"شادی" را فتح خواهیم کرد! مسعود نقره‌کار - Gooya News

شادی را از ویژگی‌های فرهنگ ایرانی دانسته‌اند و نشانه‌های شادمانه گی را در اندیشه‌های زرتشتی، زروانی، مانوی و دیگر اندیشگی‌های ایرانی نشان داده‌اند. ادبیات و هنر ایرانی نیز تا حدودی ویژگی "شادی بیکران و طرب فسون ساز با تلالو خیره کننده " را باز تاباتده است.

بیا تا به شادی دهیم و خوریم
چو گاه گذشتن بود بگذریم
چه بندی دل اندر سرای سپنج
چه نازی به گنج و چه نالی زرنج
فردوسی

تا کی غم این خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه
خیام نیشابوری

مرا صبحدم شاهد جان نماید
دم عاشق و بوی پاکان نماید
مگر صبح بر اندکی عمر خندد
که دارد دم سرد و خندان نماید
خاقانی شروانی

جنتی کرد جهان را ز شکر خندیدن
آن که آموخت مرا همچو شرر خندیدن
گر چه من خود ز عدم دل خوش و خندان زادم
عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن.....

مرده بدم زنده شدم، گریه بدم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
دیده‌ی سیرست مرا، جان دلیرست مرا
زهره‌ی شیرست مرا، زهره‌ی تابنده شدم
گفت که سرمست نه‌ای، رو که از این دست نه‌ای
رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم