مقامات نپال به بی‌بی‌سی گفته‌اند بر اساس قوانین جدید، کوهنوردانی که قصد صعود به قله اورست رادارند باید مدفوع خود را جمع‌آوری کرده و با خود به کمپ‌های پایین کوه بیاورند تا در آنجا با روش مناسب دفع شوند.

مینگما شرپا که رئیس ناحیه روستایی پاسانگ لامو و مسئول مراقبت از این ناحیه است ، این قانون جدید را به‌عنوان بخشی از یک برنامه حفاظتی گسترده‌تر وضع کرده است.

او می‌گوید: «کوه‌های ما دارند بوی بدی می‌گیرند. شکایت‌های زیادی دریافت کرده‌ایم که فضولات انسانی روی سنگ‌ها و صخره ها دیده می‌شوند و بعضی از کوهنوردان بیمار می‌شوند. این مسئله قابل‌قبول نیست و تصویر منطقه ما را خدشه‌دار می‌کند.»

کوهنوردانی که قصد صعود به قله اورست، بلندترین قله جهان و همین‌طور قله لهوتسه در نزدیکی آن رادارند ملزم‌اند که از این‌ پس کیسه‌های مخصوصی به نام کیسه مدفوع از کمپ اصلی خریداری کنند. این کیسه بعد از بازگشت به کمپ اصلی داده‌شده و بررسی می‌شوند.

وقتی به کوهنوردی می‌روید، کجا مدفوع می‌کنید؟

در فصل کوهنوردی، کوهنوردان وقت زیادی را در کمپ اصلی می‌گذرانند تا بدنشان با تغییرات ارتفاع سازگار شود. در کمپ‌های کوهپایه چادرهای جداگانه‌ای به‌عنوان توالت تعبیه‌شده‌اند که در زیر آن‌ها بشکه‌هایی برای جمع‌آوری و دفع مدفوع قرار داده‌شده اند.

اما وقتی کوهنوردان مسیر پرماجرای خود به قله را آغاز می‌کنند، شرایط سخت می‌شود.

بیشتر کوهنوردان و گروه پشتیبانی که همراه آن‌ها هستند، سوراخ‌هایی برای مدفوع در زمین حفر می‌کنند اما هر چه به ارتفاع بالاتر می‌روید، برف کمتری هست و به‌ناچار باید در فضای باز مدفوع کرد.

به دلیل سرمای شدید قله اورست که در سردترین شرایط به منفی چهل درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد، فضولات انسانی که در ارتفاعات رها می‌شوند، امکان تجزیه شدن کامل ندارند.

زباله به یکی از مشکلات بزرگ اورست و دیگر قله‌های این منطقه تبدیل‌شده است. بااینکه عملیات پاک‌سازی بیشتر از قبل انجام می‌شود، ازجمله کمپین پاک‌سازی سالانه‌ که به رهبری ارتش نپال برگزار می‌شود، این مشکل همچنان ادامه دارد.

توالت روباز

چیترینگ چیتا، مدیر اجرایی سازمان غیردولتی کمیته کنترل آلودگی ساگارماتا (اس پی سی سی) می‌گوید: «فضولات و ضایعات همچنان از مشکلات این منطقه، مخصوصاً در کمپ‌های مرتفع‌تر که دسترسی به آن‌ها کمتر است، هستند.»

بااینکه هیچ‌ رقم رسمی درباره این مشکل وجود ندارد، سازمان آن‌ها تخمین می‌زند که احتمالاً سه تن فضولات انسانی بین کمپ شماره یک که در کوهپایه قرار دارد و کمپ چهار که در قله است، جمع شده است.

چیرینگ شرپا می‌گوید: «نیمی از این مقدار در گردنه جنوبی که به کمپ چهارم مشهور است، جمع شده‌ است.»

استفن کک که راهنمای کوهنوردی بین‌المللی است و سفرهای کوهنوردی به قله اورست برگزار می‌کند می‌گوید گردنه جنوبی یا کمپ چهارم به‌عنوان توالت روباز شهرت پیدا کرده است.

کوهنوردان برای رسیدن به قله اورست و لهوتسه ،در ارتفاع ۷۹۰۶ متری، در گردنه جنوبی استراحت می‌کنند و آماده ادامه صعود می‌شوند. زمین این ناحیه با جریان شدید باد، جارو شده است.

کک می‌گوید: «در این منطقه به‌سختی برف و یخی وجود دارد. برای همین فضولات انسانی همه‌جا به چشم می‌آید.»

حالا با مجوز شهرداری منطقه روستایی پاسانپ لامو، سازمان اس پی سی‌سی ۸۰۰۰ کیسه مخصوص مدفوع از ایالات‌متحده برای حدوداً ۴۰۰ کوهنورد خارجی و ۸۰۰ نفر گروه پشتیبانی آن‌ها وارد کرده است تا از ماه مارس که فصل جدید کوهنوردی آغاز می‌شود، استفاده شوند.

این کیسه‌های مدفوع حاوی مواد شیمیایی و پودری هستند که مدفوع انسان را جامد و بی بو می‌کند.

چنین تخمین زده می‌شود که هر کوهنورد روزانه حدود ۲۵۰ گرم مدفوع تولید می‌کند. کوهنوردان معمولاً دو هفته در کمپ‌های مرتفع‌تر برای صعود به قله، توقف می‌کنند.

چیرینگ شرپا توضیح می‌دهد: «با توجه به این محاسبات، ما به هر کوهنورد دو کیسه می‌دهیم که هرکدام را می‌توانند پنج یا شش بار استفاده کنند.»

دامبار پاراجولی، رئیس انجمن عملیات اکتشافی نپال می‌گوید: «این قطعاً حرکت مثبتی است و خوشحال خواهیم شد در این پروژه به آن‌ها کمک کنیم.»

او می‌گوید انجمن آن‌ها پیشنهاد داده است که بهتر است این برنامه اول به‌طور آزمایشی در قله اورست اجرا شود و در صورت موفقیت در قله‌های دیگر هم به کار گرفته شود.

مینگما شرپا، اولین فرد نپالی که به تمام ۱۴ قله بالای ۸۰۰۰ متری صعود کرده است، می‌گوید استفاده از چنین کیسه‌هایی در کوه‌های دیگر اجرا و آزمایش‌شده است.

آقای شرپا که در ضمن مشاور انجمن کوهنوردی نپال است، می‌گوید: «کوهنوردان از این کیسه‌ها برای صعود به قله دنالی (بلندترین قله آمریکای شمالی) و همچنین در قطب جنوب استفاده کرده‌اند و به همین دلیل ما هم از اجرای این طرح حمایت کرده‌ایم.»

آقای کک که راهنمای بین‌المللی کوهنوردی است هم همین نظر را دارد و می‌گوید این طرح به پاک‌سازی کوه کمک خواهد کرد.

دولت نپال پیش‌ازاین هم قوانینی برای کوهنوردی وضع کرده بود اما همیشه این انتقاد وجود داشت که نظارتی بر اجرای درست آن‌ها وجود ندارد.

یکی از این دلایل آن نبودن مأمورانی است که در محل حاضر باشند. اما حالا قرار است مأموران به‌صورت تیم‌هایی در کمپ‌ها و همراه کوهنوردان حضورداشته باشند. هرچند بازهم انتقادهایی درباره حاضر نشدن آن‌ها، به گوش می‌خورد.

آقای شرپا که مدیر ناحیه پاسانگ لا مو است می‌گوید: «مأموران دولتی هیچ‌وقت در کمپ اول حاضر نیستند و همین باعث می‌شود خیلی رفتارهای خلاف مقررات اتفاق بیفتد. ازجمله کسانی از کوه‌های ما بالا می‌روند که مجوز ندارند.»

«اما حالا شرایط تغییر خواهد کرد. ما یک دفتر مخصوص راه‌اندازی خواهیم کرد تا مطمئن شویم مقررات جدید ازجمله قانون برگرداندن مدفوع به کمپ اول اجرا خواهد شد.»

مقامات نپال به بی‌بی‌سی گفته‌اند بر اساس قوانین جدید، کوهنوردانی که قصد صعود به قله اورست رادارند باید مدفوع خود را جمع‌آوری کرده و با خود به کمپ‌های پایین کوه بیاورند تا در آنجا با روش مناسب دفع شوند.

مینگما شرپا که رئیس ناحیه روستایی پاسانگ لامو و مسئول مراقبت از این ناحیه است ، این قانون جدید را به‌عنوان بخشی از یک برنامه حفاظتی گسترده‌تر وضع کرده است.

او می‌گوید: «کوه‌های ما دارند بوی بدی می‌گیرند. شکایت‌های زیادی دریافت کرده‌ایم که فضولات انسانی روی سنگ‌ها و صخره ها دیده می‌شوند و بعضی از کوهنوردان بیمار می‌شوند. این مسئله قابل‌قبول نیست و تصویر منطقه ما را خدشه‌دار می‌کند.»

کوهنوردانی که قصد صعود به قله اورست، بلندترین قله جهان و همین‌طور قله لهوتسه در نزدیکی آن رادارند ملزم‌اند که از این‌ پس کیسه‌های مخصوصی به نام کیسه مدفوع از کمپ اصلی خریداری کنند. این کیسه بعد از بازگشت به کمپ اصلی داده‌شده و بررسی می‌شوند.

وقتی به کوهنوردی می‌روید، کجا مدفوع می‌کنید؟

در فصل کوهنوردی، کوهنوردان وقت زیادی را در کمپ اصلی می‌گذرانند تا بدنشان با تغییرات ارتفاع سازگار شود. در کمپ‌های کوهپایه چادرهای جداگانه‌ای به‌عنوان توالت تعبیه‌شده‌اند که در زیر آن‌ها بشکه‌هایی برای جمع‌آوری و دفع مدفوع قرار داده‌شده اند.

اما وقتی کوهنوردان مسیر پرماجرای خود به قله را آغاز می‌کنند، شرایط سخت می‌شود.

بیشتر کوهنوردان و گروه پشتیبانی که همراه آن‌ها هستند، سوراخ‌هایی برای مدفوع در زمین حفر می‌کنند اما هر چه به ارتفاع بالاتر می‌روید، برف کمتری هست و به‌ناچار باید در فضای باز مدفوع کرد.

به دلیل سرمای شدید قله اورست که در سردترین شرایط به منفی چهل درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد، فضولات انسانی که در ارتفاعات رها می‌شوند، امکان تجزیه شدن کامل ندارند.

زباله به یکی از مشکلات بزرگ اورست و دیگر قله‌های این منطقه تبدیل‌شده است. بااینکه عملیات پاک‌سازی بیشتر از قبل انجام می‌شود، ازجمله کمپین پاک‌سازی سالانه‌ که به رهبری ارتش نپال برگزار می‌شود، این مشکل همچنان ادامه دارد.

توالت روباز

چیترینگ چیتا، مدیر اجرایی سازمان غیردولتی کمیته کنترل آلودگی ساگارماتا (اس پی سی سی) می‌گوید: «فضولات و ضایعات همچنان از مشکلات این منطقه، مخصوصاً در کمپ‌های مرتفع‌تر که دسترسی به آن‌ها کمتر است، هستند.»

بااینکه هیچ‌ رقم رسمی درباره این مشکل وجود ندارد، سازمان آن‌ها تخمین می‌زند که احتمالاً سه تن فضولات انسانی بین کمپ شماره یک که در کوهپایه قرار دارد و کمپ چهار که در قله است، جمع شده است.

چیرینگ شرپا می‌گوید: «نیمی از این مقدار در گردنه جنوبی که به کمپ چهارم مشهور است، جمع شده‌ است.»

استفن کک که راهنمای کوهنوردی بین‌المللی است و سفرهای کوهنوردی به قله اورست برگزار می‌کند می‌گوید گردنه جنوبی یا کمپ چهارم به‌عنوان توالت روباز شهرت پیدا کرده است.

کوهنوردان برای رسیدن به قله اورست و لهوتسه ،در ارتفاع ۷۹۰۶ متری، در گردنه جنوبی استراحت می‌کنند و آماده ادامه صعود می‌شوند. زمین این ناحیه با جریان شدید باد، جارو شده است.

کک می‌گوید: «در این منطقه به‌سختی برف و یخی وجود دارد. برای همین فضولات انسانی همه‌جا به چشم می‌آید.»

حالا با مجوز شهرداری منطقه روستایی پاسانپ لامو، سازمان اس پی سی‌سی ۸۰۰۰ کیسه مخصوص مدفوع از ایالات‌متحده برای حدوداً ۴۰۰ کوهنورد خارجی و ۸۰۰ نفر گروه پشتیبانی آن‌ها وارد کرده است تا از ماه مارس که فصل جدید کوهنوردی آغاز می‌شود، استفاده شوند.

این کیسه‌های مدفوع حاوی مواد شیمیایی و پودری هستند که مدفوع انسان را جامد و بی بو می‌کند.

چنین تخمین زده می‌شود که هر کوهنورد روزانه حدود ۲۵۰ گرم مدفوع تولید می‌کند. کوهنوردان معمولاً دو هفته در کمپ‌های مرتفع‌تر برای صعود به قله، توقف می‌کنند.

چیرینگ شرپا توضیح می‌دهد: «با توجه به این محاسبات، ما به هر کوهنورد دو کیسه می‌دهیم که هرکدام را می‌توانند پنج یا شش بار استفاده کنند.»

دامبار پاراجولی، رئیس انجمن عملیات اکتشافی نپال می‌گوید: «این قطعاً حرکت مثبتی است و خوشحال خواهیم شد در این پروژه به آن‌ها کمک کنیم.»

او می‌گوید انجمن آن‌ها پیشنهاد داده است که بهتر است این برنامه اول به‌طور آزمایشی در قله اورست اجرا شود و در صورت موفقیت در قله‌های دیگر هم به کار گرفته شود.

مینگما شرپا، اولین فرد نپالی که به تمام ۱۴ قله بالای ۸۰۰۰ متری صعود کرده است، می‌گوید استفاده از چنین کیسه‌هایی در کوه‌های دیگر اجرا و آزمایش‌شده است.

آقای شرپا که در ضمن مشاور انجمن کوهنوردی نپال است، می‌گوید: «کوهنوردان از این کیسه‌ها برای صعود به قله دنالی (بلندترین قله آمریکای شمالی) و همچنین در قطب جنوب استفاده کرده‌اند و به همین دلیل ما هم از اجرای این طرح حمایت کرده‌ایم.»

آقای کک که راهنمای بین‌المللی کوهنوردی است هم همین نظر را دارد و می‌گوید این طرح به پاک‌سازی کوه کمک خواهد کرد.

دولت نپال پیش‌ازاین هم قوانینی برای کوهنوردی وضع کرده بود اما همیشه این انتقاد وجود داشت که نظارتی بر اجرای درست آن‌ها وجود ندارد.

یکی از این دلایل آن نبودن مأمورانی است که در محل حاضر باشند. اما حالا قرار است مأموران به‌صورت تیم‌هایی در کمپ‌ها و همراه کوهنوردان حضورداشته باشند. هرچند بازهم انتقادهایی درباره حاضر نشدن آن‌ها، به گوش می‌خورد.

آقای شرپا که مدیر ناحیه پاسانگ لا مو است می‌گوید: «مأموران دولتی هیچ‌وقت در کمپ اول حاضر نیستند و همین باعث می‌شود خیلی رفتارهای خلاف مقررات اتفاق بیفتد. ازجمله کسانی از کوه‌های ما بالا می‌روند که مجوز ندارند.»

«اما حالا شرایط تغییر خواهد کرد. ما یک دفتر مخصوص راه‌اندازی خواهیم کرد تا مطمئن شویم مقررات جدید ازجمله قانون برگرداندن مدفوع به کمپ اول اجرا خواهد شد.»