مطلق گرایی از مهمترین عوامل شکست در هر امر و انقلابی و بویژه در انقلاب ۵۷، محمد جعفری - Gooya News

مطلق گرا بودن و یا شدن در هر امری آدمی را به ورطه هلاکت می رساند. در جامعه ما مطلق گرا بودن و یا شدن به شدت رواج داشته و این یکی از مهترین عوامال شکست در جنبشهای یکصد ساله قرن اخیر و بویژه در انقلاب 57 است.

مطلق گرایی مادر همۀ اشتباهات گذشته در موفق نشدن ملیون و آزادیخواهان در استقرار یک حکومت ملی برخاسته از اراده آزاد ملت ایران و از جمله در انقلاب 57 است. وقتی آدمی مطلق گرا بود و یا شد، تمامی فکر وذکر و هوش و حواس او به آن مطلق معطوف میشود. و همه خواسته ها، اهداف و آمال و آرزوهای خود را از آن مطلق خویش طلب می کند. و بر گرد آن دلداه خود به مانند حجرالاسود با شور وشعف می چرخد. همه سعی و کوشش خود را بکار می برد که نکند خدای ناکرده بر آن قبله و یا دلداده خود گردی بنشیند و یا کوچکترین لکه ای بر او وارد شود و در نتیجه چشم او از دیدن به موقع حقیقت ها، واقعیت ها، تجربه های درست تاریخی غافل و بسته می شود. مطلق گرایی و مطلق پنداری افراد، یا اشخاص مختلف این حزب و یا آن حزب این دسته و یا آن دسته و یا...نتیجه مستقیم آن ساخت بُت و پرورش دیکتاتور بت مانند است. و غافل از این امر مهم می شود که وقتی بتی ساخته شد « کار پذیر و تحمیق توده را به همراه خواهد داشت. و تا زمانی که این ستاره و یا بت پابرجاست، به هر کجا که او اراده کند، توده را خواهد برد. در یک چنین حالتی توده منطق و فکر خود را مثل اینکه از دست داده است. او کور کورانه گوش به فرمان بت و یا ستاره خویش است و به دور او می چرخد» (1) دیگر آن ستاره و یا بت کوشش بدهکار احدی حتی کسانی که او را به کرسی قدرت نشانده و یاری داده اند، نیست و هر زمانی که نیاز قدرتش اقتضا کند، بنام توده و حقوق آنان، آن ها را حذف و یا حذف فیزیکی از بین خواهد برد.