بار می‌آورد و جالب اینکه هر یک دلاری که در ساماندهی توالت‌ها هزینه می‌کنیم ۵.۵ دلار سود آوری در کاهش هزینه‌های درمانی در پی دارد.