بار سنگین منافقین بر فهرست ادعا‌های حقوق بشری غربی

کشور‌های غربی به ویژه اروپایی‌ها که تاریخ طولانی و انکار ناپذیری از ایجاد، حمایت، تامین مالی و پناه دادن به گروه‌های تروریستی و تروریست‌ها به‌منظور ابزارسازی از آن‌ها برای پیشبرد اهداف خود دارند؛ در چارچوب این رویکرد، از گروهک تروریستی منافقین نیز حمایت کردند.

رویکرد کشور‌های غربی سبب شد که آن‌ها امکانات زیادی را در اختیار منافقین قرار دهند تا به‌زعم خود بتوانند از آن‌ها در پیشبرد سیاست ضدایرانی سوءاستفاده کنند؛ با نگاهی به این رویکرد می‌توان گفت که کشور‌های غربی به بهای به خطر انداختن جان شهروندان خود تبدیل به پناهگاه و حامی منافقین شده‌اند.

گذشته از این، حمایت کشور‌های غربی با ادعا‌های مجلل حقوق بشری از گروهک تروریستی منافقین با کارنامه سیاه جنایت علیه مردم ایران، عراق و ... ناهمگونی آشکاری داشت؛ این کشور‌ها در حالی از منافقین حمایت می‌کردند که اسناد قتل‌عام ۱۷ هزار ایرانی به دست منافقین به هیچ‌وجه قابل انکار و کتمان نیست.

سیاستمداران و کشور‌های غربی در ابتدا با سکوت در برابر جنایت‌های این گروهک، ادعا‌ها و تعهدات حقوق بشری خود را نادیده می‌گرفتند که این روند در ادامه تغییر یافت.

به موازات گسترش، افزایش و تمرکز جنایت‌های گروهک تروریستی منافقین علیه کشور و مردم ایران، همدلی پنهانی کشور‌های غربی با این تروریست‌ها به حمایت آشکار تبدیل شد؛ کشور‌های غربی، این گروهک تروریستی را با وجود اسناد آشکار جنایت‌ها و حتی اعتراف برخی از اعضا و سرکردگان منافقین، از فهرست گروه‌های تروریستی خارج کردند؛ آن‌ها حتی در سال ۲۰۱۳ برای یافتن محلی برای اسکان منافقین دست به میانجی‌گری زدند؛ سیاستمداران همین کشور‌ها به ازای دریافت یک مشت دلار در نشست‌های منافقین خوش‌رقصی می‌کنند.

تاکنون شماری از سیاستمداران غربی در رویداد‌ها و همایش‌های منافقین شرکت کرده‌اند؛ رودی جولیانی از چهره‌های نزدیک به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، نیوت گنگریچ، رئیس سابق مجلس نمایندگان آمریکا، مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا، مایک پمپئو، وزیر خارجه سابق آمریکا، لیز تراس، نخست‌وزیر سابق انگلیس، جان بولتون، مشاور امنیت ملی پیشین آمریکا، استفان هارپر، نخست‌وزیر سابق کانادا، گای ورهوفستات، نخست‌وزیر سابق بلژیک، ریتا زسموت، رئیس پیشین بوندستاگ آلمان، پتر آلتمایر، وزیر اقتصاد پیشین آلمان، تعدادی از قانونگذاران آمریکایی و ... از جمله سیاستمدارانی هستند که با دریافت مبالغ هنگفت در رویداد‌های منافقین حاضر شدند.

دلیل حضور سیاستمداران غربی در رویداد‌ها و نشست‌های منافقین، همزمانی تلاش گروهک تروریستی برای ترمیم چهره تروریستی خود با تشدید خصومت‌های برخی از کشور‌های غربی با ایران است؛ کشور‌های غربی با تقویت روابط خود با منافقین تلاش کردند تا از این گروهک تروریستی به‌عنوان اهرم فشاری علیه ایران استفاده کنند.

کشور‌های غربی در حالی اقدام به خارج کردن نام گروهک تروریستی منافقین از فهرست سازمان‌های تروریستی خود کردند که به مخاطرات این گروهک کاملا آشنا هستند.

به‌عنوان مثال، آمریکا که در سال ۱۹۹۷ منافقین را در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار داده بود، پس از خارج کردن نام این گروهک از فهرست مذکور در سال ۲۰۱۲ از نگرانی مداوم خود به ویژه در مورد بدرفتاری این گروه با اعضای خود خبر داد؛ براساس بیانیه وزارت خارجه آمریکا در این باره، واشنگتن اقدام‌های تروریستی گذشته منافقین از جمله کشتار شهروندان آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ را فراموش نمی‌کند؛ در عین حال، براساس گزارش ۲۰۰۴ اف‌بی‌آی، این گروهک همچنان به‌صورت فعالانه در برنامه‌ریزی و اجرای اقدام‌های تروریستی شرکت دارد.

آمریکا حتی به درخواست منافقین برای راه‌اندازی دفتر در واشنگتن مخالفت کرده است.

ریسپانسیبل استیت کرفت، در ژوئن ۲۰۲۳ در یادداشتی درباره رابطه کشور‌های غربی و منافقین ضمن توصیف منافقین به‌عنوان یک گروهک آواره با سابقه نقض حقوق بشر و خشونت، نوشت که این گروهک بیش از آنکه سرمایه و دارایی برای غربی‌ها باشد، باری سنگین برای آن‌ها است.

این مطلب می‌گوید: منافقین که در سال ۲۰۱۳ با قراردادی بشردوستانه به آلبانی منتقل شدند، از خاک این کشور به‌عنوان پایگاهی برای فعالیت‌های سیاسی خود دست‌کم در موضوع حملات سایبری به دیگر کشور‌ها به ویژه ایران استفاده کردند.

به گزارش ریسپانسیبل استیت کرفت، کشور‌های غربی پس از مواجهه با هزینه سنگین حمایت از منافقین مجددا تلاش دارند تا از این گروهک تروریستی فاصله بگیرند؛ به عنوان مثال، آلبانی عملیاتی علیه اردوگاه اشرف ۳ محل استقرار گروهک تروریستی منافقین در این کشور انجام داد؛ فرانسه مجوز برگزاری تجمع این گروهک را در ماه جولای لغو کرد؛ آمریکا در واکنش به عملیات پلیس آلبانی در اردوگاه اشرف ۳ اعلام کرد که منافقین را یک نماینده مردم ایران نمی‌داند.

این اقدام‌ها را می‌توان شکست‌های بزرگ بین‌المللی برای منافقین دانست؛ ضمن اینکه نشان‌دهنده شکست غرب در استفاده از منافقین به‌عنوان ابزار فشار بر ایران نیز محسوب می‌شود.

گزارش مذکور تاکید می‌کند که منافقین به شکل فزاینده‌ای از سوی بازیگران بین‌المللی و منطقه‌ای به‌عنوان یک بدهی و نه دارایی تلقی می‌شوند.

منبع: میزان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی