فراخوان؛ مام وطن تو را به نام می‌خواند، ابوالفضل محققی - Gooya News

در جستجوی آن رشته تاریخی هستم که بتواند در این لحظات و روز‌های تاریخ ساز که سرزمینم ایران این چنین در آستانه فروپاشی چه از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و مهم تر از همه فرهنگی قرار گرفته. روزهائی که بیش از هر زمان یکپارچگی ملی را طلب می‌کند. ما را یک ملت را، به هم پیوند دهد.
رشته جادوئی مینوئی، که جادویش تمامی طلسم‌های نهاده شده توسط حکومتی خونریز و غیر ایرانی را که برایش بود و نبود ایران این کهن مرز و بوم معنائی ندارد را در هم بشکند.
پلی باشد برای عبور و پیوستن تمامی جان‌های آزادی که عشقشان به این سرزمین زیبا، فراتر از هر تعلق گروهی و منیت‌های فردیست. محکم ترین رشته‌ای که در درازنای تاریخ چند هزار ساله مارا چون بند ناف مادری بخود وصل کرده، زندگی بخشیده، غمخواری کرده و بر کشیده است. حال زخم خورده از مهاجمان خودی و بس نادان که کمر بر نابودیش بسته‌اند.. یکپارچگی و قهرمانی فرزندانش را چونان رستم برای گذار از هشتمین خوان که سخت ترین خوان دشمنان باشد طلب می‌کند. مانند یک فرزند در یابیم مام وطن را. این نوشته را چهل سال قبل زمانی که با پای جوانی ناگزیر از ترک وطن گشتم. با وجود تعلق به جریانی ایئدولوژیک که انتر ناسیونالیسم مجازی را جای گزین ناسیونالیسم واقعی که همان مهر ایران زمین و ملت‌های ساکن آن باشد نهاده بود، نوشتم. چرا که ندای قلبم بود. عشقی فراتر ازتفکر مسلط گروهی. حال چهل سال واندی از آن روز می‌گذرد وپیر گشته در فراسوی وطن اما آرزومند برای سر نهادن بر دامن مام وطن بار دیگر این حس نه تنها نقصان نگرفته بل افزون شده را منتشر می‌کنم. باشد که بر دل هانشیند ورشته هر چند نازک برای یک پیوند ملی و هم دلی گردد!