عاقبت به خیری به یقه آخوندی نیست/تا ماموریتم تمام نشود برنمی‌گردم

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ زینب رجایی: «علی» اوایل جوانی یک پیراهن یقه دیپلمات یا یقه آخوندی گرفته بود و جلوی آینه خودش را مرتب می‌کرد. بسیج می‌رفت؛ دمپایی می‌پوشید و تسبیح دست می‌گرفت. «حاج حسن» جلویش را گرفت و برایش این حدیث را خواند: «اگر ظاهرت دین‌دارتر از باطنت باشد، بدان که دشمن خدا هستی. ولی اگر باطنت دیندارتر از ظاهرت باشد، دوست خدا هستی.» بعد هم کوتاه ولی نافذ به علیِ نوجوانش گفت: «بابا؛ فکر نکن یقه آخوندی می‌پوشی یا مسجد می‌روی، دیگر عاقبت بخیر می‌شوی؛ آنچه که به تو کمک می‌کند، چیزهای دیگری است…»

فرزند آخر خانواده ایرلو که حالا کارشناسی ارشد فقه و حقوق دارد و متانت و منش پدر را به ارث برده است، خاطرات «سفیر شهید» را مرور می‌کند: «یک بار در هیأت مشغول کار بودم، حاج‌آقا بعدازظهر آمد یک سری بزند و حسینیه را ببیند. به من گفت نمازت را خوانده‌ای؟ گفتم نه الان می‌روم می‌خوانم. حدیثی خواند که معنایش این بود: اگر نمازت را از تو قبول کنند بقیه کارها را هم از تو قبول می‌کنند و اگر نماز تو را رد کنند همه چیز تو را رد می‌کنند. این را گفت و رفت. اینجور وقت‌ها می‌نشستم فکر می‌کردم که حاج‌آقا عجب حرفی زد؛ خیلی تحت تأثیر قرار می‌گرفتم. شیوه تربیتی‌اش این طور بود.»

مدام با عنوان «حاج‌آقا» از پدر یاد می‌کند و جز «ایشان» ضمیری به زبانش نمی‌آید: «حاج‌آقا وقتی وزارت خارجه بود، ساعت ۷ می‌رفت سرکار؛ اما چون سحرخیز بود اول صبح می‌خواست من را به مدرسه یا دانشگاه برساند. از خانه تا مدرسه‌ام با ماشین دو دقیقه راه بود ولی در همان دو دقیقه حرف‌های مهمی می‌زد. مثلاً به یاد دارم یک بار گفت: علی! حواست باشد از هر کسی لقمه نگیری. لقمه کم کم در روح آدمی تأثیر می‌گذارد! یک بار هم از خانه مادر بزرگم برمی‌گشتیم؛ حاج‌آقا گفت: علی جان! می‌خواهی با نفست مبارزه کنی؟ اگر توانستی جلو شکمت را بگیری با بقیه نفست هم می‌توانی مبارزه کنی! گفتم چطور؟ گفت: تو در روز سه بار غذا می‌خوری. صبحانه، ناهار، و شام. اگر اینجا توانستی جلوی نفست را بگیری؛ مثلاًً اگر هوس پیتزا کردی، خواسته شکمت را اجابت نکنی و به جایش املت بخور، نفسَت را می‌کُشی. اگر این کار را کردی می‌توانی در جاهای دیگر هم با نفس خودت مبارزه کنی! اینها را به من می‌گفت و من وقتی که خودش نبود به آن حرف فکر می‌کردم که باید چه کنم.»