«نجات درختان ریشه در باد»؛ ایده ای که طرح آن هم امیدبخش است

اگر سرمایه‌ای به ارزش یک میلیارد تومان داشته باشید، برای نگهداری از آن چه اقداماتی خواهید کرد؟ کمی به این سوال فکر کنید و بعد به سراغ باقی گزارش بروید.

به گزارش «تابناک»، از جمله ثروت‌های ارزشمندی که در کشورمان وجود دارد و بسیاری از وجود آن غافل هستند، محیط زیست است. ثروتی که اگرچه در سال‌های اخیر و در سایه برخی مصائب از جمله شدت گرفتن گرد و غبار یا خشکسالی و حتی سیلاب، تا حدی به چشم آمده و آسیب‌های وارد آمده به آن توجه گروهی را به خود جلب کرده، اما هنوز راه زیادی تا درک ارزش آن باقیمانده است.

درباره راه زیادی سخن می‌گوییم که مجال زیادی برای پیمودن آن نداریم چراکه قدرت تخریب گران و سرعت شان به شدت بیشتر است و افزون بر ایشان، برخی عوامل دیگر هم به مدد ایشان آمده و کمر به نابودی محیط زیست کشورمان بسته است. از دخل و تصرف‌های قانونی (!) و غیرقانونی سودجویان گرفته تا رویداد‌هایی مانند حریق گسترده، انواع آفات، خشکسالی و... .

فرجام محتوم «درختان ریشه در باد»؛ از چپ به راست ببینید!

وضعیت نامطلوبی که تنها در یک دسته بندی، به نابودی هزاران هکتار از جنگل‌ها در حریق‌های مختلف منجر شده است. از جنگل‌های ثبت جهانی هیرکانی در شمال کشور تا جنگل‌های بلوط در دامنه‌های وسیع زاگرس در پهنه‌ای وسیع از کشور که شاید در دید بسیاری با تعاریف رایج از جنگل همخوانی نداشته باشند، اما از جمله پرسودترین جنگل‌های کشورمان هستند.

رکن مهمی در اکوسیستم بسیاری از نقاط کشور از غرب تا جنوب غربی و امتدادش تا برخی مناطق مرکزی و جنوب کشور که زیست بسیاری از گونه‌های جانوری و حتی گیاهی به آن وابسته است و در سایه مسایل گوناگون در معرض تهدید و تحدید قرار دارد و در برخی مناطق رو به نابودی است. درختان بلوط که کارشناسان ارزش اکولوژیک هر یک از آن‌ها را حدود یک میلیارد تومان برآورد می‌کنند.

اشاره به این برآورد مالی بلوط‌های زاگرسی کافی است تا دریابیم که درباره چه ثروتی سخن می‌گوییم و نگهداری و پاسداشت آن‌ها تا چه اندازه حیاتی است. گنجینه‌ای که بر اساس گزارش سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، هر هکتار جنگل از آنها، سالانه تا ۲هزار مترمکعب آب را در فصل بارندگی ذخیره می‌کند که منبع قابل‌توجهی در شرایط کم‌آبی کشور محسوب می‌شود و به تاکید برخی کارشناسان، سهم به سزایی در تامین ۴۰ درصد آب شیرین کشور ایفا می‌کنند.

گونه‌ای مقاوم و خشکی پسند که تقریبا بخش عمده ۶ میلیون هکتار جنگل واقع در منطقه ۳۰ میلیون هکتاری زاگرس را تشکیل می‌دهند. محدوده‌ای جنگلی با قدمتی بیش از ۵۵۰۰ سال که هر بار به هر دلیل آسیب می‌بیند و بخش‌هایی از آن از دست می‌رود، جایش را بلایای گوناگون پر می‌کند که در انتهای مسیر به بیابان زایی ختم می‌شود. بیابانی که همین درختان با ذخیره منابع آبی مانع از شکل گیری‌اش هستند و به جایش مجال رشد و نمو گونه‌های مختلف گیاهی را می‌دهند که زیستگاه گونه‌های مختلف جانوری هستند.

از خرس و پلنگ تا انواع پرندگان و حشرات، زاگرس به مدد بلوط‌های ایرانی (با نام علمی Querqus branti) و حتی گونه‌های دیگر مانند بنه، زالزالک و بادام‌کوهی، زیستگاه منحصر به فردی پدید آورده که فقدانش قابل تصور نیست و از این رو، شاید کمترین کاری که برای حفظش می‌توان انجام داد، نشان دادن اهمیت این زیستگاه و ارکان وجودی آن از جمله این گونه ارزشمند گیاهی، بلوط، به عموم مردم است.

درختی که می‌بایست برای ادامه حیاتش همه تلاشمان را به کار ببندیم و این کاری است که از مدتی پیش ابتکاری جالب توجه در خصوص آن در دستور کار گروهی از دوست داران محیط زیست قرار گرفته که پویش «نجات درختان ریشه در باد» نام گرفته است؛ آن دسته از درختان بلوط که به دلایل زیاد، در وضعیت وخیمی قرار گرفته اند و در آستانه خشک شدن هستند، چراکه ریشه هایشان به دلایلی مانند راهسازی، عبور خطوط انتقال آب یا نفت از مجاورتشان، لغزش یا رانش زمین و دلایل دیگر، از زمین بیرون زده و رو به خشک شدن هستند.