الهیات پسامدرن جنبشی برای نفی الهیات سنتی و متافیزیکی

به گزارش خبرآنلاین، به نقل از دین آنلاین، به عقیده همایون همتی برخی این نظریه را در افکار نیچه مشاهده کرده‌اند اما آرنولد توین بی نخستین کسی بود که این اصطلاح را به کار برد و سپس مارک تیلور و مارکس و به‌ویژه هایدگر در آثارشان از آن الهام گرفتند.

نویسنده کتاب‌های «فیزیک، فلسفه و الهیات» و «شناخت دانش الهیات» ، نظریه الهیات پسامدرن را دربرگیرندهٔ سه شاخه اصلی معرفی کرد:

یکم. پدیدارشناسی: نمودها و ظواهر موجودات و اشیا را شامل می‌شود نه جوهرهٔ آن.

دوم. شالوده‌شکنی یا ساختارزدایی: رد دیدگاه ایده‌آل‌گرا و متافیزیک و ذهنی در مورد خداوند است.

سوم. پساساختارگرایی: در الهیات پست مدرن که به آن فلسفهٔ قاره‌ای هم گفته می‌شود.

همایون همتی افزود: بنابر پساساختارگرایی حقیقت مطلق و یگانه وجود ندارد. حقیقت کشف شدنی نیست بلکه ساختنی است. شناخت کامل خدا با عقل بشری هیچ‌گاه امکان‌پذیر نیست اما او دائماً در تعامل با جهان هستی است. خداوند زمان‌مند، تکامل‌پذیر و پویشی و در عرض موجودات عالم طبیعت است.

ایشان بر توضیحات خود افزود: در واقع پست مدرنیسم جایگاهی برای متافیزیک قائل نیست و می‌توان گفت به نوعی الهیات سکولار مبتنی بر عشق معتقد است.

همایون همتی در ادامه به بررسی مختصر کلمه الهیات پرداخت و گفت: الهیات دارای دو معنای اخص و اعم است. الهیات به معنای اخص دانشی است در مورد ایمان، رستگاری، آخرت، خدا و رابطهٔ او با جهان هستی و افعال و صفات او و واجب‌الوجود بودن خداوند. الهیات به معنای اعم نیز دانشی است که در مورد همهٔ مسائل عام و در دفاع از آن موضوعات است و مسائلی مانند الهیات موسیقی و الهیات شعر و هنر را دربرمی‌گیرد.

216216