تفاوتی که به فرصت تبدیل شد/ برای انتخاب یک عکس اصرار نداشتم!

سعید محمودی ازناوه هنرمند عکاس و دبیر بخش عکس شانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره این دوره جشنواره و تفاوت آن با دیگر جشنواره‌های فجر توضیح داد: اعتقاد ندارم بخش عکس جشنواره تجسمی فجر را مثلاً با جشنواره فیلم فجر مقایسه کنم، چراکه در سینما حرفه‌ای‌ها حضور پیدا می‌کنند و این‌جا، کار عکاس‌ها از این جهت سخت است که هر آن‌چه دارند، به عنوان رویکردی ملی باید ارائه کنند.

وی درباره کیفیت آثار این دوره جشنواره بیان کرد: بخش عکس جشنواره شانزدهم نسبت به دوره‌های قبلی پربارتر بود و اگر بگوییم همه توان هنرمندان نبوده است، درست است همچنان که در هر جشنواره‌ای وضعیت به این صورت است و همه توان بچه‌ها نمایش داده نمی‌شود.

محمودی ازناوه همچنین درباره نحوه انتخاب داوران بخش عکس «تجسمی فجر ۱۶» گفت: مدیریت این دوره جشنواره به سمتی رفت که بتوانیم داورانی را انتخاب کنیم که در کارشان تجربه دارند و به نحوی شناخته‌شده‌تر هستند و نگاه‌شان به سمت جلو و آینده بیشتر بوده است و من فکر می‌کنم این موضوع خیلی به ما کمک کرد. گزینش و انتخاب داوران در این بخش به گونه‌ای بود که در همان پیشنهادهای اول‌مان این گروه تشکیل شد.

وی درباره حضور ساتیار امامی در ترکیب داوران جشنواره تجسمی فجر نیز بیان کرد: ما نسبت به حضور داوری همچون ساتیار امامی به عنوان فرصت نگاه کردیم. شاید روی تفاوت کاری ساتیار امامی که عکاس خبری شش‌دانگ و مستندساز خوبی است، حساب کردیم و اتفاقاً جواب داد.

محمودی ازناوه تصریح کرد: توضیحی که لازم می‌دانم به جامعه هنری کشور بدهم، این است که ما نیازمند برگزاری رویدادهای هنری در کشور هستیم و این نیاز جامعه هنری اعم از نسل جوان و پیشکسوت‌ها است و ما باید به آیندگان پاسخگو باشیم که در سالی که گذشت، ماحصل کارش چه بوده است. هرچند در عکاسی با مشکلات زیادی در ثبت فریم‌ها به ویژه حوزه‌های شهری و مستند اجتماعی مواجه هستیم اما در کل «فجر» اتفاق خوبی بوده است.

دبیر بخش عکس شانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر همچنین درباره آثار گفت: ما از آن‌چه که به دبیرخانه رسید، در شرایط فعلی راضی هستیم ولی شاید از آن چیزی که باید باشد و انتظار ایده‌آل یک جشنواره ملی که سابقه عکاسی همسو با دنیا دارد، توقع‌مان بیشتر بود. البته هرچند انسان قانعی نیستم ولی آثار نسبت به آن چیزی که دیدیم، مطلوب بود. امیدوارم در آینده اجازه داشته باشیم هر اتفاقی را که در کشور می‌افتد به عنوان یک عکاس و به راحتی عکاسی کنیم.

وی افزود: از آن‌جایی که ژانر عکاسی من بیشتر ایران‌شناسی بوده اما به عنوان یک عکاس همیشه برای ثبت کردن عکس از شهر تهران، با مشکلاتی مواجه بوده‌ام و محل عکاسی برایم فراهم نیست.

محمودی ازناوه تاکید کرد: برخی اوقات خلاقیت ذهنی یک عکاس در کف پیاده‌روها یا خیابان‌ها نمود پیدا می‌کند اما برای ثبت کردن آن مشکلاتی به وجود می‌آید. بنابراین آن‌قدر گستردگی نگاه‌ها زیاد است که باید زمینه بروز آن را برایش فراهم کنیم. به همین دلیل آثاری که به دبیرخانه رسیده اند، راضی کننده بودند و امیدواریم که مخاطبان نیز در مواجهه با عکس‌های برگزیده حس خوبی داشته باشند.

وی در پاسخ به پرسشی درباره این‌که آیا نسبت به انتخاب یک اثر اعمال نظر داشته است، گفت: جایگاه و حد و حدود فعالیت دبیر در تمامی دنیا مشخص است؛ من اصولاً سعی کردم در کارم دموکرات باشم، به همین دلیل با توجه به این‌که به عنوان عکاس ایران‌شناس شناخته می‌شوم اما در آثارم عکس از همه ژانرها دارم، چراکه نسبت به اطرافم در شرایط مختلف، نگاهی متفاوت دارم و سعی کردم یکنواخت نگاه نکنم. در داوری جشنواره نیز این‌گونه پیش رفته‌ایم و سعی شد که عکس‌های یکسان و یکنواخت انتخاب نشوند. شاید برخی با توجه به حضور من، عکس‌هایی با محتوای ایران ارسال کرده باشند اما در نهایت ممکن است شما عکس‌هایی با موضوع ایران‌شناسی نبینید! بنابراین اعمال نظری که منجر به انتخاب یک اثر باشد اتفاق نیفتاده است؛ حتی جایی که داور باشم نیز سلیقه شخصی‌ام را کنار می‌گذارم و بر اساس شرایط فراخوان کارها را نگاه و انتخاب می‌کنم.

محمودی ازناوه در پایان بیان کرد: فراخوان جشنواره نیز فراخوانی به نسبت باز بود چراکه موضوع آزاد بود و نگاهی که داشتیم نیز جا را برای همه ژانرها باز می‌کرد.