این سکو برای پرتاب جوانانِ مستعد پول بیشتری می‌خواهد!

شرکت‌کنندگان در شانزدهمین دوره از جشنواره تجسمی فجر هر کدام با امیدی در این جشنواره حضور پیدا کردند؛ بعضی دیگر هم البته با این انگیزه که سقف آرزوهای خود را بلندتر می‌دانند اثری به جشنواره ارسال نکردند. با این حال جشنواره تجسمی فجر از راه‌های حضور هنرمندان این عرصه و شناخت آن‌ها میان جامعه هنری است. این جشنواره فارغ از حرف‌هایی که چندسالی است درباره کیفیت و جایگاه آن زده شده، امید خیلی‌هاست.

​به گزارش خبرنگار ایسنا، بعضی‌ از شرکت‌کنندگان ابتدای راه‌ هنرهای تجسمی ایستاده‌اند؛ دل‌هایشان پر ز امید و آرزوهایشان فراوان است. آثار آن‌ها در نمایشگاه بخش‌های رقابتی جشنواره تجسمی فجر به نمایش گذاشته شده و بازدید از آن همه‌روزه در فرهنگستان‌ هنر، موسسه فرهنگی و هنری صبا امکان‌پذیر است.

بعضی‌هایشان چشم به راه بازدیدکنندگان‌اند. با نگاه هر بازدیدکننده به اثرشان جان می‌گیرند، جوانه‌ می‌دهند و می‌رویند. برخی از آن‌ها از راه‌های دور آمده‌اند. از نقطه‌ای دور بارشان را بسته‌اند و با این امید که مسیرشان برای ورود هنرهای تجسمی شکلی رسمی به خود گیرد، مدتی است در پایتخت و بیشتر حوالی مرکز شهر و فرهنگستان هنر پرسه می‌زنند. 

یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲ بود که ثبت نام در جشنواره‌ هنرهای تجسمی فجر از طریق سایت آغاز شد و بعد از یک‌بار تمدید تا شنبه ۲۵ آذر ادامه پیدا کرد و در این میان هنرمندان به انتظار اعلام نتایج ماندند؛ برخی در تخیلات، راه‌های پیش‌ رویشان را تصویرسازی و طوبای زرین جشنواره را در دستانشان تصور کردند و بعضی دیگر پیامدهایِ احساسی رد شدن اثر خود از جشنواره را در سر مرور کردند. در نهایت پس از طی شدن مراحل داوری و دریافت آثار، انتخاب نهایی در روزهای پایانی دی ماه صورت گرفت و نتایج نهاییِ راه‌یافتگان به نمایشگاه در تمامی رشته‌ها یک‌شنبه، یکم بهمن به هنرمندان تجسمی اعلام شد. بر همین اساس بیشترین تعداد آثار در میان جشنواره‌های فجر در بخش مسابقه‌ای در موسسه صبا از سه‌شنبه ۱۰ بهمن به نمایش گذاشته شد. 

حالا تا ۳۰ بهمن ماه، آثارِ هنرمندان در هر بخش با یکدیگر به رقابت می‌پردازند؛ اگر چه که رقابت در هنرهای تجسمی تا حد ۱۰۰ درصدی امکان‌پذیر نیست و اثر دست هر هنرمند باید با خود مقایسه شود اما آثار راه‌یافته به جشنواره به لحاظ ارزش‌های کیفی و زیبایی‌شناسی با یکدیگر رقابت خواهند کرد. 

ورودی نمایشگاهی که در فرهنگستان هنر برپا شده اما با بخش بازار هنر شانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر آغاز می‌شود. مخاطبان که بیشترشان دانشجویان‌ هستند، ایستاده‌اند و به آثار نگاه می‌کنند. این بخش آثار هنرمندان شناخته‌ شده‌ای همچون محمدعلی ترقی جاه، جلال شباهنگی، منوچهر نیازی، هادی روشن ضمیر، نصرالله افجه‌ای، ناصر اویسی، صادق تبریزی و ... را روی دیوارها دارد.

دو دانشجو روبه‌روی اثری ایستاده‌اند و درباره آن صحبت می‌کنند. یکی‌ به اثر جلال شباهنگی اشاره کرده و گویی که ذهنش با اثر این هنرمند به موزه‌ هنرهای معاصر سفری کرده باشد، به دیگری می‌گوید: «تعریف نمایشگاهی که در موزه هنرهای معاصر برپاست را هم شنیده‌ام؛ آثار بخش مفاخرش باید دیدنی باشد. چند اثر از جلال شباهنگی نیز میان آثار موزه دیده می‌شود.»

نگاهشان معطوف به بخش بازار هنر است و درباره این صحبت می‌کنند که برگزیدگان این جشنواره در آینده جای مفاخر هنرهای تجسمی و پیشکسوتان خواهند نشست یا خیر.

یکی می‌گوید: «قدم‌های هنرِ امروزِ ایران در مجموع از هنرِ دهه‌های گذشته پیشی گرفته است؛ البته با توجه به شرایط موجود در دنیای ارتباطات طبیعی است، کاوش و جست‌وجو در دنیای امروز راحت تر است. با چند کلیک می‌توان از معروف‌ترین آثار هنری در بهترین گالری‌های دنیا دیدن کرد؛ بر همین اساس هنرمندی که به دنبال کشف دنیای هنر باشد مسیر خود را خواهد یافت. هنر محدودیت و مرزی نمی‌شناسد و هنرمندِ اثرگذار صدای خود را به گوش دنیا خواهد رساند. با توجه به همین امر می‌توان گفت آثار هنرمندان خوش فکر و خلاق را می‌شود در هر نمایشگاهی جست و جو کرد و در نمایشگاه‌ جشنواره هنرهای تجسمی فجر نیز حتما می‌توان به دنبال تعداد قابل توجهی هنرمند چیره دست بود. قطعا در آینده هنرمندان نامداری از میان جوانان ایرانی به دنیا معرفی خواهند شد.»

دیگری اما می‌گوید: «من بعید می‌دانم از بین هنرمندان شرکت‌کننده در جشنواره تعداد قابل توجهی هنرمند صاحب سبک به دنیا معرفی شود. هنرمندانی که در دهه‌های اخیر می‌زیستند تکرار نخواهند شد. با گذشت چند دهه از اوج فعالیت دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، هنوز هم وقتی می‌شنویم یکی از بزرگان هنر تحصیل‌کرده دانشکده هنرهای زیبای تهران بوده، وزن متفاوتی برای اسمِ دانشکده قائل می‌شویم. البته باید این را هم گفت که میان آثار دانشجویان هنر آثار با کیفیت بسیاری دیده می‌شود. این آثار اغلب در گالری‌ها به نمایش درمی‌آیند؛ با خود فکر می‌کنم چرا مشابه این آثار به جشنواره فرستاده نمی‌شود؟ آثاری که با تکنیک خوبی خلق شدند.»

دانشجوی دیگری که در این بخش حضور دارد خود را وارد صحبت کرده و با اشاره به اینکه از نمایشگاه بازدید کرده است، می‌گوید: «نمایشگاه جشنواره فجر آثار خوبی به نمایش گذاشته است؛ نمایشگاه و آثارش در حد فستیوال‌های برتر دنیا نیست اما باید در نظر داشت که چنین جشنواره‌ای برای بسیاری از هنرمندان جوان سکوی پرتاب است.  هنرمندِ امروز به دنبال پله‌ای برای رساندن صدای خود است چراکه اولویتِ هنرمند، هنر و صداقت نهفته در آن است. من هنرمندم؛ بلد نیستم و نمی‌خواهم آدم‌ها را پله کنم بر همین اساس هم به دنبال ورود به مسیر دنیای هنر از طریق نمایشگاه و جشنواره‌ها هستم. چنین جشنواره‌ای ابتدای مسیر من و بسیاری از هنرمندان دیگر است؛ نباید با قضاوت کردن آینده هنرمند سد راه او شد.» 

در این زمینه بخوانید:

پیوند ۳ هنر در نمایشگاه جدید موزه هنرهای معاصر؛ موسیقی، معماری و نقاشی

دیگر بخش این نمایشگاه، بخش رقابتی شانزدهمین جشنواره تجسمی فجر است که آثار در بخش های مختلف را به نمایش گذاشته است؛ آثاری در حوزه‌های طراحی و نقاشی (۹۷ اثر از ۶۵ هنرمند)، طراحی گرافیک( ۸۰ اثر از ۴۹ هنرمند)، تصویرسازی(۸۶ اثر از ۶۱ هنرمند)، عکاسی(۸۱ اثر از ۶۴ هنرمند)، خوشنویسی(۱۰۳ اثر از ۸۲ هنرمند)، نگارگری(۸۴ اثر از ۷۴ هنرمند)، کارتون و کاریکاتور(۴۳ اثر از ۲۳ هنرمند)، مجسمه‌سازی(۵ اثر از ۵ هنرمند)، سرامیک و آبگینه هنری (۲۱ اثر از ۱۷ هنرمند)و رسانه‌های جدید هنری (۱۵ اثر از ۱۲ هنرمند).

در بخش موضوعی این نمایشگاه با عنوان قله‌ها نیز ۱۴۹ اثر از ۱۰۲ هنرمند به نمایش درآمده و در بخش طراحی فرهنگ‌محور نیز ۲۶ اثر از ۱۸ هنرمند منتخب به نمایش گذاشته شده است. 

با گذر از پله‌ها و وارد شدن به بخش طوبای زرین جشنواره سرعت حرکت بازدیدکنندگان بیشتر می‌شود؛ بازدیدکنندگان با مکثی کوتاه، قدم‌هایشان را متوقف می‌کنند؛ البته بازدید از آثاری که دارای ریزه‌کاریست، مدت زمان بیشتری را به خود اختصاص می‌دهد و به عنوان مثال در بخش نگارگری، مردی حدودا ۷۰ ساله با کت و شلوار طوسی رنگ دقایقی را مشغول نگاه کردن به یکی از آثار نگارگری است. 

عکس خبر از سایت شانزدهمین جشنواره تجسمی فجر