و اکنون وقت گریبان گرفتن و حساب پس خواستن است...؛ دو ماراتن «انقلاب مهسا» به کیلومتر چند رسید؟!؛ ف. م. سخن - Gooya News

کار سیاسی، جزو کارهایی نیست که کسی،،، دیگری را بر اساس تجربه و دانش بر آن گمارد. این عرصه ای ست که هر کسی و اگر اجازه داشته باشم لفظ بی ادبانه به کار ببرم، هر «ننه قمری» می تواند به آن ورود کند و خود را در مبارزه ی سیاسی و اجتماعی در حد ناپلئون ببیند. مثل نامنویسی برای رییس جمهور شدن در ایران که از دامدار تا بانوی خانه دار بخت خود را در آن می آزمایند و سنگ مفت گنجشک مفت، شاید سنگ به گنجشک خورد و فلان روان پریش کیسه نایلون به دست رییس جمهور کشور شد.

در این عرصه نیز مثل بسیاری عرصه ها، هخاهایی هستند منتظرالفرصت تا اگر تقّی به توقّی خورد به وسط میدان بپرند و خیلی جدی بویینگ های ۷۴۷ را که در اولین آن ها خودشان و وزرای کابینه انقلابی شان نشسته اند ردیف کنند و سفر قریب الوقوع شان به ایران را در رسانه ها اعلام نمایند.

همه ی این ها از روان پریشان منفرد گرفته تا هخاهای دارای رسانه های وابسته به دولت های خارجی هوادارانی دارند که اگر کسی جرات کند به معبودشان چیزی بگوید باز با عرض معذرت از بی ادبی، «شیردون شکمبه»ی فرد گوینده را یکی می کنند و رهبر آینده کشور را از گزند مخالفت و انتقاد و خنده و استهزا محافظت می نمایند.