شورش شیعی ۵۷ هیچ گونه تطابق و تقارن با نظریه "انقلابِ" هانا آرنت ندارد، نیکروز اعظمی - Gooya News

نوشته ای مبتنی بر روش "تفکر در باره تفکر"

در حوزه اجتماع، سیاست و فکر، آدمی باید در خودآگاه خود نسبت به پدیده ها و رویدادهای برآمده از آنها، بزیید و در پیچ و تاب شناخت آنها توان دگرگشت پیدا کند. در روند همزمانی "شناخت" و "دگرگشت"، فرد از خویشتن آزادش آگاه می شود. خودآگاهی فرد یعنی همین. از اینرو خودآگاهی پیش از هر چیز خودشناختی است. منظورم از "خودشناختی" توامان هر دو مظاهر خویشتن فرهنگی و خویشتن فردی است.

اما واقعیت این است که ما هیچیک از این دو را نداریم به همین جهت دست و دامن "خودآگاهی" و "خودشناختی" غربی ها می شویم و می خواهیم از اینطریق موضوعات خودمان را رفع و رجوع کنیم. بدون تجربه بومی این دو و در نابلدی و ضعف و در عین فروگشگی، ادعای فراگشتگی داریم! مفاهیمی که هیچگاه تجربه آنها را نداشتیم و نداریم اما مستقیم وارد عرصه همانها در پیکره عظیم فرهنگی غرب،می شویم! و هم از این نظر تا کنون جزسرگشتگی و سرشکستگی چیز دیگر عاید نشده و شدیم ریزخوارانِ خوانِ طعام اندیشه هایشان. یکی از این مفاهیم نظریه "انقلاب" هاناآرنت است که "روشنفکران"با خدا و بی خدا، بی دین و با دین تلاش می کنند تا بواسطه آن رویداد ۲۲ بهمن ۵۷ را بفهمند و توضیح کنند. کدام تجانس و مأنوس آن دو نسبت بهم، یافته اند یا جستجو می کنند که بیابند؟ معلوم نیست. همین که با تحلیل چپ اندر قیچی، بشود در نزد "روشنفکر" عامه پسند فاصله خود را با مدرنیزاسیون جامعه پیشین نشان داد و همینطور آن را حفظ کرد، "تحلیل" صورت گرفته رضایت افکار جمعی جلب شده و دیگر کم و کسری هم وجود ندارد!