به مناسبت صدگله شدن فوق ستاره لیورپول/ گزارش: داروین به عشق مادرش گل می‌زند

به گزارش "ورزش سه"، داروین نونیز، ستاره اروگویی تیم لیورپول، در بازی مقابل بورنموث در شب غیبت محمد صلاح به روند خوب خودش ادامه داد و با زدن گل اول این دیدار به لیورپول کمک کرد تا در ادامه مسیر این تیم با پیروزی سه گله صدرنشینی خود را حفظ کند. داروین در بازی امشب به یک آمار بسیار مهم رسید و او توانست برای صدمین بار در دوران حرفه‌ای خودش گلزنی کند. 

نونیز در این مدت برای پنارول ۴ گل، آلمریا ۱۶ گل، بنفیکا ۴۸ گل، تیم ملی اروگوئه ۸ گل و لیورپول ۲۴ گل به ثمر رسانده و قصد دارد در ادامه مسیر حرفه‌ای خود برای لیورپول و تیم ملی اروگوئه گل‌های بیشتری به ثمر برساند. 

او بازیکنی بود که در تابستان فصل ۲۰۲۲/۲۳ داروین نونیز مهاجم اروگوئه‌ای بنفیکا که توانسته بود عنوان آقای گلی لیگ پرتغال را به خود اختصاص دهد به لیورپول پیوست تا خاطرات خوش لوئیس سوارز، دیگر مهاجم اروگوئه‌ای لیورپول را تکرار کند. حال قصد داریم به مرور زندگی داروین نونیز بپردازیم.

ارتباط عمیق با برادرش
داروین گابریل نونیز ریبیرو در روز ۲۴ ژوئن ۱۹۹۹ به عنوان فرزند دوم سیلویا ریبیرو و بیبیانو نونیز در آرتیگاس اروگوئه به دنیا آمد. داروین جوان بسیار خجالتی بود و از طرفی جاه‌طلبی و خواسته‌هایش، زندگی را بر او تنگ آورده بود. داروین با تنها برادرش جونیوز نونیز بزرگ شد و در بسیاری مواقع همراه و همیار او بود.

از فقر تا ثروت اندوزی
داروین نونیز از یک محله فقیر و خانوادگی فقیر پرورش پیدا کرد. مادر این فوتبالیست پلاستیک فروش و بیبیانو نونیز پدرش یک کارگر ساختمانی بود. در واقع از سمت خانواده‌اش هیچ تضمینی برای مراقبت مالی از نونیز وجود نداشت و در بسیاری از مواقع، فراهم کردن تغذیه خانواده به درآمد مادر نونیز بستگی داشت.
غم‌انگیزترین بخش کودکی او شب‌هایی بود که داروین با شکم خالی به رختخواب می‌رفت. نونیز در توصیف اوضاع اقتصادی خانواده‌اش یک بار گفت: «بله، چندین بار با شکم خالی به رختخواب رفتم. اما بیشتر از من، مادرم با شکم خالی می‌خوابید. او مطمئن می‌شد من و برادرم اول غذا بخوریم. مادرم اغلب بدون اینکه برای غذا خوردن به ما ملحق شود به رختخواب می‌رفت. هرگز فراموش نمی‌کنم که از کجا آمده‌ام.»  اکنون بیبیانو هم به عنوان مدیر برنامه نونیز مشغول است.

اروگوئه‌ای اما با اصالتی اسپانیایی
اجداد این مهاجم اسپانیایی‌الاصل هستند. پدربزرگ و مادربزرگ او سال‌ها قبل از اسپانیا به شمال اروگوئه مهاجرت می‌کنند. خانواده داروین از فقیرترین خانواده‌های محله آرتیگاس هستند. خانه آنها در کنار دشت سیلابی نزدیک به رودخانه کواریم است. این شهر در مرز برزیل قرار دارد و دورترین شهر از مونته ویدئو، پایتخت اروگوئه، محسوب می‌شود که ۶۰۰ کیلومتر (۳۷۰ مایل)  با پایتخت فاصله دارد. در کواریم مردم هر روز برای آوردن نان به خانه‌های خود دعوا می‌کنند. دردناک‌تر زمانی است که طبیعت خشمگین می‌شود و رودخانه کواریم، دارایی‌های مردم را از دستشان می‌گیرد.

دوران مدرسه نونیز
این جوان هر روز از ساعت ۷ صبح تا ۳ بعد ازظهر و بیشتر اوقات بدون خوردن غذا به مدرسه می‌رفت. او بر خلاف بچه‌های دیگر که والدینشان برایشان تنقلات می‌خریدند، بسیاری از روزها بدون حتی یک وعده غذایی روز را می‌گذارند.

ترک خانواده به دلیلی مجهول
این ستاره بعد از مدرسه بلافاصله به تمرین فوتبال می‌رفت، اما شرایط خانوادگی‌اش باعث شد به ترک فوتبال فکر کند. این موضوع هرگز عملی نشد و برادر فوتبالیستش فوتبال را کنار گذاشت. نونیز با خودش عهد بست که زمانی در فوتبال به قدری ثروتمند شود تا بتواند زندگی استانداردی برای خانواده‌اش بسازد. او درباره این تصمیم گفت: «من به فوتبال بازی کردن ادامه می‌دهم تا بتوانم زحمات مادر و پدرم را جبران کنم؛ درست مانند روزهایی که از خرید غذا و امکانات اولیه زندگی عاجز بودند، اما برای من یک جفت کفش فوتبال می‌خریدند و آرزوی دیدن موفقیت من را داشتند.»

ورود نونیز به آکادمی
او اغلب در خیابان فوتبال بازی می‌کرد اما در مقطعی احساس کرد آماده است وارد یک آکادمی فوتبال شود. آکادمی دالوژ پس از امتحان گرفتن از او، نونیز را ثبت نام کردند.
داروین هرگز اسم اولین مربی آکادمی خود را نبرده اما از او به عنوان یک رفیق یاد کرده. مربی نونیز نه تنها از داروین، بلکه از خانواده‌اش حمایت می‌کرد. متاسفانه عمر مربی‌اش به قدری طولانی نبود که بتواند روزهای درخشان نونیز را در فوتبال اروپا تماشا کند. نونیز در توصیف او گفت: «من همیشه گل‌هایم را به بهشت می‌فرستم تا به دوست یا همان مربی ۶ سالگی‌ام تقدیم کنم. او به مادرم کار داد و همیشه مراقب خانواده‌ام بود. دستانم را به سمت آسمان می‌برم و می‌گویم تو را برای همیشه در قلبم خواهم داشت.»

نونیز از لحاظ مهارت و توانایی فرسنگ‌ها با دیگر بازیکنان آکادمی دالوژ تفاوت داشت. آکادمی، او را به سن میگل آرتیگاس یک انجمن حمایت از استعدادیاب‌های فوتبالی معرفی کرد. روزی خوزه پردومو اسطوره فوتبال اروگوئه به آکادمی دالوژ شد و از توانایی مهاجم لاغر اندام کواریم متعجب شد. او مستقیما به خانه آنها رفت تا اجازه خانواده‌اش را برای انتقال به مونته ویدئو بگیرد.

ترس از پایتخت!
در سن ۱۴ سالگی ستاره نوظهور فوتبال اروگوئه از خانواده‌اش خداحافظی کرد تا بزرگترین سفر زندگی خود را انجام دهد. در  پایانه اتوبوس آرتیگاس، سوار اتوبوسی شد که به سمت مونته ویدئو می‌رفت. داروین به عنوان فردی روستایی از حضور در پایتخت و بزرگترین شهر اروگوئه می‌ترسید.  

زمانی که او برای اولین بار به مونته ویدئو رسید در عمرش هرگز این مقدار چراغ و نور ندیده بود. به قول او: «اتوبوس مرا در ترکروس پیاده کرد. می‌ترسیدم چون در تمام عمرم هیچ شهری ندیده بودم. پردومو و تعدادی از مسئولان پنارول منتظر من ایستادند. آنها مرا در خانه کوچکی اقامت دادند؛ جایی که بچه‌های روستایی شاغل در پنارول زندگی می‌کردند.»

نونیز حتی تصمیم به بازگشت می‌گیرد، زیرا هرگز در پنارول احساس راحتی نداشت و دلتنگ خانواده‌اش بود. مسئولان باشگاه احساسات او را درک کردند و او به صورت قرضی برای یک سال به سن میگل آرتیگاس بازگشت.

او هرگز از شکست نترسید
او در ۱۶ سالگی نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را امضا کرد. نونیز در همان روزها یکی از سخت‌ترین لحظات زندگی خود را پشت سر گذاشت. به یک ماشین گلزنی تبدیل شده بود اما به ناگهان یک مصدومیت فاجعه‌بار همه چیز را برهم ریخت؛ نونیز رباط صلیبی خود را از دست داد. ضربه روحی آنقدر قوی بود که داروین به فکر ترک فوتبال افتاد. نونیز یک سال و نیم را بدون قدم گذاشتن در مستطیل سبز فوتبال گذراند.

برادرش هم به پنارول آمد تا در کنار او باشد و او هم والدینش را ترک کرد. جونیور یک بار با ترک فوتبال فداکاری‌اش را نشان داد. در آن زمان به قدری اوضاع مالی پدرش ضعیف بود که اگر جونیور به فوتبال ادامه می‌داد، تمام خانواده آسیب می‌دیدند. جونیور در واکنش به تصمیم داروین مبنی بر خداحافظی از فوتبال به او گفت: «من از فوتبال نرفتم که تو به یک باره بخواهی فوتبال را ترک کنی!»

پس از بهبودی یافتن، فرناندو کورتچ سرمربی پنارول تصمیم گرفت او را به صورت کامل به زمین بفرستد، اما این موضوع هرگز موردتوجه نونیز نبود. او تنها پس از ۳۰ دقیقه به دلیل درد زانویش با گریه زمین را ترک کرد. دوباره مجبور به عمل جراحی شد؛ این بار کاسه زانو!

طوفان به پایان رسید
نونیز این بار بسیار قوی‌تر بازگشت. او با پنارول در سال ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ قهرمان لیگ اروگوئه شد. همچنین همراه با تیم زیر ۲۰ سال اروگوئه به مقام سومی کوپا آمریکا رسید. در سال ۲۰۱۹/۲۰ آلمریا با قراردادی ۵ ساله برای جذب نونیز پیش‌قدم شد. او در اولین انتقال اروپایی‌اش به وعده خود عمل کرد و برای والدینش در آرتیگاس یک خانه خرید.

داروین تا پیش از شیوع کووید-۱۹ نام خود را در لیست آرزوهای چندین باشگاه اروپایی می‌دید. در میان همه مدعیان، بنفیکا توانست او را جذب کند. نونیز در کمتر از یک سال به ستاره اصلی عقاب‌ها تبدیل شد. تبدیل شدن به یک گلزن سریالی باعث شد تا کوسه‌های فوتبال اروپا بیش از پیش برای صید شاه ماهی کواریم وسوسه شدند و در نهایت راهی بندر مرسی ساید شد تا برای لیورپول بازی کند.

مادرش تنها معشوقه او
داروین نونیز به مانند الگویش ادینسون کاوانی هرگز از مسائل شخصی زندگی‌اش صحبت نمی‌کند. او در واقع مادرش را به عنوان تنها معشوقه خود برچسب‌گذاری می‌کند.

او توجه زیادی به مدل موی خود دارد. جای تعجب نیست داروین همیشه خوب به نظر می‌رسد. یک مدل موی زیبا و بازی کردن فوتبالی خوب چیزی است که طرفداران او هم دوست دارند. داروین یکی از طرفداران گذراندان تعطیلات در کنار دریاست. در فضای مجازی تصاویر زیادی از موج سواری و جت اسکی نونیز وجود دارد و خود این بازیکن علاقه‌اش را به دریا همیشه نشان داده است.