نشست «انیمیشن و موشن‌گرافی» برگزار شد

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از روابط عمومی موزه هنر‌های دینی امام علی (ع)، سمینار «پرواز اندیشه و پویایی نما‌ها در انیمیشن و موشن‌گرافیکس» با حضور هنرمندان، طراحان گرافیک و علاقه‌مندان به این رشته هنری جمعه ۲۲ دی ساعت ۱۵ در موزه جهانی امام علی (ع) برگزار شد.

این سمینار در قالب نشست تخصصی با سخنرانی محسن سلیمانی پژوهشگر، استاد دانشگاه و رییس موزه هنر‌های دینی امام علی (ع)، کیارش زندی، فرخ یکدانه، بابک نکویی و جمال رحمتی با محوریت شیوه‌های به کار بردن افکت‌ها و انیمیشن‌های دیجیتال … و انتقال تجربه‌های شخصی برگزار شد.

در این نشست محسن سلیمانی به تشریح اهداف و عملکرد موزه جهانی هنر‌های دینی امام علی (ع) پرداخت و درباره رویداد‌ها و نشست‌های تخصصی هفتگی و ماهانه این موزه گزارشی ارایه کرد و گفت: مهارت‌هایی طی این نشست و نشست‌های مشابه به شرکت کنندگان معرفی می‌شود در نهایت شما را ترغیب خواهد کرد که بتوانید هم به صورت حرفه‌ای و هم به‌صورت مستقل و آزاد با موسسه‌های طراحی، شرکت‌های ساخت بازی‌های رایانه‌ای و آژانس‌های تبلیغاتی همکاری کنید و این‌که موزه جهانی هنر‌های دینی امام علی (ع) علاوه بر معرفی آثار فاخر و تاریخی در آگاهی بخشی ارزش‌های دینی و مذهبی مخاطبان خود با ایجاد فضا‌های هنری و نمایشگاه‌های دوره‌ای نیز در حال ارایه خدمات فرهنگی هنری به علاقه‌مندان است.

در ادامه کیارش زندی در مورد «عنوان بندی» گفت: تیتراژ دریچه ورود به فیلم است که باعث می‌شود با آن وارد جهان دراماتیک شویم. تیتراژ فیلم و سریال‌ها در جهان تقریباً عمری همپای سینما دارند.

وی با تحلیل طراحی تیتراژ با مثال کارتون «پلنگ صورتی» به تبیین تولید تیتراژ پرداخت و افزود: به این مفهوم که وقتی کار جدیدی تولید می‌شود، می‌تواند حتی مانند تیتراژ این کارتون، بعد‌ها مستقل ادامه حیات دهد و عنوان بندی آن کم ارزش‌تر از خود فیلم نیست.

این پژوهشگر گفت: آغاز فیلم از پلاکارد یا سردر سینما شروع می‌شود و عنوان بندی نیز تیغ دولبه است، اگر عنوان بندی ضعیف باشد نمی‌توان فیلم قوی را هم انتظار داشت. تیتراژ به کوتاهی، موضوع را روایت می‌کند و قرار نیست تمام فیلم را تعریف کند و قرار نیست بیننده در اوایل فیلم از تمام ماجرا با خبر شود.

وی با تشریح تاریخچه گرافیک گفت: دهه چهل و پنجاه خورشیدی بینال تهران به شدت دنیای تصویر سال‌های آن دوره را تغییر داد، در آن دوره نسلی رشد می‌کند که لحن و گفتمان تصویری را تغییر می‌دهد مانند محسن دولو در دهه چهل، علی اکبر صادقی از چهره‌های شاخص از کانون پرورش فکری ایران، صادق بریرانی، سهراب سپهری، منوچهر شیبانی و یا اسفندیار احمدیه که پدر انیمیشن ایران است. در واقع این اساتید پیشکسوت گرافیک متحرک ایران را شروع کردند. در دوره بعد فرشید مثقالی و قباد شیوا، ابراهیم حقیقی، عباس کیارستمی و شیشه گران از حوزه هنری تاثیر زیادی روی هنر گرافیک داشته اند. در ادامه زندی بخشی از تیزر فیلم «مختارنامه» و فیلم «دلیران تنگستان» را به عنوان ۲ فیلم حماسی در سالن برای حاضران در جلسه پخش کرد.

جمال رحمتی فیلمساز طراح و کارگردان انیمیشن، در شیوه و چگونگی کارگردانی انیمیشن، تفکرات سازنده آن و سناریو نویسی در این حوزه مطالبی را به صورت عمیق مطرح کرد.

وی با طرح موضوع روایتگری در انیمیشن، بیان کرد: در تولید کارتون ما با یک فریم شروع می‌کنیم و تدریجی به کلیت داستان می‌رسیم و در نهایت به یک انیمیشن و در این فرایند شما در واقع یک کارگردان هستید، اما فیلمی تهیه نکرده اید.

بابک نکویی به طرح موضوع هوش مصنوعی در جریان تولید محتوا انیمیشن پرداخت و گفت: علیرغم از بین رفتن تعدادی از شغل‌ها در این عرصه، هوش مصنوعی توانسته بر اساس نیاز‌های هنرمندان به آنان کمک کند. این امکان می‌تواند کیفیت تولید هنرمندان این رشته را بالاتر برده و امکانی به وجود آورد تا با توان هوش مصنوعی و فن آوری‌های نوین هم در درآمدزایی و هم در بازاریابی جهانی موفق‌تر عمل کنند.

فرخ یکدانه نیز در نشست موضوع «کارگردانی انیمیشن کودک» را ارایه کرد و یادآور شد: کارگردان مسوول چهار یا پنج مرحله در روند تولید اثر هنری خودش است. این مراحل شامل فیلمنامه، دیالوگ، دکوپاژ، میزانسن و تدوین است. نکته مهمی که درباره انیمیشن‌های سه بعدی ترجیحا برای گروه سنی نوجوان و بزرگسال با انیمیشن‌های دوبعدی برای کودکان تولید می‌شود، این است که گاهی اوقات انیماتور‌های سه بعدی فکر می‌کنند کار کودک آسان و سهل‌تر است در حالی که باید عنوان کرد به لحاظ روانشناسی برای کودک مدت زمان اجرا بسیار مهم است که از دو دقیقه و نهایت تا هشت دقیقه او را وادار به نشستن پای تصویر می‌کند و گذشت زمان برای این سنین با افراد بزرگسال بسیار متفاوت است.

این نشست با پرسش و پاسخ مخاطبان و قدردانی از اساتید حاضر در جلسه، پایان یافت.