نام جدید ماموریت «اسیریس رکس» برای بازدید از سیارک آپوفیس

چندین سال است که از فعالیت کاوشگر «اسیریس رکس» ناسا می‌گذرد و اکنون در راه رسیدن به یک هدف جدید، یعنی سیارک «آپوفیس» است و نام جدیدی برای خود دارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، ماموریت اسیریس رکس(OSIRIS Rex) ناسا پس از تکمیل ماموریت هفت ساله خود به مسافت چهار میلیارد مایل به سوی سیارک بنو(Bennu) و بازدید و نمونه‌برداری از این سیارک در ماه مه ۲۰۲۱، اکنون در حال حرکت به سوی یک هدف جدید به نام سیارک آپوفیس(Aphophis) است.

این کاوشگر پس از تکمیل آن ماموریت و نمونه‌برداری از بنو، کماکان در شرایط خوبی بوده و همچنان سوخت زیادی دارد. بنابراین ناسا تصمیم گرفته که یک ماموریت دیگر برای رفتن به یک سیارک دیگر در نزدیکی محل استقرار به آن بدهد.

اکنون این کاوشگر متناسب با هدف و ماموریت جدید خود نام جدیدی دارد و از حالا به بعد «اسیریس-اپکس»(OSIRIS-APEX) نامیده می‌شود.

ماموریت اسیریس-اپکس قرار است در آوریل ۲۰۲۹ با هدف خود یعنی سیارک آپوفیس ملاقات کند.

سیارک آپوفیس در دسته سیارک‌های نوع S طبقه‌بندی می‌شود، به این معنی که عمدتاً از مواد سیلیکات و نیکل-آهن تشکیل شده است که آن را از سیارک بنو غنی از کربن که در دسته نوع C طبقه‌بندی می‌شود، متمایز می‌کند.

ناسا توضیح می‌دهد که نکته جالب درباره آپوفیس این است که در تاریخ ۱۳ آوریل ۲۰۲۹ به سیاره ما بسیار نزدیک خواهد شد. اگرچه در آن زمان یا حتی در آینده نزدیک با زمین برخورد نخواهد کرد. این سیارک در آن زمان از فاصله ۳۲ هزار کیلومتری ما عبور خواهد کرد که از برخی ماهواره‌ها به زمین نزدیک‌تر است. این بدان معناست که حتی ممکن است در نیم‌کره شرقی زمین با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده باشد.

دانشمندان تخمین می‌زنند که سیارکی به اندازه آپوفیس تقریباً با عرض حدود ۳۴۰ متر، هر ۷۵۰۰ سال یک بار به زمین نزدیک می‌شود.

ایمی سایمون، دانشمند پروژه این ماموریت مستقر در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در مریلند می‌گوید: ماموریت اسیریس-اپکس بلافاصله پس از چنین عبوری، آپوفیس را مطالعه می‌کند و به ما امکان می‌دهد ببینیم که سطح آن با تعامل با گرانش زمین چگونه تغییر می‌کند. مدار و طول شبانه‌روز آپوفیس در طول ملاقات نزدیک آن با زمین تغییر خواهد کرد. این ملاقات همچنین ممکن است باعث ایجاد زلزله، رانش سطحی و به هم ریختن مواد در سطح این سیارک شود و آنچه در زیر آن نهفته است را آشکار کند.

دنی مندوزا دلاگیستینا پژوهشگر ارشد ماموریت اسیریس-اپکس در دانشگاه آریزونا در توسان می‌گوید: این ملاقات نزدیک یک آزمایش طبیعی عالی است. ما می‌دانیم که نیروهای کشندی(جزر و مدی) و انباشت مواد توده‌های سنگ و خاک، فرآیندهای اساسی هستند که می‌توانند در شکل‌گیری یک سیاره نقش داشته باشند. آنها می‌توانند به ما اطلاع دهند که چگونه از گرد و غبار اولیه در منظومه شمسی به سیارات کامل رسیده‌ایم.

همانطور که ناسا اشاره می‌کند، آپوفیس فقط یک سیارک نیست، بلکه فرصتی برای کسب دانش بیشتر در مورد شکل‌گیری سامانه‌های خورشیدی و سیارات است. جالب اینجاست که بیشتر سیارک‌های بالقوه خطرناک(در فاصله ۴.۶ میلیون مایلی زمین) نیز مانند آپوفیس از نوع S هستند. بنابراین تحقیقات و یافته‌های مربوط به آپوفیس می‌تواند به تحقیقات دفاع از سیاره‌ای ناسا که در اولویت این سازمان قرار دارد، کمک زیادی کند.

نگاه به سال ۲۰۲۹

اگرچه هنوز بیش از پنج سال به ملاقات با آپوفیس باقی مانده است، اما رویداد مهم بعدی در سفر اسیریس-اپکس، اولین مورد از شش ملاقات نزدیک با خورشید است. این ملاقات‌های نزدیک و سه کمک گرانشی از زمین، این ماموریت را به مسیر رسیدن به آپوفیس در آوریل ۲۰۲۹ هدایت می‌کند.

آنچه اسیریس-اپکس در مورد آپوفیس کشف خواهد کرد هنوز مشخص نیست، اما اگر ماموریت قبلی این کاوشگر را در نشر بیاوریم، علم شگفت انگیزی در راه است.

ایمی سایمون می‌گوید: «ما از بنو چیزهای زیادی یاد گرفتیم، اما اکنون با سؤالات بیشتری برای هدف بعدی خود مسلح هستیم.

انتهای پیام