خمینی چجوری به ملت چپانده شد؟!؛ ف. م. سخن - Gooya News

تقدیم به استاد میم. سحر

در مورد فعل «چپانده شدن» بسیار تفکر ورزیدم و تعمق نمودم اما هر چه گشتم فعلی مناسب تر از آن برای رویداد «خمینی» در سال ۱۳۵۷ نیافتم که اگر به نظر برخی اصحاب فرهنگ و ادب نامناسب می آيد بابت آن در همینجا عذرخواهی می کنم چه این نویسنده خوشبختانه یا بدبختانه بیشتر از شکل و فرم ادبی به دنبال محتواست و همین که بتواند آن چه را در ذهن دارد به خواننده منتقل کند کار و وظیفه اش را انجام شده می یابد.

امروزی ها از فراز قله ی ۱۴۰۲، به آن زیر زیرها، یعنی سال ۱۳۵۷ و سال های قبل از آن که می نگرند، مشتی گاگول و عقب مانده ی ذهنی می بینند که به دنبال آب و برق مجانی، دنبال «خمینی عقب مانده و واپس گرا» راه افتادند آن قدر که حتی تصویر او را بر روی ماه دیدند و پادشاه با سوادی که در حد استفاده از انرژی خورشیدی بود را با آخوندکی آفتابه به دست تاخت زدند و این شد بلایی که اثرات اش را امروز در دنبالچه ی خمینی، یعنی آسدعلی دونگ مشاهده می کنیم.

نظر به این که ما از نسل اعماق هستیم و وقتی اندیشه می ورزیم اثری از گاگولیّت در این حد و اندازه ها در خودمان نمی بینیم، این سوال برای مان پیش می آید که جریان چی بود و ماها که اتفاقا می دانستیم خمینی و اعوان و انصارش چه موجودات پلید و عقب افتاده ای هستند و اصلا هم دنبال آب و برق مجانی نبودیم و ذهنیات ما حول و حوش آزادی و اینجور چیزهای لوکس می گشت چطور شد که در چاه خمینی و خمینیسم و آخوندیسم افتادیم و با تمام تلاش های جانانه و مردانه ای که از فردای انقلاب برای حاکم «نشدن» آخوندها کردیم تا این لحظه اندر خم یک کوچه مانده ایم؟

سوال مهم تر این که آیا امروزی ها با این همه عقل و درایت و سطح سواد که متوسط اش «فوق» (البته چهار جوابی!) است و با این همه وسیله ارتباطی و اینترنتی و مجازی دیگر مسیر چاه نمی روند و در دام شبه خمینی ها نمی افتند؟

نمی دانم بگویم خوشبختانه (از نظر به کُرسی نشستن حرف ام) یا بدبختانه (از نظر بیچاره شدن ما و مردم در آینده ی قابل دسترس) هنوز هم شبیه به ستوران بسته به هم سال ۵۷ افسارمان در دست خمینی های مدرن قرار دارد و ماها را به سمت و سوهایی می برند که نور سعادت و رستگاری در انتهای آن ها دیده نمی شود و همه ی این ها این بار با چشم باز و تصویر «فور کِی»، اتفاق می افتد نه با کیفیت پر از خش و فش سیستم آنالوگ و دو کاناله و دو روزنامه ای سال ۵۷.