از شور و اشتیاق جوانان تا کم‌توجهی مسئولان و فرصتی که از دست رفت!

مردم فرهنگ دوست، قدرشناس و اخلاق مدار استان سمنان این خاطره خوب را همیشه در ذهن خواهند داشت اگرچه میزبانی بیش از ۳۰۰ هنرمند با توجه به تمام محدودیت‌ها و مشکلات موجود، خالی از ضعف و ایراد نبود اما این جشنواره که رضایت اکثر هنرمندان میهمان از میزبانی سمنان را به همراه داشت، می‌تواند نقطه عطف کارنامه مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و معاونت هنری وی باشد که در ابتدای این یادداشت باید نهایت تقدیر و تشکر را از این مدیر فرهیخته و توانمند داشته باشم.

اما برگزاری چنین رویداد فرهنگی مهمی زمینه‌ساز شناسایی نقاط قوت و محدودیت‌های موجود مرکز استان شد که به وضوح در طرل برگزاری جشنواره نمایان و هویدا بود، به همین بهانه به برخی از آنها اشاره خواهد شد.

وجود نیروهای مجرب هنری در سمنان و سپردن کار به اهالی آن

یکی از مزیت‌های مهم برگزاری این جشنواره را می‌توان همدلی و همراهی بزرگان و اهالی تئاتر،انجمن نمایش ،محمد جواد بشارت و یارانش ،سید مهدی علی الحسینی ، لیلی غریبشاهیان ،دانشگر و بزرگانی همچون سید رحیم موسوی،احمد مرادی ، دکتر علی حقیقت،خسرو به آئین ، محمد حسن جواهری و ... با اداره کل فرهنگ و ارشاد دانست که در این امر مسئولین استان را تنها نگذاشتند و به صورت میدانی وارد عمل شده و به خوبی تمام امور را با تلاشی مضاعف پیش بردند و نشان دادند اگر کار به اهالی آن سپرده شود اجرای امور تسهیل خواهد شد.

هنرمندان دوست داشتنی تئاتر شهر سمنان اگرچه خودشان از بهترین‌ها هستند ولی در این جشنواره بدون هیچ چشم داشتی با شور و اشتیاق خاص، ظرفیت بالا و توانمندی‌های بی‌شمار خود را به نمایش گذاشتند و این مهم را به اثبات رساندند که توانایی میزبانی جشنواره تئاتر فجر کشوری را نیز دارند.

نکته قابل بیان دیگر رفاقت و تعامل مناسب هنرمندان تئاتر سمنان با ۸ استان دیگر بود که فضایی صمیمی را در محیط جشنواره ایجاد کرد، الحق والانصاف این از خود گذشتگی و همراهی هنرمندان سمنان ستودنی است و اگر ظرفیت‌های مناسب برای این عزیزان هم مهیا شود و امکانات لازم را در اختیار داشته باشند قطعا شاهد افتخارآفرینی آنان نیز خواهیم بود.

نداشتن هتل بین المللی بد به چشم آمد!

مدیران و مسئولین هتل‌ها و اقامتگاه‌های موجود در شهر سمنان نهایت همکاری با مسئولین برگزاری جشنواره را داشتند و برای پذیرایی و میزبانی هرچه بهتر از میهمانان انصافا پای کار بودند اما عدم وجود هتل جامع و درجه یک بین المللی با ظرفیت بالای ۵۰۰ نفر در طول این جشنواره به چشم آمد لذا احداث چنین هتلی باید در دستور کار مدیران و سرمایه‌گذاران قرار گیرد.

در این چهار روز از تمام ظرفیت هتل های گوت که مال، جهانگردی، اسفنجان ،ترنج و... نهایت استفاده شد اما در روزهای آخر عده‌ای از مهمانان که قصد حضور در مراسم اختتامیه را داشتند به ناچار به علت ورود میهمانان جدید سمنان را ترک کردند هرچند عده‌ای هم به مکان‌های دیگر نقل مکان کردند، لذا ایجاد یک هتل بین المللی برای برگزاری همایش‌های بزرگ و جشنواره مهم کشوری با توجه به نزدیکی به پایتخت باید در دستور کار مسئولان عالی رتبه استان قرار گیرد.

ضرورت ایجاد یک سالن تئاتر آبرومند با توجه به استقبال خوب مردم

به جرات می‌توان گفت در طول اجرای ۲۰ نمایش در این جشنواره مهم، حتی یک صندلی خالی هم وجود نداشت، این در حالی است که بسیاری از مردم با توجه به عدم تبلیغات مناسب از برگزاری چنین جشنواره بزرگی اطلاع نداشتند اما حضور میهمانان سایر استان‌ها باعث شده بود تا به دلیل کمبود فضا و ظرفیت اندک سالن‌های موجود، بسیاری از هنرمندان نتوانند به تماشای برخی از نمایش‌ها بنشینند.

لذا باید برای مردم هنردوست سمنان چاره‌ای اندیشیده شود و هرچه سریع‌تر با احداث و بهره‌برداری از یک سالن اجرای بزرگ با امکانات روز بویژه نور و صدا، این انتظار به حق فرهنگ دوستان سمنانی را مرتفع کرد.

حضور کمرنگ مسئولان در طول جشنواره!

در طول برگزاری جشنواره چهار روزه تئاتر منطقه‌ای در سمنان که با استقبال کم‌نظیر مردم و اهالی هنر همراه بود، حضور بسیار کم‌رنگ مسئولین و مدیران دستگاه‌های اجرایی بویژه مدیران فرهنگی (به استثنای مدیرکل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی که متولی برگزاری جشنواره بود) و همچنین دکتر کرم زاده مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری و البته شهردار سمنان که به نوعی اسپانسر این جشنواره بودند نشان‌دهنده فاصله مسئولان از مردم و عدم درک اقتضای جوانان و هنرمندان بود که جای گلایه و انتقاد فراوان دارد!

اجرای ۲۰ برنامه تئاتر صحنه‌ای و ۱۱ تئاتر خیابانی و درس‌های فراوان برای مسئولین!

طرح هنرمندانه مشکلات و آسیب‌های مهاجرت از وطن، چالش‌های استفاده از فضای مجازی، دشواری زندگی در شهرها، معضلات اجتماعی دختران پا به سن گذاشته، مشکلات حضور اتباع سایر کشورها، کمرشکن بودن هزینه‌های زندگی و نیز فروش کلیه و اعضای بدن برای امرار معاش، درگیر شدن برخی خانواده‌ها با مشکل بیماری فرزندان، عشق‌های نافرجام، مسائل روانشناسی، چگونگی برخورد والدین با فرزندان عصر جدید، آثار باقیمانده از دوران دفاع مقدس، ایثار و از خودگذشتگی مردم در جنگ تحمیلی، نقش زنان در موفقیت جامعه، به صحنه کشیدن موفقیت افراد معلول در اجتماع و بسیاری دیگر از مسائل اجتماعی را می‌شد در جریان بیست و هشتمین جشنواره تئاتر مناطق کشور در سمنان مشاهده و درک کرد.

باید اذعان کرد بسیاری از مسئولین در اتاق‌های درب بسته خود به دنبال شرفیاب شدن کارمندان و مراجعه مردم مظلوم به آنها هستند که این رفتار، بدترین نوع مدیریت است، چراکه این ارتباط زمینه‌ساز چاپلوسی، تملق گویی، آمارسازی و ترسیم شرایط غیرواقعی برای مسئولان و دست‌اندرکاران می شود.

به هر صورت این جشنواره فرصتی بود تا مسئولین با آنچه در لایه های زیرین اجتماع می گذرد آشنا شوند، اگرچه یکی از دوستان می‌گفت بسیاری از این آقایان مسئول مشکلات را بهتر از ما و مردم می‌دانند ولی ترجیح منفعت شخصی آنها بر منفعت مردم باعث شده تا فاصله اعتماد عمومی نسبت به دولت بیشتر شود!

فرصت کم‌نظیر معرفی سمنان از دست رفت!

نکته جالب و تامل برانگیز اینجاست که در طول جشنواره تئاتر منطقه‌ای در سمنان که به عنوان جاده ابریشم نامگذاری شده بود، هیچ اقدام شایسته و بایسته ای برای معرفی سمنان به عنوان پایتخت جاده ابریشم و پایتخت کتاب صورت نگرفت، مسئولان اداره کل میراث‌فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری و نیز نهادی مانند شهرداری سمنان از این فرصت کم‌نظیر به سادگی عبور کردند!

حضور بیش از ۳۰۰ هنرمند از ۸ استان کشور یک فرصت طلایی برای بسترسازی مناسب توسعه گردشگری و معرفی استان سمنان بود ولی حتی دریغ از برگزاری یک تور چند ساعته سمنان گردی!!!

البته در این میان مسئولان اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوش درخشیدند و با وجود کمبود منابع و امکانات تمام تلاش خود را برای میزبانی مطلوب از میهمانان بکار بستند اما سایر دستگاه‌ها نمره قبولی نگرفتند!

تاسف‌بارتر آنکه ضعف برنامه‌های جانبی تا حدی بود که بسیاری از میهمانان از عوامل برگزاری جشنواره سوال می‌کردند برای تفریح و سرگرمی چه برنامه‌ای پیش‌بینی شده است؟

تلنگری هم به خودمان!

بدون شک و تردید، اهالی رسانه نیز که به نوعی بیشترین ارتباط را با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی دارند در این جشنواره سربلند نبودند و به جز عزیزان صدا و سیما و ستاد خبری مستقر در فرهنگسرای کومش (رضا عظیمی) و یکی دو فعال رسانه‌ای شناخته شده و دو عکاس به جرات می‌توان گفت برخلاف شعارهای داده شده در نشست‌های خبری، اهالی رسانه هم نتوانستند از این فرصت در امر اطلاع رسانی و تهیه گزارش و .‌.. استفاده کنند!

مرتضی دهرویه