اربیل و تل‌آویو؛ تاریخچه‌ای از روابط فوق سرّی

عمق و قدمت روابط سری میان دولت اقلیم کردستان عراق و رژیم صهیونیستی به ویژه سرویس‌های جاسوسی این رژیم دیگر بر کسی پوشیده نیست و همکاری مشترک آن‌ها حول محور همکاری نظامی، امنیتی و اقتصادی است.

به گزارش ایسنا، «ریچارد سیلور اشتاین» روزنامه‌نگار سرشناس یهودی-آمریکایی که تاکنون از مسائل و اسرار محرمانه امنیتی و استراتژیک بسیاری در سطح جهان پرده برداشته است، در یادداشتی که پیشتر توسط وبسایت خبری «میدل ایست آی» منتشر شده بود درباره روابط دولت اقلیم کردستان عراق و رژیم صهیونیستی نوشت: «روابط دائمی اسرائیل با اقلیم کردستان عراق به تل‌آویو یک مزیت استراتژیک در درگیری با ایران داده است و این مزیت یک نقطه شروع برای حمله به ایران» فراهم کرده است.

وی معتقد است: «هیچ کس نباید از آنچه درباره وجود پایگاه مخفی اسرائیل در اربیل به عنوان مرکز اقلیم کردستان عراق فاش شد، تعجب کند؛ چراکه این امر نتیجه «رابطه طولانی مدت میان اسرائیل و اقلیم کردستان عراق است».

«اوفرا بانجو» پروفسور و محقق صهیونیست در مرکز مطالعات خاورمیانه «موشه دایان» در مطالعه خود که ۱۱ فوریه ۲۰۱۵ منتشر شد، تأیید می‌کند ریشه‌های روابط رژیم صهیونیستی و کردها در شمال عراق از دهه ۱۹۵۰ وجود داشته و در سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۵ به اوج خود رسیده است. این روابط بر اساس نظریه «دیوید بن‌گوریون» اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بنا شد؛ نظریه‌ای که بن‌گوریون آن را «دکترین پیرامون» نامیده بود و به دنبال برقراری روابط با احزاب و طرف‌های غیر عرب در منطقه بود تا به واسطه این روابط تل‌آویو را از انزوا خارج کند.

بانجو می‌گوید: مبنایی که این روابط بر اساس آن شکل گرفت این دیدگاه بود که «دشمنِ دشمن من، دوست من است»، چراکه منافع اسرائیل در آن زمان مستلزم تضعیف عراق برای اطمینان از ناتوانی آن در حمله به اسرائیل، شکستن انزوای منطقه‌ای و شکل دادن روابط رژیم‌ها و کشورهای غیر عربی در منطقه با اسرائیل و همچنین کمک به تلاش‌های تل‌آویو برای خارج کردن یهودیان عرب از عراق بود.

این رابطه که محدود به آموزش نیروهای پیشمرگ کُرد و تامین سلاح برای آنها توسط رژیم صهیونیستی نمی‌شد و به جنبه‌های اجتماعی و فرهنگی نیز کشیده شده بود، در دهه هفتاد قرن گذشته و همزمان با جنگ اکتبر میان مصر و سوریه از یک سو و رژیم صهیونیستی از سوی دیگر ضربه محکمی خورد که منجر به ناامیدی تل‌آویو از اقلیم به دلیل عدم حمایت آن از رژیم صهیونیستی با اقدام علیه ارتش عراق شد. پروفوسور بانجو در این باره می‌گوید: «ناامیدی اسرائیل منجر به کاهش روابط کردهای عراق و اسرائیل شد که چند دلیل داشت و ازجمله مهم‌ترین آنها روابط ترکیه و اسرائیل و حساسیت موضوع کردها برای ترکیه بود».

افول روابط میان اقلیم کردستان عراق و رژیم صهیونیستی دیری نپایید و این روابط پس از وقوع حوادث کشورهای عربی و ظهور داعش دوباره ظاهر شد. سیلور اشتاین در این باره می‌گوید: «اهمیت استراتژیک کردهای عراق برای اسرائیل پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ افزایش یافت و بنابراین موساد یک شبکه جاسوسی را در اقلیم کردستان عراق حفظ کرد».

در سال ۲۰۰۵ روزنامه «یدیعوت آحارنوت» در گزارشی نوشت که نیروهای ویژه سابق اسرائیل، نیروهای کُرد را در فنون «ضد تروریسم» آموزش داده‌اند.

در همین راستا «سیمور هرش» روزنامه‌نگار تحقیقی آمریکایی در گزارشی که در سال ۲۰۱۴ در نشریه «نیویورکر» منتشر شد، درباره این روابط محرمانه فاش کرد «ماموران اطلاعاتی و نظامی اسرائیل در حال حاضر بی سر و صدا در کردستان عراق به واحدهای کماندوی کُرد آموزش می‌دهند و عملیات‌های مخفی را در داخل مناطق کردنشین ایران و سوریه انجام می‌دهند» که به صحت اظهارات مقامات ایران مبنی بر اینکه حمله به اهداف ایرانی از پایگاه‌های اسرائیل واقع در اربیل طراحی می‌شود، دامن می‌زند.

در آن دوره توجه همه به سخنان «مسعود بارزانی» رئیس وقت اقلیم کردستان عراق در سفر سال ۲۰۰۶ به کویت جلب شد که در آن در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره این روابط گفت: «برقراری روابط با اسرائیل جرم نیست». پیش از این نیز در اظهارات مکرر چندین مقام رژیم صهیونیستی از جمله «آریل شارون» یازدهمین نخست‌وزیر و «شیمون» پرز نُهمین رئیس اسرائیل به روابط اقلیم کردستان عراق و تل‌آویو اشاره شده بود.

روابط اقلیم کردستان عراق و رژیم صهیونیستی پس از اعلام حمایت «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از تشکیل دولت کردستان عراق، همزمان با برگزاری همه‌پرسی سال ۲۰۱۷ درباره استقلال اقلیم کردستان از عراق، به تیتر دوباره رسانه‌ها تبدیل شد. مرکز مطالعات استراتژیک «بگین سادات» در آن زمان یادداشتی درباره چرایی اظهارات نتانیاهو و حمایت صریح وی از استقلال کردستان عراق منتشر کرد.

در این یادداشت آمده است اظهارات نتانیاهو که با اظهارات حمایتی «آیلت شاکد» وزیر دادگستری وقت رژیم صهیونیستی و مقامات دیگری ازجمله «آویگدور لیبرمن» وزیر جنگ وقت این رژیم همراه شد، در کنار برافراشتن پرچم‌های رژیم صهیونیستی همراه با پرچم‌های اقلیم کردستان عراق در جریان همه‌پرسی، نشان از عمق روابط میان دو طرف است.

در یادداشت مرکز بگین سادات آمده است: این اتفاق یک تصوری را شکل داد که دولت اقلیم کردستان عراق «خائن» است و همین تصور به وجهه و روابط آن در محیط عربی و اسلامی آسیب رساند و نگرانی‌ها از «تولد یک اسرائیل جدید» در شمال عراق به عنوان یک «مترسک در دست اسرائیلی‌ها» را تقویت کرد و همین مسئله منجر به وحدت مواضع ایران، ترکیه و عراق شد و «نوری المالکی» معاون وقت رئیس جمهور عراق را برآن داشت تا بگوید «بغداد اجازه تشکیل اسرائیل دوم در عراق را نخواهد داد»، این همان چیزی است که «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه نیز به آن اشاره کرد و به همین دلیل گفت: «موساد اسرائیل پشت این همه‌پرسی است».

پرونده نفت

جنبه دیگر در روابط اقلیم کردستان عراق و رژیم صهیونیستی، صادرات نفت اقلیم به سرزمین‌های اشغالی است. روزنامه فایننشال تایمز در سال ۲۰۱۵ در این باره فاش کرده بود که بیشتر نفت مورد نیاز رژیم صهیونیستی از کردستان عراق تهیه می‌شود و شرکت‌های این رژیم طی سه ماه ۱۹ میلیون بشکه نفت به ارزش یک میلیارد دلار به سرزمین‌های اشغالی وارد کرده‌اند.

طبق نوشته این روزنامه با در نظر گرفتن ارقام فوق مشخص می‌شود که ۷۵ درصد نیاز نفتی رژیم صهیونیستی به کردستان عراق وابسته است و نفتی که با هدف مصرف و ذخیره سازی از شمال عراق به سرزمین‌های اشغالی منتقل می‌شود، به قیمت پایین فروخته می‌شود.

خبرگزاری رویترز نیز با استناد به همین گزارش فاش کرد که در فوریه همان سال (۲۰۱۵) یک کشتی رژیم صهیونیستی یک میلیون بشکه نفت را در بندر شهر اشغالی «عسقلان» تخلیه کرد.

با حمله نیمه شب دوشنبه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مقر موساد در اربیل مقامات اقلیم کردستان عراق تلاش کردند تا ارتباط با رژیم صهیونیستی و وجود چنین مقری را کتمان کنند، اما اظهارات کارشناسان عراقی چیز دیگری را نشان می‌دهد.

تصویری از جلسه مسعود بارزانی و معیر داگان رئیس پیشین موساد در اربیل