توصیه مجله تایم به دولت امریکا: اگر بدنبال کاهش تاثیر حماس و حشدالشعبی و حوثی ها هستید، اسرائیل را مهار کنید

1. به گزارش خبرآنلاین،جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی اخیرا روز یکشنبه گذشته به NBC گفت: «حملات هوایی ایالات متحده به ۸۵ هدف در عراق و سوریه در روز جمعه و مواضع حوثی‌ها در یمن در روز شنبه، «شروع و نه پایان پاسخ ما» به حمله هواپیمای بدون سرنشین در اواخر ماه گذشته بود که منجر به کشته شدن سه سرباز آمریکایی در اردن شد.» مقام ارشد دولت بایدن همچنین از بحث حملات هوایی در خاک ایران امتناع کرد.

روزنامه دنیای اقتصاد نوشت:با این حال، حملات تلافی‌جویانه شکست می‌خورند، به‌ویژه به این دلیل که به نظر می‌رسد دولت بایدن یک واقعیت آشکار را درک نمی‌کند: گروه‌های مختلف و عمدتا شیعه که محور مقاومت را تشکیل می‌دهند، صرفا نمایندگان ایران نیستند که به میل و اراده ایران عمل کنند.

به گزارش تایم، حمایت ایران از این گروه‌ها به این صورت است که معمولا سلاح‌ها و توصیه‌هایی در مورد نحوه استفاده از آنها را ارائه می‌دهد اما این مدل حمایتی به نوع قدرت و کنترلی که حامیان مالی معمولا بر نمایندگان خود دارند، تبدیل نمی‌شود. امیر سعید ایروانی، سفیر ایران در سازمان ملل، اخیرا این موضوع را به ان‌بی‌سی گفته است در حالی که ایران متحدان خود (به جز حوثی‌ها) را تسلیح و تامین مالی می‌کند، «ما آنها را هدایت نمی‌کنیم. ما به آنها فرمان نمی‌دهیم. ما با یکدیگر رایزنی مشترک داریم». ایروانی رابطه ایران با این بازیگران را یک «پیمان دفاعی» توصیف و آن را به ناتو تشبیه کرد.

مانند اکثر ائتلاف‌های دفاعی، هر یک از اعضای محور دارای حاشیه بزرگی از خودمختاری هستند. به عنوان مثال، حزب الله، قدرتمندترین بازیگر غیردولتی محور مقاومت را در نظر بگیرید. سردار فقید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، حسین همدانی، در خاطرات خود نوشت که حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله «مسوول تمام سیاست‌های محور مقاومت در سوریه» پس از مداخله این محور در جنگ داخلی این کشور در سال ۲۰۱۳ بود. حماس سنی مذهب نیز همواره خودمختاری خود را از ایران حفظ کرده است. حتی حماس در مقطعی به دلیل مخالفتش با بشار اسد در سوریه که مورد حمایت محور بود، از ایران جدا شده بود.(برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که حماس حمله ۷ اکتبر را بدون رضایت یا اطلاع ایران انجام داده است.)

به نوبه خود، حوثی‌ها استقلال خود را در اوایل، زمانی که در سال ۲۰۱۴، پایتخت یمن، صنعا را تصرف کردند، بدون توجه به توصیه‌های ایران در آن زمان، به نمایش گذاشتند.

در عین حال، کتائب حزب الله، قدرتمندترین گروه نیروهای حشدالشعبی، اخیرا به دلیل فشار دولت عراق، عملیات نظامی خود علیه نیروهای آمریکایی در عراق را به حالت تعلیق درآورد. اما این واقعیت که دیگر گروه‌های نیروی بسیج مردمی (PMF) به هدف قرار دادن نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه ادامه داده‌اند، تصمیم‌گیری مستقل این بازیگران، حتی آنهایی را که در همان سازمان هستند، نشان می‌دهد.

خواه حماس، حزب‌الله، حوثی‌ها یا سایر گروه‌های محور، هر کدام به‌عنوان شبه دولت‌ها وظایف کلیدی حکومتی را انجام می‌دهند و مختص جوامع و کشورهای محلی خود هستند. مانند سایر جنبش‌های اجتماعی مردمی، این بازیگران ترکیبی نمی‌توانند به ترجیحات ایران به قیمت هزینه‌های مردم خود پاسخ دهند. اتفاقا منبع اصلی مشروعیت این گروه‌ها از نقش‌های مقاومت مسلحانه آنها در داخل کشورشان سرچشمه می‌گیرد و این اهداف اغلب، هرچند نه همیشه، با منافع استراتژیک ایران همپوشانی دارند.

منشأ اعضای مختلف در محور را می‌توان به خلأهای امنیتی برجای مانده از کشورهای مربوطه ردیابی کرد. در غزه، گردان‌های القسام حماس به عنوان پاسخی به مشارکت سازمان آزادی‌بخش فلسطین در توافق‌نامه صلح اسلو در سال ۱۹۹۳ که نتوانست کشور فلسطین را تحویل دهد، پدید آمد. نیروهای مسلح لبنان از لحاظ تاریخی در برابر تهاجمات متعدد اسرائیل ناتوان بودند، که حزب الله را در سال ۱۹۸۲ به دنیا آورد. در یمن، حوثی‌ها خلأ قدرت باقی‌مانده در مرحله انتقالی پس از بهار عربی را که از ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ ادامه داشت، پر کردند. نیروهای حشد الشعبی توسط نیروهای مسلح عراق در واکنش به از دست دادن شهرهای مهم موصل و فلوجه به دست داعش در سال ۲۰۱۴ پدیدار شدند.