یکی از حساسیت برانگیزترین سؤال‌هایی که یک خارجی ممکن است در کره جنوبی بپرسد این است: «آیا گوشت سگ می‌خورید؟» عکس‌العمل به این سؤال اغلب بستگی به سن کسی که از او این سؤال شده دارد.

پارک اون یونگ، پزشک متخصص سی‌ساله‌ای که در حال حاضر در آلمان کار می‌کند، تصدیق می‌کند که این سؤال برایش توهین‌آمیز است. می‌گوید: «واقعاً خسته‌کننده است. همیشه باید این را برای همه توضیح بدهم که من تا حالا گوشت سگ نخورده‌ام. غذاهای گوشت سگ را بیشتر افراد مسن کره جنوبی می‌خورند اما خارجی‌ها همیشه این مسئله را عمومیت می‌دهند.»

«این موضوع بار منفی زیادی دارد و این‌طور القا می‌کند که کره‌ای‌ها چیزهای واقعاً نامناسب می‌خورند و فرهنگشان مانند بربرها است.»

اما دوران مطرح کردن چنین سؤالی دارد به آخر می‌رسند. به تازگی، دولت کره جنوبی قانونی جدیدی تصویب کرد که طبق آن پرورش، قصابی ، پخش و فروش گوشت سگ ممنوع خواهد شد.

قانون جدید، رسمی که چندین قرن ادامه داشته را پایان خواهد داد. دکتر جو یانگ‌ها، استاد انسان‌شناسی در دانشگاه تحصیلات تکمیلی کره توضیح می‌دهد که گاوها همیشه بسیار باارزش بوده‌اند. آن‌ها چنان ارزشی داشتند که تا قرن ۱۹ برای کشتن آن‌ها باید اجازه‌نامه دولتی دریافت می‌شد.

به همین دلیل منابع دیگری برای تأمین پروتئین لازم بود. برای ساکنان شبه‌جزیره کره، گوشت سگ بهترین گزینه بود و مردم از طبقات اجتماعی مختلف از آن لذت می‌بردند. البته همیشه عده‌ای هم بودند که از خوردن آن امتناع می‌کردند.

مانند هر گوشت دیگری، غذاهای خاصی که با گوشت سگ پخته می‌شدند محبوبیت پیدا کردند. مانند سوپی که با گوشت سگ پخته می‌شود به نام بوسینتگ و همین‌طور تکه‌های گوشت آب پز شده سگ.

اگر با کره‌ای‌های مسن‌تر صحبت کنید، خیلی از آن‌ها هنوز درباره فواید و خوش‌طعم بودن گوشت سگ و اینکه چقدر مقوی است، هضم آسانی دارند و خصوصاً برای گرمای تابستان مناسب است خواهند گفت.

در سال ۱۹۸۸ المپیک سئول که تا آن زمان بزرگ‌ترین گردهمایی بین‌المللی بود که کره جنوبی میزبانش بود در این کشور برگزار شد . برای بسیاری از کره‌ای‌ها شوکه کننده بود که تیتر خبرها در سراسر جهان پر از انتقاد از مصرف گوشت سگ در این کشور شده بود.

دکتر جو می‌گوید: «ابتدا بسیاری از مردم خصوصاً نخبگان اجتماعی از این برخورد جهانی خشمگین شدند و آن را نوعی بی‌احترامی به فرهنگ کره دانستند اما به‌مرور زمان مردم بیشتری نسبت به این مسئله احساس شرم کرده و آن را نقد می‌کنند.»

سه دهه بعدازآن سال، کره جنوبی تبدیل به کشور بسیار متفاوتی شده است و این فقط محدود به تعداد کسانی که گوشت سگ می‌خورند، نیست.

بر اساس نظرسنجی سال گذشته شرکت گالوپ، تنها ۸ درصد مردم کره در ۱۲ ماه گذشته گوشت سگ مصرف کرده‌اند. این رقم نسبت به سال ۲۰۱۵ که ۲۷ درصد بود، کاهش چشمگیری داشته است. سازمان سگ‌های خوراکی کره، سازمانی که نماینده این صنعت است، هم ارقامی منتشر کرده است که با این نظرسنجی هماهنگ است.

بر اساس ارقام این سازمان در حال حاضر ۳۰۰۰ مزرعه پرورش سگ‌های خوراکی در کره جنوبی فعال هستند که نسبت به ۱۰۰۰۰ مزرعه در سال‌های ۲۰۱۰ کاهش زیادی داشته است. رقم این سازمان بسیار بالاتر از رقمی است که دولت از تعداد این مزارع منتشر کرده است. بر اساس رقم دولت ۱۱۰۰ مزرعه فعال در کره جنوبی وجود دارند.

هم‌زمان نگهداری از سگ‌ها به‌عنوان حیوان خانگی در این کشور افزایش داشته است. داده‌های آمار سال ۲۰۲۲ که سازمان کشاورزی، غذا و امور روستایی منتشر کرده است، نشان می‌دهد یک نفر از هر چهار کره‌ای حیوان خانگی دارد.

در ماه دسامبر گزارشی منتشر شد که بر اساس آن در سال گذشته کالسکه حیوانات خانگی از تعداد کالسکه بچه فروش بیشتری داشته است. البته دلیل آن جدا از عشق به حیوانات خانگی،میتواند بازتاب‌دهنده کاهش نرخ زادوولد در این کره هم باشد.

در این میان، رئیس‌جمهور یون سوک یول و بانوی اول کیم کون هی هم هر دو عاشق حیوانات خانگی‌اند. آن‌ها شش سگ و پنج گربه دارند.

کمتر از دو سال طول کشید تا این دولت بتواند قانونی که دولت‌های پیش، از یک دهه قبل نتوانسته بودند حتی ایده آن را پیش ببرند، اجرایی کند. پیشنهاد بازبینی این قانون در دروان نخست‌وزیر پیش از آقای یون باوجود انتقادهای شدید، مسدود شد.

قانون جدید به این معنی است که سه سال دیگر تمام کسانی که در این کسب‌وکار هستند، اگر همچنان به کار خود ادامه دهند با جریمه یا زندان مواجه خواهند شد. اما نکته دیگر قانون جدید این است که خوردن گوشت سگ را غیرقانونی نمی‌کند.

این قانون با استقبال فعالان حقوق حیوانات ازجمله جو هی کونگ، مدیر سازمان رفاه حیوانات کره قرار گرفته است که از دهه ۹۰ در کارزاری طولانی برای این مسئله فعال بوده است.

او می‌گوید این ممنوعیت تنها گزینه برای توقف سوءاستفاده و بدرفتاری با سگ‌ها است. او می‌گوید امیدوار است جهان دست از سو استفاده از حیوانات تحت عنوان رسم و سنت بردارد.

اما این قانون همه را راضی نکرده است. خصوصاً کسانی که از تجارت گوشت سگ امرارمعاش می‌کنند.

جو یونگ بونگ یکی از پرورش‌دهندگان باسابقه سگ‌های خوراکی و رئیس انجمن سگ‌های خوراکی کره می‌گوید: «ما متوجه هستیم که مردم در مقایسه با گذشته کمتر گوشت سگ می‌خورند. میدانیم بازار این گوشت رو به کسادی می‌رود. بااین‌وجود این حق ماست که کسب‌وکار داشته باشیم.»

او می‌گوید ضابطه‌مند کردن بهتر این صنعت - پیش‌ازاین تقریباً هیچ مقرراتی برای این کار وجود نداشت- می‌تواند بسیاری از نگرانی‌ها در مورد رفاه حیوانات را برطرف کند.

در طرف دیگر این ماجرا، شخصیت دیگری وجود دارد به نام دکتر آن یونگ گن، استاد بازنشسته صنایع غذایی در دانشگاه ملی چونگام که اغلب از او به‌عنوان «دکتر گوشت سگ» نام ‌برده می‌شود.

او که یکی از معدود محققان گوشت سگ در کره جنوبی است، تحقیق خود را در سال ۱۹۸۸ و هم‌زمان با المپیک شروع کرد. تحقیق او واکنشی بود به آنچه به نظرش عکس العمل منفعل دولت وقت و فضای دانشگاهی به انتقاد خارجی‌ها می آمد . او می‌خواست در برابر آن‌ها، بر فواید خوردن گوشت سگ تأکید کند.

بنا بر تحقیقات دکترآن، گوشت سگ کم‌چرب و چربی آن از نوع اشباع‌نشده است و می‌توانست جایگزین سالم‌تری برای گوشت گاو و خوک باشد.

در عوض این گوشت قرار است به تاریخ بپیوندد. حرکتی که به نظر او مغایر آزادی‌های اولیه‌ای است که در قانون اساسی این کشور ذکرشده‌اند.

آقای جو، پرورش‌دهنده سگ خوراکی هم با نظر دکتر آن موافق است: «نمی‌توانید به مردم حکم کنید چه‌کار کنند و چه‌کار نکنند.»

لی بورا، سی‌ساله‌ و صاحب یک سگ خانگی هم‌چنین حسی دارد. او مخالف خوردن گوشت سگ است و از قانون جدید استقبال می‌کند اما از طرف دیگر نگران حواشی و پیامدهای آن است.

او می‌گوید: «از نظر احساسی، ای کاش مردم سگ‌ها را برای غذا پرورش نمی‌دادند و سلاخی نمی‌کردند. با این حال، در اصل، من فکر می کنم سگ آنقدرها با گاو یا خوک تفاوت ندارد.»

یکی از حساسیت برانگیزترین سؤال‌هایی که یک خارجی ممکن است در کره جنوبی بپرسد این است: «آیا گوشت سگ می‌خورید؟» عکس‌العمل به این سؤال اغلب بستگی به سن کسی که از او این سؤال شده دارد.

پارک اون یونگ، پزشک متخصص سی‌ساله‌ای که در حال حاضر در آلمان کار می‌کند، تصدیق می‌کند که این سؤال برایش توهین‌آمیز است. می‌گوید: «واقعاً خسته‌کننده است. همیشه باید این را برای همه توضیح بدهم که من تا حالا گوشت سگ نخورده‌ام. غذاهای گوشت سگ را بیشتر افراد مسن کره جنوبی می‌خورند اما خارجی‌ها همیشه این مسئله را عمومیت می‌دهند.»

«این موضوع بار منفی زیادی دارد و این‌طور القا می‌کند که کره‌ای‌ها چیزهای واقعاً نامناسب می‌خورند و فرهنگشان مانند بربرها است.»

اما دوران مطرح کردن چنین سؤالی دارد به آخر می‌رسند. به تازگی، دولت کره جنوبی قانونی جدیدی تصویب کرد که طبق آن پرورش، قصابی ، پخش و فروش گوشت سگ ممنوع خواهد شد.

قانون جدید، رسمی که چندین قرن ادامه داشته را پایان خواهد داد. دکتر جو یانگ‌ها، استاد انسان‌شناسی در دانشگاه تحصیلات تکمیلی کره توضیح می‌دهد که گاوها همیشه بسیار باارزش بوده‌اند. آن‌ها چنان ارزشی داشتند که تا قرن ۱۹ برای کشتن آن‌ها باید اجازه‌نامه دولتی دریافت می‌شد.

به همین دلیل منابع دیگری برای تأمین پروتئین لازم بود. برای ساکنان شبه‌جزیره کره، گوشت سگ بهترین گزینه بود و مردم از طبقات اجتماعی مختلف از آن لذت می‌بردند. البته همیشه عده‌ای هم بودند که از خوردن آن امتناع می‌کردند.

مانند هر گوشت دیگری، غذاهای خاصی که با گوشت سگ پخته می‌شدند محبوبیت پیدا کردند. مانند سوپی که با گوشت سگ پخته می‌شود به نام بوسینتگ و همین‌طور تکه‌های گوشت آب پز شده سگ.

اگر با کره‌ای‌های مسن‌تر صحبت کنید، خیلی از آن‌ها هنوز درباره فواید و خوش‌طعم بودن گوشت سگ و اینکه چقدر مقوی است، هضم آسانی دارند و خصوصاً برای گرمای تابستان مناسب است خواهند گفت.

در سال ۱۹۸۸ المپیک سئول که تا آن زمان بزرگ‌ترین گردهمایی بین‌المللی بود که کره جنوبی میزبانش بود در این کشور برگزار شد . برای بسیاری از کره‌ای‌ها شوکه کننده بود که تیتر خبرها در سراسر جهان پر از انتقاد از مصرف گوشت سگ در این کشور شده بود.

دکتر جو می‌گوید: «ابتدا بسیاری از مردم خصوصاً نخبگان اجتماعی از این برخورد جهانی خشمگین شدند و آن را نوعی بی‌احترامی به فرهنگ کره دانستند اما به‌مرور زمان مردم بیشتری نسبت به این مسئله احساس شرم کرده و آن را نقد می‌کنند.»

سه دهه بعدازآن سال، کره جنوبی تبدیل به کشور بسیار متفاوتی شده است و این فقط محدود به تعداد کسانی که گوشت سگ می‌خورند، نیست.

بر اساس نظرسنجی سال گذشته شرکت گالوپ، تنها ۸ درصد مردم کره در ۱۲ ماه گذشته گوشت سگ مصرف کرده‌اند. این رقم نسبت به سال ۲۰۱۵ که ۲۷ درصد بود، کاهش چشمگیری داشته است. سازمان سگ‌های خوراکی کره، سازمانی که نماینده این صنعت است، هم ارقامی منتشر کرده است که با این نظرسنجی هماهنگ است.

بر اساس ارقام این سازمان در حال حاضر ۳۰۰۰ مزرعه پرورش سگ‌های خوراکی در کره جنوبی فعال هستند که نسبت به ۱۰۰۰۰ مزرعه در سال‌های ۲۰۱۰ کاهش زیادی داشته است. رقم این سازمان بسیار بالاتر از رقمی است که دولت از تعداد این مزارع منتشر کرده است. بر اساس رقم دولت ۱۱۰۰ مزرعه فعال در کره جنوبی وجود دارند.

هم‌زمان نگهداری از سگ‌ها به‌عنوان حیوان خانگی در این کشور افزایش داشته است. داده‌های آمار سال ۲۰۲۲ که سازمان کشاورزی، غذا و امور روستایی منتشر کرده است، نشان می‌دهد یک نفر از هر چهار کره‌ای حیوان خانگی دارد.

در ماه دسامبر گزارشی منتشر شد که بر اساس آن در سال گذشته کالسکه حیوانات خانگی از تعداد کالسکه بچه فروش بیشتری داشته است. البته دلیل آن جدا از عشق به حیوانات خانگی،میتواند بازتاب‌دهنده کاهش نرخ زادوولد در این کره هم باشد.

در این میان، رئیس‌جمهور یون سوک یول و بانوی اول کیم کون هی هم هر دو عاشق حیوانات خانگی‌اند. آن‌ها شش سگ و پنج گربه دارند.

کمتر از دو سال طول کشید تا این دولت بتواند قانونی که دولت‌های پیش، از یک دهه قبل نتوانسته بودند حتی ایده آن را پیش ببرند، اجرایی کند. پیشنهاد بازبینی این قانون در دروان نخست‌وزیر پیش از آقای یون باوجود انتقادهای شدید، مسدود شد.

قانون جدید به این معنی است که سه سال دیگر تمام کسانی که در این کسب‌وکار هستند، اگر همچنان به کار خود ادامه دهند با جریمه یا زندان مواجه خواهند شد. اما نکته دیگر قانون جدید این است که خوردن گوشت سگ را غیرقانونی نمی‌کند.

این قانون با استقبال فعالان حقوق حیوانات ازجمله جو هی کونگ، مدیر سازمان رفاه حیوانات کره قرار گرفته است که از دهه ۹۰ در کارزاری طولانی برای این مسئله فعال بوده است.

او می‌گوید این ممنوعیت تنها گزینه برای توقف سوءاستفاده و بدرفتاری با سگ‌ها است. او می‌گوید امیدوار است جهان دست از سو استفاده از حیوانات تحت عنوان رسم و سنت بردارد.

اما این قانون همه را راضی نکرده است. خصوصاً کسانی که از تجارت گوشت سگ امرارمعاش می‌کنند.

جو یونگ بونگ یکی از پرورش‌دهندگان باسابقه سگ‌های خوراکی و رئیس انجمن سگ‌های خوراکی کره می‌گوید: «ما متوجه هستیم که مردم در مقایسه با گذشته کمتر گوشت سگ می‌خورند. میدانیم بازار این گوشت رو به کسادی می‌رود. بااین‌وجود این حق ماست که کسب‌وکار داشته باشیم.»

او می‌گوید ضابطه‌مند کردن بهتر این صنعت - پیش‌ازاین تقریباً هیچ مقرراتی برای این کار وجود نداشت- می‌تواند بسیاری از نگرانی‌ها در مورد رفاه حیوانات را برطرف کند.

در طرف دیگر این ماجرا، شخصیت دیگری وجود دارد به نام دکتر آن یونگ گن، استاد بازنشسته صنایع غذایی در دانشگاه ملی چونگام که اغلب از او به‌عنوان «دکتر گوشت سگ» نام ‌برده می‌شود.

او که یکی از معدود محققان گوشت سگ در کره جنوبی است، تحقیق خود را در سال ۱۹۸۸ و هم‌زمان با المپیک شروع کرد. تحقیق او واکنشی بود به آنچه به نظرش عکس العمل منفعل دولت وقت و فضای دانشگاهی به انتقاد خارجی‌ها می آمد . او می‌خواست در برابر آن‌ها، بر فواید خوردن گوشت سگ تأکید کند.

بنا بر تحقیقات دکترآن، گوشت سگ کم‌چرب و چربی آن از نوع اشباع‌نشده است و می‌توانست جایگزین سالم‌تری برای گوشت گاو و خوک باشد.

در عوض این گوشت قرار است به تاریخ بپیوندد. حرکتی که به نظر او مغایر آزادی‌های اولیه‌ای است که در قانون اساسی این کشور ذکرشده‌اند.

آقای جو، پرورش‌دهنده سگ خوراکی هم با نظر دکتر آن موافق است: «نمی‌توانید به مردم حکم کنید چه‌کار کنند و چه‌کار نکنند.»

لی بورا، سی‌ساله‌ و صاحب یک سگ خانگی هم‌چنین حسی دارد. او مخالف خوردن گوشت سگ است و از قانون جدید استقبال می‌کند اما از طرف دیگر نگران حواشی و پیامدهای آن است.

او می‌گوید: «از نظر احساسی، ای کاش مردم سگ‌ها را برای غذا پرورش نمی‌دادند و سلاخی نمی‌کردند. با این حال، در اصل، من فکر می کنم سگ آنقدرها با گاو یا خوک تفاوت ندارد.»