مسلمانان در اروپا به شدت احساس آسیب‌پذیری می‌کنند

نفرت‌پراکنی علیه مسلمان در اروپا به شدت افزایش یافته و فعالان و رهبران جامعه مدنی تاکید دارند به دلیل اعتماد اندکی که به پلیس وجود دارد، عمده این حوادث گزارش نمی‌شود.

به گزارش ایسنا، «ژیان عمر» قانونگذار آلمانی با ریشه کردی-سوری، از زمان آغاز عملیات فلسطینی طوفان الاقصی در هفتم نوامبر علیه اراضی اشغالی فلسطین، با اشکال مختلفی از اقدامات و حملات لفظی و فیزیکی توهین‌آمیز مواجه شده و احساس می‌کند که پلیس از او حفاظت نمی‌کند. چنین حوادثی در حوزه کاری او در برلین، تنها گوشه‌ای از افزایش نفرت‌پراکنی علیه مسلمان در اروپا را به تصویر می‌کشد. 

بیش از ۳۰ فعال و رهبر جامعه مدنی که با رویترز گفت‌وگو کرده‌اند، تاکید دارند به دلیل اعتماد اندکی که به پلیس وجود دارد، عمده این حوادث گزارش نمی‌شود.

ژیان عمر با اعتراض به عملکرد ضعیف پلیس آلمان می‌گوید: «تصور کنید که یک سیاستمدار آلمانی سفیدپوست توسط یک مهاجر یا پناهنده مورد حمله قرار می‌گرفت. آن وقت، نیروهای امنیتی عملکرد بهتری نشان می‌دادند.»

پلیس برلین به درخواست برای اظهار نظر پاسخی نداده است.

جنایات مرتبط با نفرت‌پراکنی در اروپا، از زمان عملیات هفت اکتبر حماس و متعاقب آن حملات رژیم صهیونیستی به غزه که منجر به شهادت نزدیک به ۱۵ هزار فلسطینی شده، افزایش چشمگیری در اروپا داشته است؛ همچنین افزایش ۱۲۴۰ درصدی حوادث یهودستیزی در لندن و افزایش شدید در فرانسه و آلمان گزارش شده است.

داده‌های رسمی از افزایش قابل توجه حوادث ضد مسلمانان در بریتانیا و حوادث پراکنده مرتبط با اسلام‌هراسی در دو کشور دیگر حکایت دارد. به گفته افرادی که رویترز با آنها گفت‌وگو داشته و برخی از آنها به دلیل ترس از انتقام خواستند نامشان فاش نشود، این داده‌ها به طور کامل میزان حملات و خصومت‌ها علیه افراد و اماکن مذهبی مثل مساجد و از جمله علیه کودکانی که در مدرسه هدف قرار می‌گیرند، نشان نمی‌دهد.

در همین حال گروه‌ها و رهبران یهودی می‌گویند که گزارش کمتر از واقع، در میان قربانیان یهودستیزی هم دیده می‌شود.

زهرا محمد، دبیرکل شورای مسلمانان بریتانیا گفت، زبان حکومت، از جمله اینکه اعتراض‌های طرفداران فلسطین را «راهپیمایی‌های نفرت» خوانده، مبارزه با یهودستیزی و حقوق مسلمانان یا فلسطینی‌ها را در ذهن بسیاری از مردم، تبدیل به یک بازی حاصل جمع صفر کرده است.

او گفت: «وزرا واقعا بی‌پروا بوده‌اند؛ این موجب جنگ‌های فرهنگی و جدا کردن جوامع از یکدیگر می‌شود و اصلا مفید نیست و همچنین بسیار تفرقه‌انگیز و خطرناک است.»

دولت لندن هم به سوالی در مورد موضعش پاسخی نداد.

احساس آسیب‌پذیری مسلمانان اروپایی با پیروزی انتخاباتی اخیر خیرت ویلدرس، پوپولیست راست‌ افراطی هلندی، که قبلا خواستار ممنوعیت فعالیت مساجد و ممنوع شدن قرآن در هلند شده بود، بیشتر شد. در ایالات متحده هم خشونت‌های مرگبار ضد فلسطینی از هفتم اکتبر رخ داده است.

در مسجدی در پاریس، نمازگزاران از اواخر اکتبر که تهدیدی راجع به آتش زدن مسجد از سمت یک راست‌ افراطی را گرفته‌اند، می‌ترسند در تاریکی هوا برای عبادت حاضر شوند. متولی مسجد می‌گوید که پلیس به درخواست آنها برای افزایش حفاظت توجهی نکرده است. به گفته او، پلیس محلی می‌گوید گشت‌زنی در این محله دارد اما منابعش کم است.

پلیس پاریس به درخواست برای اظهارنظر راجع به این موضوع پاسخی نداد.  

کمتر از واقع، گزارش دادن

گروه کمپین «تل‌ ماما Tell Mama» (به مامان بگو) می‌گوید که تلاش برای آتش زدن، آزار کلامی، خرابکاری و گذاشتن سر خوک در محل مسجد از جمله بیش از ۷۰۰ مورد گزارش از حوادث اسلام‌هراسی در بریتانیا پس از آغاز درگیری‌ها میان حماس و رژیم صهیونیستی است و نسبت به ماه قبل هفت برابر شده است. این کمپین فقط برخی از حوادث را با رضایت شاکی به پلیس گزارش می‌دهد.

معاون شورای مسلمانان فرانسه هم می‌گوید، در میان دریافت موجی از نامه‌هایی با انگیزه نفرت و ترسیم گرافیتی‌های نژادپرستانه بر روی مساجد، این شورا از هفتم اکتبر تا اول نوامبر ۴۲ نامه حاوی تهدید یا توهین دریافت کرده، اما هیچ یک از آنها را گزارش نکرده است.

این مقام می‌گوید: «اکثریت قریب به اتفاق مسلمانان هنگامی که قربانی چنین اعمالی می‌شوند، شکایت نمی‌کنند. حتی متولیان مساجد هم این را نمی‌خواهند. آنها نمی‌خواهند دو ساعت یا بیشتر را در ایستگاه پلیس بگذرانند تا شکایت کنند. در نهایت اغلب گزارش‌ها رد می‌شود.»

«ریما هانانو» از سازمان غیردولتی Claim گفت که در آلمان هم پلیس اغلب جرایم اسلام‌هراسی را به دلیل عدم آگاهی ثبت نمی‌کند، برای مثال حملات به مساجد گاهی اوقات صرفا به عنوان آسیب به اموال ثبت می‌شود.

او گفت: «افراد متاثر از نژادپرستی مانند مسلمانان و کسانی که تصور می‌شود مسلمان هستند، اغلب از مراجعه به مقامات می‌ترسند، زیرا از قربانی شدن ثانویه می‌ترسند، اینکه مبادا حرف آنها را باور نکنند یا به‌ عنوان مجرم شناخته شوند.»

انتهای پیام