گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود!

سپهر ستاری: حسرت ها انگار که تمامی ندارد. هیچگاه قرار نیست که این ماموریت نیمه تمام، کامل شود و ایران گویی باید همیشه در آخرین نفس، از رویای رسیدن به جام باز بماند. داستان چهارشنبه شب در استادیوم الثمامه هم فرقی با تاریخ پیشین خود نداشت. ایران بازهم تا آستانه دستاوردی بزرگ رفت اما بازهم ناکام ماند. تا امیر قلعه نویی باز هم نتواند به آن چه که می خواهد، در تیم ملی دست یابد. به بهانه شکست تلخ و ناامیدکننده ایران در نیمه نهایی جام ملت های 2023 مقابل قطر، در چهار قاب، مروری داشته ایم بر ناکامی های گزنده ایران در تاریخ جام ملت های آسیا.

1)حسرت علی دایی

دو جام پیاپی و دو حسرت باورنکردنی برای علی دایی. ابتدا نیمه نهایی 1996 و از دست دادن پنالتی مقابل محمد الدعایه افسانه ای. همان پنالتی درنهایت حکم به حذف ایران در پای فینال آن سال را امضا کرد. 4 سال بعد باز هم علی دایی و باز هم حسرت. این بار در مرحله یک چهارم نهایی مقابل کره جنوبی. ایران با سوپرگل بی نظیر کریم باقری از کره پیش افتاد اما اشتباه دایی در آخرین ثانیه های بازی در دفع توپ کره جنوبی را به گل تساوی رساند و در وقت اضافه هم گل طلایی از راه رسید و ایران باز هم حذف شد.

2)حسرت برانکو

برانکو هم یکی از اعضای همان فهرست بلندبالایی است که نتوانست ایران را در رسیدن به فینال و قهرمانی رهبری کند. او تیمی جذاب ساخت اما بازهم پای فینال کم آورد. تصمیم داور در اخراج ستار زارع بود یا بدشانسی گل نشدن پنالتی های ایمان مبعلی و یحیی گل محمدی، نمی توان دقیق ذکر کرد اما هر چه بود، ایران پرستاره 2004 هم به فینال نرسید تا آن نسل طلایی هم دستش از یک افتخار بزرگ کوتاه بماند.