مواد فلزی سمی به قدرت باروری زنان آسیب می رساند

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، این مطالعه قرار گرفتن در معرض فلزات سمی را همانند زنانی یافته است که با نزدیک شدن به یائسگی تخمک‌های کمتری در تخمدان خود دارند.

محققان می‌گویند این وضعیت که به عنوان کاهش ذخیره تخمدان شناخته می‌شود، می‌تواند باعث مشکلات سلامتی بدتر در دوران یائسگی و پس از آن شود.

«سانگ کیون پارک»، محقق ارشد از دانشگاه میشیگان، می‌گوید: «قرار گرفتن گسترده در معرض سموم موجود در فلزات سنگین ممکن است تأثیر زیادی بر بروز مشکلات سلامت مرتبط با پیری زودرس تخمدان‌ها در زنان میانسال داشته باشد، مانند گرگرفتگی، ضعیف شدن استخوان‌ها و پوکی استخوان، احتمال بیشتر بیماری‌های قلبی و زوال شناختی.»

بر اساس این مطالعه، زنانی که سطوح بالاتری از فلزات سنگین در ادرار خود داشتند- از جمله آرسنیک، کادمیوم، جیوه یا سرب- سطح خونی هورمون تولید مثلی به نام هورمون آنتی مولرین (AMH) در خون شأن کمتر بود.

سطح AMH با تعداد تخمک‌های یک زن در تخمدان‌ها مطابقت دارد. سطوح بالاتر به معنای تخمک بیشتر است، در حالی که سطوح پایین به معنای تخمک‌های کمتر است.

پارک در ادامه افزود: «AMH تقریباً به ما می‌گوید که چه تعداد تخمک در تخمدان‌های یک زن باقی می‌ماند که مانند یک ساعت بیولوژیکی برای تخمدان‌ها است که می‌تواند به خطرات سلامتی در میانسالی و سال‌های بعد از آن اشاره کند.»

محققان خاطرنشان کردند که این یافته‌های جدید با مطالعات قبلی مرتبط است که فلزات سنگین را با پیری زودرس قدرت باروری زنان و کاهش ذخیره تخمدان مرتبط می‌کند.

به گفته محققان، فلزات سنگین آلاینده‌های رایج در آب آشامیدنی، غذا و هوای آلوده هستند. آنها به عنوان مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز در نظر گرفته می‌شوند که می‌توانند بر تولید مثل انسان تأثیر بگذارند.

برای مطالعه جدید، محققان نمونه‌های ادرار و آزمایش خون گرفته شده از تقریباً ۵۵۰ زن میانسال را تجزیه و تحلیل کردند.

پارک گفت: «فلزات، از جمله آرسنیک و کادمیوم، دارای ویژگی‌های مختل کننده غدد درون ریز هستند و ممکن است به طور بالقوه برای تخمدان‌ها سمی باشند. ما باید جمعیت جوان‌تر را نیز مطالعه کنیم تا نقش مواد شیمیایی در کاهش ذخیره تخمدان و ناباروری را کاملاً درک کنیم.»