از پلاسکو تا بیمارستان گاندی؛ ساختمانهای ایران همچنان ناامن و پرخطر هستند

خبرگزاری‌های داخلی گزارش می‌‌دهند که آتش‌سوزی بیمارستان گاندی تهران که عصر پنجشنبه ۵ آبان آغاز شده بود با تلاش ماموران آتش‌نشانی و به گفته مقامات «بدون تلفات انسانی» بعد از چند ساعت مهار شد.

آتشی که به گفته سخنگوی سازمان آتش‌نشانی شهرداری تهران از قسمت نمای ساختمان شروع شد و سپس قسمت شرقی این بیمارستان که عمدتا شامل بخش هتلینگ و اقامتی بود را در برگرفت اما خوشبختانه تلفاتی درپی نداشت.

بعد از وقوع این حادثه فرماندار تهران گفت که سازه‌های حادثه‌خیز هر چه سریع‌تر باید ایمن‌سازی کنند. مدیر بحران شهرداری منطقه ۶ تهران هم گفت علاوه بر بیمارستان گاندی، بیمارستانهای دی، شریعتی و اکثر بیمارستانهای مناطق مرکزی تهران، دستکم ۳ بار اخطار ایمن‌سازی دریافت اما به آن بی‌توجهی کرده‌اند.

پدرام پاک‌آئین، سخنگوی وزارت بهداشت، در این باره گفت: «همه بیماران این بیمارستان به سلامت تخلیه شدند و در حال توزیع در دیگر بیمارستان‌های تهران هستند. تعدادی از بیماران نیز که وضعیت پایداری داشتند، در هتل مجاور بیمارستان اسکان داده شدند تا سپس به بیمارستانی دیگر منتقل شوند.»

معاون درمان وزارت بهداشت نیز در این باره گفت: «هنگام آتش‌سوزی، ۹۳ بیمار در بیمارستان گاندی تهران حضور داشتند که ۹۱ نفر از آنها به سایر مراکز درمانی منتقل شدند. دو نفر دیگر نیز که از اتاق عمل بیرون آمده بودند، در محل امنی اسکان داده شدند تا سپس به بیمارستان دیگری منتقل شوند.»

علت این آتش‌سوزی هنوز مشخص نیست، اما تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

از ۳۰ دی‌ماه ۱۳۹۵ که ساختمان پلاسکو در مرکز شهر تهران آتش گرفت و دستکم ۲۲ نفر را به کام مرگ کشید تا ۲ خرداد ۱۴۰۱ که فروریختن متروپل در آبادان ۴۳ کشته برجای گذاشت، شمار زیادی از مقامات مرتبط و بی‌ربط جمهوری اسلامی نسبت به لزوم ایمن‌سازی ساختمانهای عمومی در کشور به خصوص در تهران هشدار داده‌اند، هشداری که تا امروز تنها در حد هشدار باقی‌مانده و هیچ اقدام عملی در این زمینه گزارش نشده است.

محمد جعفر منتظری دادستان کل کشور روز یکشنبه ۵ تیر۱۴۰۱، چند روز بعد از حادثه متروپل، با حضور در جلسه شورای شهر تهران، وجود ساختمانهای ناایمن و خطرناک در تهران بویژه در مناطق جنوبی پایتخت را متعدد عنوان کرد و گفت که «اگر به هر دلیل به هشدار و مذاکره با مالکین و ساکنین ساختمانهای ناامن و خطرناک توجهی نشد، از ظرفیت قوه قضائیه استفاده کنید تا از تکرار حادثه متروپل جلوگیری شود.»

پس از این درخواست، فهرستی از ۱۲۹ ساختمان ناایمن تهران منتشر شد که بیشتر آنها به مراکز خرید و مجتمع‌های مسکونی اختصاص داشت. در این فهرست نام بیمارستانهای بوعلی، فجر، شهدای یافت آباد، فیاض بخش، غیاثی، ضیائیان، طرفه و مرکز درمانی شاه آبادی و همچنین دانشگاههای شاهد، فنی و حرفه‌ای دکتر شریعتی و یادگار امام نیز به چشم می‌خورد.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران هم ۱۸ خرداد ۱۴۰۱ گفت بسیاری از مراکز درمانی خصوصی و دولتی بیمارستانی در تهران اخطار آتش‌نشانی دارند اما در صورت تعطیلی، درمان در تهران مختل خواهد شد ضمن اینکه بودجه کافی برای رفع نیازهای بخش ایمن‌سازی و بازسازی بیمارستان‌ها وجود ندارد.

رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران هم ۷ دی‌ماه ۱۴۰۲ گفت تهران اوضاع خوبی در حوزه بیمارستان داری ندارد. وضع ایمنی برخی بیمارستان‌ها خراب است و اکثر بیمارستان‌های شهر تهران حکم متروپل را دارند و باید درشان بسته شود.

این در حالی است که عبدالله گنجی عضو سابق شورای اطلاع رسانی دولت بهار امسال گفته بود:«ایران تحریم شده و در محاصره حداکثری، ۱۲ بیمارستان را در اندونزی تجهیز می کند! جالب نیست؟ افتخار ندارد؟.»