غزه؛ سرزمین قتل‌های دسته‌جمعی

خبرگزاری میزان – ۱۳۰ روز از زمان آغاز دور جدید حملات رژیم صهیونیستی به غزه در هفتم اکتبر (۱۵ مهر) می‌گذرد؛ طی این روز‌ها نام‌های متعددی به غزه که پیش از این جنگ، بزرگ‌ترین زندان روباز جهان نامیده می‌شد، داده شده است؛ از گورستان کودکان تا محل زندگی قحطی‌زده‌ترین افراد جهان.

اگرچه واقعیت نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه زیر سایه حمایت‌های شرکای غربی این رژیم در هزارتوی بهانه دشواری اثبات در مجامع و محاکم بین‌المللی گرفتار شده، اما آنچه در غزه می‌گذرد تکرار هر روزه نسل‌کشی است و این یک واقعیت غیر قابل انکار است.

اکنون از همه جغرافیای غزه خون می‌چکد.

نگاهی به ابعاد یک نسل‌کشی بی‌سابقه

ارتش رژیم صهیونیستی به‌طور متوسط روزانه ۲۵۰ فلسطینی را در غزه می‌کشد؛ این رقم بالاتر از هر درگیری مسلحانه دیگری در قرن بیست‌ویکم است.

در ۱۰۰ روز نخست حملات رژیم صهیونیستی به غزه، حملات این رژیم یک نفر از هر ۱۰۰ نفر از ساکنان غزه را کشته یا مجروح (اغلب با جراحات جانی) کرد؛ در همین مدت از هر ۱۰۰ دست‌کم ۲ فلسطینی مجروح شدند.

این اعداد، میانگین آمار شهدا و مجروحان فلسطینی هستند و در برخی از روز‌ها و هفته‌ها شرایط به مراتب هولناک‌تر بوده است.

از سوی دیگر، پیکر در شرایط فروپاشی صدها شهید فلسطینی حتی از حق تدفین محروم هستند، زیرا رژیم صهیونیستی دسترسی به برخی از مناطق بمباران شده را عمدتا به دلیل اقدام برای پاکسازی جنایت‌های خود ممنوع کرده است.

در مجموع و براساس آخرین آمار اعلام شده به ترتیب بیش از ۲۸ هزار و حدود ۷۰ هزار فلسطینی شهید و مجروح شده‌اند؛ بیش از نیمی از شهدا زنان و کودکان هستند؛ بیش از ۹۰ درصد فلسطینی‌ها از خانه‌های خود آواره شده‌اند؛ بسیاری از آن‌ها چند بار آوارگی را تجربه کرده‌اند و با وجود این همچنان جای امنی ندارند؛ فلسطینی‌های غزه تحت فشار سلاح ۱۷ ساله گرسنگی هستند که بیش از همه نوزادان، سالمندان و کودکان را قربانی می‌کند؛ تداوم نسل‌کشی در غزه، همه جنبه‌های زندگی را در این منطقه نابود کرده است.

قتل دسته‌جمعی؛ استراتژی مورد حمایت غرب رژیم صهیونیستی

 

رژیم صهیونیستی طی ۱۳۰ روز گذشته از استراتژی مرگ‌باری برای محقق ساختن ایده غیرانسانی خود یعنی پاکسازی غزه استفاده کرده است تا در عین حال بتواند از بار مسئولیت نسل‌کشی در غزه فرار کند.

بمباران اردوگاه‌های آوارگان و تاسیسات سازمان ملل برای اسکان آوارگان فلسطینی نخستین مرحله از این استراتژی بود؛ بمباران اردوگاه‌های هشتگانه غزه سبب می‌شد تا طی یک حمله ده‌ها فلسطینی به شهادت رسیده و شمار زیادی مجروح شوند.

جبالیا و المغازی از مهم‌ترین اسناد اجرای استراتژی قتل دسته‌جمعی فلسطینی‌ها هستند؛ رژیم صهیونیستی این دو اردوگاه را به دفعات مختلف هدف حملاتی قرار داد که هر بار صدها شهید و مجروح برجای گذاشت.

بمباران بیمارستان‌ها و مدارس مرحله دیگر استراتژی جنایت‌کارانه مذکور بود؛ هدف قرار دادن خودرو‌های امدادی و پس از آن خودرو‌های حامل مردم غزه در جریان سفر به مناطق به اصطلاح امن مراحل بعدی بودند.

وجه هولناک این استراتژی مستثنی نشدن هیچ یک از اقشار غزه از قربانی شدن است؛ به این معنا که از نوزادان نارس در انکوباتور‌های بیمارستان‌ها تا افراد ایستاده در صف نان همگی اهداف این استراتژی هستند.

هند رجب؛ سند کوچک یک جنایت بزرگ

تاکنون اسناد متعددی اعم از تصاویر، ویدیو‌ها و فایل‌های صوتی از اجرای استراتژی مرگ‌بار قتل دسته‌جمعی فلسطینی‌ها از سوی رژیم صهیونیستی در غزه منتشر شده است.

فریاد‌های هند رجب، دختربچه ۶ ساله فلسطینی قطعا تا سال‌ها در گوش جهان باقی خواهد ماند.

هند قربانی یکی از دردناک‌ترین قتل‌های دسته‌جمعی رژیم صهیونیستی در غزه است؛ او در سفر به سمت جنوب غزه به همراه خانواده عمویش در ۲۹ ژانویه (۹ بهمن) شاهد محاصره شدن در میان تانک‌های رژیم صهیونیستی و درخواست کمک پسرعمویش از نیرو‌های امدادی بود.

پس از شلیک گلوله به سمت خودروی خانواده هند، خانواده پنج نفره عمویش شهید شدند و او در چنین شرایطی از نیرو‌های امدادی کمک خواست.

وی خطاب به امدادگری که سه ساعت برای آرام کردنش با وی صحبت کرد، فریاد می‌زد: من می‌ترسم؛ لطفا بیا و من را از اینجا ببر.

ارتش رژیم صهیونیستی زمانی هند را هدف قرار داد که نیرو‌های امدادی چند ساعت پس از حادثه برای کمک به وی وارد صحنه شده و وی را سوار آمبولانس کردند.

تصاویر منتشر شده از صحنه حادثه ۱۲ روز پس از جنایت نشان می‌دهد که یک آمبولانس کاملا سوخته در نزدیکی یک خودروی گلوله‌باران شده قرار دارد؛ این خود موید اجرای استراتژی مرگ‌باری است که صهیونیست‌ها طی چهار ماه گذشته در دستور کار داشته‌اند.

خان‌یونس؛ شهر اصلی هدف استراتژی قتل دسته‌جمعی فلسطینی‌ها

 

خان‌یونس یکی از استان‌های ۱۶ گانه غزه با ۲۸۰ هزار نفر جمعیت (براساس آمارهای پیش از جنگ) با تاریخ باستانی یکی از اصلی‌ترین اهداف استراتژی جنایت‌کارانه قتل دسته جمعی فلسطینی‌ها از سوی رژیم صهیونیستی بود؛ این استان و مرکز آن شهر خان‌یونس در هفته‌های اخیر شاهد وقوع تعداد زیادی قتل‌عام دسته‌جمعی بودند.

خان‌یونس را می‌توان محل آزمایش بدترین جنایت‌های برنامه‌ریزی شده رژیم صهیونیستی برای اجرا در رفح نیز خواند و یکی از دلایل این امر، از بین بردن بخشی از تاریخ دیرینه فلسطین است که صهیونیست‌ها آن را انکار می‌کنند.

ارتش رژیم صهیونیستی در خان‌یونس با محاصره بیمارستان‌ها و استقرار تک تیرانداز‌ها در ساختمان‌های مشرف به این مراکز، دست به قتل دسته‌جمعی فلسطینی‌ها زد.

تاریخ نام بیمارستان‌های الناصر و الامل خان‌یونس را به دلیل قتل‌های دسته‌جمعی رژیم صهیونیستی در این مراکز از یاد نخواهد برد.

بخش هولناک اجرای استراتژی مرگ‌بار قتل دسته‌جمعی فلسطینی‌ها در خان‌یونس هدف قرار دادن خودرو‌هایی بود که قصد داشتند به رفح، به‌عنوان آخرین مکان امن غزه بروند تا از حملات رژیم صهیونیستی در امان باشند.

آیا رفح پایان استراتژی مرگ‌بار رژیم صهیونیستی است؟

 

اعلام خبر تصمیم کابینه رژیم صهیونیستی برای اجرای طرح حمله به رفح، جنوبی‌ترین منطقه غزه در مرز مصر با جمعیت فعلی حدود یک‌ونیم میلیون نفر نگرانی‌های جدی را رقم زده است.

رژیم صهیونیستی با کوچاندن اجباری ساکنان غزه به سمت جنوب قصد دارد با اجرای طرح حمله به رفح، قتل دسته‌جمعی بی‌سابقه‌ای را رقم بزند؛ طرحی که سبب شد سکوت شرکا و حامیان این رژیم در قبال جنایت‌هایش شکسته شود.

اجرای طرح مذکور علیه رفح چیز‌های زیادی را به خطر می‌اندازد؛ رویای زندگی غزه پس از جنگ، کنوانسیون ۱۹۴۸ نسل‌کشی و مهم‌تر از همه ممنوعیت رقم خوردن قتل‌های دسته‌جمعی.

انتهای پیام/