شیوه رضاشاه برای جاسوسی از مخالفان

سال‌ها قبل از تاسیس ساواک و واحد تجسس در رکن دوم ارتش شاهنشاهی، در چهارمین سال سلطنت رضاشاه برای راپورت منتقدان و مخالفان رژیم پهلوی، تجسس مخفیانه از اشخاص، بررسی دفاتر و پرونده‌ها در دستگاه‌های دولتی و پیگیری مأموران مخصوص رضاشاه برای رسیدگی به شکایت‌های مطرح‌شده، ساختاری شکل گرفت که تفتیشیه مملکتی و وظیفه مأموران مملکتی نام گرفت.

به گزارش ایسنا، امروز ۱۴ آذر نود و چهارمین سالگرد تصویب نظامنامه هیات تفتیشیه مملکتی و وظیفه مأموران مملکتی در سال ۱۳۰۸ است.

براساس اسناد و شواهد مکتوب تاریخ نظارت بر دیوانیان ریشه در سلسله پادشان ایران دارد. چنین ساختاری در دوران پادشاهان روم و یونان باستان نیز وجود داشت.

در ایران باستان از دوره حکومت هخامنشیان شخصیت‌هایی به نام ساتراپها بودند که وظایف فرمانداران و استانداران فعلی را بر عهده داشتند. آنان به عنوان چشم و گوش پادشاهان عصر هخا بر عملکرد ماموران و کارکنان دستگاه سلطنت نظارت می‌کردند.

این سمت از دوره طاهریان تا عصر قاجاریان بر عهده دیوان اشراف گذاشته شد اما این دیوان در دوره ناصرالدین شاه جایش را به دیوان مظالم داد. ۲۳ سال بعد از امضای فرمان مشروطه توسط مظفرالدین شاه و هشت سال پس از کودتای رضاخان علیه احمد آخرین شاه قاجار، مسؤولیت نظارت و بازرسی بر دیوانیان، شکل قانونمندتری گرفت و سومین هیات دولت عصر پهلویِ پدر نظام‌نامه‌ای به اسم «نظام‌نامه هیات تفتیشیه مملکتی و وظیفه مامورین دولتی» تصویب کرد. این نظام‌نامه به رضا شاه و کابینه نخست‌وزیرانش اجازه می‌داد کارکنان دولت را در همه سطوح زیر نظر داشته باشند.

مهدی قلی‌خان هدایت