«چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند»، امیر امیری - Gooya News

با‌ گذشت بیش از ۲۵۰۰ سال از قدمت تفکر سیاسی و با وجود نیم قرن زندگی در کشورهای امپریالیستی، کشورهایی که بنا بر پیشگویی، قرار است روزی به «دیکتاتوری پرولتاریا» تبدیل شوند، سهامداران رنگارنگ انقلاب شوم اسلامی، کماکان جهان را از دریچه «طبیعت ثانوی» خویش می‌نگرند، طبیعتی که خصلت تعصب آمیزش اجازه رشد سیاست را از مرحله جنینی نمی‌دهد تا دست کم، با تولد تفکر سیاسی، ذهنیت قبیله‌ای کمرنگ و جایی برای اندیشیدن باز شود.

تعلق خاطر به مارکس و استخدام روش‌ها و تحلیل‌های «طبقاتی» برای به مسلخ کشیدن یک «مستند تاریخی»، بیش از هر چیز، نشان از فربه تر شدن بی مایگی سیاسی در این چهار دهه نزد حواریون حضرت مارکس و پامنبری‌های آخوندها دارد.

چنین نگاه پر کینه‌ای به حوادث و شخصیت‌های تاریخی اما، دیگر مورد پذیرش جامعه نیست و با پس زنش مردم روبرو می‌شود، زیرا ویژگی بارز زمان ما برای درک پدیده‌ها و شناخت از رویدادهای تاریخی، دیگر نه قضاوت‌های ایدئولوژیک بر مبنای «حافظه کاذب»، بلکه داوری عادلانه بر اساس یافته‌ها و با استناد به فاکت‌ها است.